بهرام رحمانی
روز شنبه، ۱۲ شهریور ماه ۱۳۹۰، در ادامه اعتراض به روند خشک شدن دریاچه ارومیه، برای دومین بار در طول یک هفته، هزاران تن از شهروندان در شهرهای آذربایجان از جمله تبریز و ارومیه در فضای شدید امنیتی به صورت پراکنده دست به تجمعات اعتراضی زدند. این تجمعات که تا پاسی از شب ادامه داشته و درگیری هایی هم میان مردم معترض و نیروهای امنیتی و ضدشورش حکومتی رخ داده، شمار زیادی از شهروندان بازداشت شده اند.
برخی از شعارهای معترضین عبارت بودند از: «اورمو گولو جان وئریر، مجلیس اونون قتلینه فرمان وئریر» (دریاچه ارومیه جان می دهد، مجلس فرمان قتل آن را می دهد)؛ و یا «دورون گئداخ آقلیاق، اورمو گولون دولدوراخ» (بیایید گریه کنیم و با اشک هایمان به دریاچه ارومیه آب برسانیم).
اما خیزش مردمی در دفاع از دریاچه ارومیه و سرکوب وحشیانه مردم معترض و مدافع محیط زیست توسط نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی و دستگیری آن ها، سبب شد که این خیزش به سرعت رنگ و بوی سیاسی بگیرد.
به نظرم خاموش کردن صدای اعتراض مردم آذربایجان هم چون انقلاب مشروطیت و انقلاب ۵۷، دیگر امکان پذیر نیست. از این رو، حرکتی که شروع شده است روزبروز در حال گسترش به شهرهای دیگر آذربایجان و هم چنین تهران است!
جوان آنلاین، سایت حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران، در گزارشی پیرامون حوادث روز شنبه تبریز با اشاره به این که این تجمع به دنبال فراخوان «گروه‌های قوم گرا» صورت گرفته، نوشته است: «نیروهای پلیس توانسته اند حدود ۵۰ نفر از وابستگان به این گروه ها با آتش زدن چند سطل زباله در سه راه امین، علیه مجلس شعار سر دادند ماموران پلیس دخالت نموده و گروه مذکور را متفرق و چند تن از آن ها را دستگیر کردند.»
در تازه ترین واکنش ها به وضعیت دریاچه ارومیه، نماینده ارومیه در مجلس، با انتقاد از آن چه «اقدامات دشمنان در تلاش برای ایجاد چالش امنیتی» خوانده، ادعا کرده است: «مسئولان نظام برای احیای این دریاچه مصمم هستند ولی این پروژه، پروژه ای چند هزار میلیاردی و زمان بر است.»
سیدسلمان ذاکر در مصاحبه با خبرگزاری فارس، با انتساب اتفاقات چند روز گذشته آذربایجان به «ضد انقلاب» گفته است: «این افراد اگر واقعا نگران خشک شدن دریاچه ارومیه هستند و به همین علت دست به تبلیغات کورکورانه و تحریک‌آمیز می‌زند، بیایند مبالغ کلانی را برای احیای این دریاچه اختصاص دهند.»
اما در عین حال، سران و مسئولین حکومت اسلامی، برای خاموش کردن اعتراضات مردم شهرهای آذربایجان، علاوه بر تهدید و سرکوب، به تلاطم افتاده اند و یکی پس از دیگری سخن از اختصاص بودجه ویژه برای نجات دریاچه ارومیه می دهند.
همگان می دانند که عامل اصلی فاجعه زیست محیطی و خطر مرگ دریاچه ارومیه و دیگر تالاب ها، دریاچه ها، رودخانه ها و…، سراسر کشور، حکومت اسلامی و سپاه پاسداران آن است. شرکت های وابسته به سپاه پاسداران، بدون تحقیقات کارشناسی سدهای زیادی را بر روی رودخانه هایی ساخته اند که به دریاچه ارومیه می ریختند.
هم زمان با اوج گرفتن اعتراضات مردمی در تبریز و ارومیه به خشک شدن دریاچه ارومیه، گزارش ها حاکی است که حکومت اسلامی با وجود تهاجم وحشیانه نیروهای سرکوبگرش به اعتراضات، روز شنبه سوم سپتامبر ۲۰۱۱، خبرگزاری اعلام کردند که حکومت اسلامی، مبلغی معادل «۸۰۰ تا ۹۰۰ میلیون دلار» را به انتقال آب از رودخانه های اطراف به این دریاچه اختصاص داده است.
به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی «ایرنا»، ابراهیم فتح‌اللهی، معاون سیاسی و اجتماعی استانداری آذربایجان غربی، روز دوشنبه ۵ سپتامبر، از اختصاص یافتن «۸۰۰ میلیون دلار» به نجات دریاچه ارومیه خبر داد و گفت: «با توجه به اهمیتی که دولت برای احیای هرچه سریع تر دریاچه ارومیه می دهد، استارت کار شب گذشته از سوی دولت زده شد.»
گفته می شود که این مبلغ، برای انتقال آب رودخانه های ارس و کردستان به دریاچه ارومیه اختصاص داده است. معاون پارلمانی رییس جمهور نیز روز دوشنبه تاکید کرده است که از «هزار میلیارد تومان» بودجه ای که امسال برای رسیدگی به آب های سطحی و تالاب های داخلی اختصاص یافته، «سهم قابل توجهی» به دریاچه ارومیه اختصاص می یابد.
محمدرضا میرتاج‌الدینی، انتقال آب از سرچشمه های رودخانه «زاب و ارس» را از جمله برنامه های دولت برای رفع مشکل دریاچه ارومیه برشمرده و گفته است که قرار است طی «حداکثر سه سال» این طرح نهایی شود.
انتقال آب به دریاچه ارومیه در حالی در دستور کار دولت قرار گرفته که مجلس حکومت اسلامی، اخیرا طرح دو فوریتی آب رسانی به این دریاچه را رد کرد که این موضوع خشم هواداران محیط زیست و شهروندان آذربایجانی را به همراه داشت و موج تازه ای از اعتراضات را ایجاد کرد.
معاون محمود احمدی نژاد نیز روز دوشنبه در خصوص طرح دولت برای نجات دریاچه ارومیه اعلام کرد که دولت جمهوری اسلامی برای جلوگیری از خشک شدن دریاچه ارومیه از حق آبی که در ارس دارد، برداشت خواهد کرد. به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی «ایرنا»، محمدرضا رحیمی در این خصوص توضیح داد: «این بخش از حق‌آبه کشورمان را به دشت‌های کشاورزی استان های آذربایجان غربی و شرقی انتقال می دهیم و مازاد آن را حداقل در شش ماه از سال به دریاچه ارومیه خواهیم داد. او، هم چنین خاطرنشان کرد که برای برداشت از منابع دیگر و تزریق آن به دریاچه ارومیه در این زمینه جلسات متعددی در دولت برگزار شده و تصمیم گیری هایی صورت گرفته است.
این اظهارات در حالی بیان شده که عضو کمیسون منابع طبیعی مجلس می‌گوید طرح انتقال آب به دریاچه ارومیه نیاز به بررسی بیش تر دارد. او، در توضیح دلیل رد طرح دو فوریتی آب رسانی به دریاچه ارومیه گفته است: «تعدادی از نمایندگان مجلس از این رو که عملیاتی کردن این تصمیم در مدت باقی مانده از سال غیرممکن بود به فوریت طرح اتقال آب ارس به دریاچه ارومیه رای مخالف دادند.»
از دیگر سو،سلمان ذاکر، نماینده ارومیه در مجلس شورای اسلامی نیز اعلام کرده است که احیای دریاچه ارومیه «پروژه ای چند هزار میلیاردی و نیازمند زمان است.»
بر اساس گزارشات و فیلم هایی که در اینترنت انشتار یافته اند روز شنبه شنبه ١٢ شهریور برابر با ۳ سپتامبر ۲۰۱۱ در تبریز و ارومیه، چندین هزار نفر از فعالان دفاع از محیط زیست و دریاچه ارومیه بار دیگر، به خیابان ها ریختند و برای نجات دریاچه علیه حکومت اسلامی شعار سر دادند. هم چنین گزارش شده است که نیروهیا سرکوبگ حکومت اسلامی به وحشیانه ترین شکلی به تظاهرکنندگان حمله کرده اند.
فیلم ها نشان می دهند که مردم معترض به ویژه جوانان، با پرتاب سنگ به موتورسوارن ضدشورش در مقابل آن ها دست به مقاومت زده و چندین مورتور این نیروها را نیز به آتش کشیده اند.
یک شاهد عینی به رادیو فردا گفته که دوستداران دریاچه ارومیه، روز شنبه حدود ساعت پنج در راسته کوچه تبریز اجتماع کردند؛ این شاهد عینی می گوید در راسته کوچه تبریز چند هزار نفر اجتماع کرده بودند و در منطقه آبرسان هم جمعیت بیش تر بود. این شهروند ساکن تبریز، برخورد ماموران امنیتی با معترضان را خشن توصیف کرد و گفت نیروهای امنیتی در مواجهه با معترضان از گاز اشک آور استفاده کرده اند. ماموران امنیتی با توسل به باتوم و گلوله های رنگی و نیز موتورسیکلت سعی در متفرق کردن معترضان داشته اند.
یک شنبه گذشته نیز چند هزار نفر در ارومیه و تبریز به خیابان آمدند و نسبت به بی توجهی حکومت به مرگ دریاچه ارومیه، دست به تظاهرات زدند.
روز شنبه ۱۴۰ روزنامه نگار نیز، با امضای نامه سرگشاده خطاب به نمایندگان مجلس، وزیر نیرو، وزیر جهاد کشاورزی و استانداران آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی و کردستان، خواهان اقدام فوری و به دور از تشریفات اداری برای نجات دریاچه ارومیه شدند.
عیسی قنبری، معاون امنیتی انتظامی استانداری آذربایجان غربی، گفته است: البته در تجمع غیرقانونی شنبه هفته گذشته عده ای دچار جراحت های سطحی شدند ولی در حوادث روز گذشته هیچ اتفاقی رخ نداد… متاسفانه افراد سودجو اقدام به شکستن شیشه های دو بانک و به آتش کشیدن تعداد زیادی مخزن های زباله شدند.
قنبری آگاه سازی،اطلاع رسانی مسئولان استانی از طریق رسانه ها به خصوص صدا و سیمای مرکز آذربایجان غربی را یکی از راهکارهای جلوگیری از بروز چنین حوادثی عنوان کرد و گفت: در پی بروز این درگیریها معاون امور عمرانی استانداری آذربایجان غربی و سید سلمان ذاکر یکی از نمایندگان مردم ارومیه در مجلس شورای اسلامی اقدام به برگزاری مناظره تلویزیونی در خصوص دریاچه ارومیه کرده اند.
قنبری، عامل اصلی اعتراضات ارومیه را اطلاع رسانی وسیع شبکه های خارجی و نیز سایت های اینترنتی ضدانقلاب عنوان کرد و بیان داشت: در حوداث روز گذشته شاهد فعالیت گروه های ضدانقلاب بودیم که نشان می دهند این اقدامات از سوی دشمنان نظام برنامه ریزی شده است و هدف آن ها نجات دریاچه ارومیه نیست.
به گزارش خبرگزاری فارس، نادر قاضی پور، نماینده ارومیه در مجلس، با بیان این که «مردم آذربایجان خوب می دانند که آمریکا و انگلیس دشمنان اصلی مردم تبریز، ارومیه و اردبیل هستند»، گفت: «ضدانقلاب به خون آذربایجان تشنه است.»
نادر قاضی پور، نماینده در گفتگو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری فارس، با بیان این که جریان ضد انقلاب تلاش می کند ماجرای دریاچه ارومیه را به چالشی امنیتی برای کشور تبدیل کند، اظهار داشت: از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون، آن چه مسلم شده حکایت از دشمنی ضدانقلاب با مردم آذربایجان دارد؛ ما و همه مردم آذربایجان مطمئن هستیم که ضدانقلاب به خون آذربایجان تشنه است.
قاضی پور، با بیان این که فراخوان ضدانقلاب برای تجمع در ارومیه با هوشیاری مردم، همانند دیگر توطئه های دشمن ناکام خواهد ماند، وعده داد: مشکل دریاچه ارومیه توسط نمایندگان مجلس حل و صل خواهد شد و سیاهی برای رسانه های ضدانقلاب باقی خواهد ماند.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، با گذشت ۵ روز از تظاهرات مردمی آذربایجانی ها در شهر ارومیه و تبریز و فراخوان ادامه تظاهرات درسایر شهرهای آذربایجان در طی روزهای آتی، فضای اکثر شهرهای آذربایجان در سه استان اصلی آذربایجان غربی و شرقی و اردبیل امنیتی گزارش شده است.
تاکنون دست کم ۲۰۰ تن از بازداشت شدگان شهر ارومیه که اکثرا از شهروندان عادی محسوب می شوند از زندان مرکزی ارومیه و سایر بازداشتگاه ها آزاد شدند، اما روند آزاد سازی فعالین سیاسی و مدنی غیر محسوس گزارش شده است.
نقش ویرانگر قرار گاه خاتم الانبیاء سپاه
هنوز مدت زیادی از سخنان احمدی نژاد، پیرامون تدوین و اجرای برنامه دولت برای احیای دریاچه ارومیه، سپری نشده بود که رسانه ها خبر دادند که از وسعت و عمق یکی از مهم ترین و زیباترین دریاچه های کشور (دریاچه ارومیه) به سرعت کاسته می شود و خشکیدن دریاچه آن چنان روند شتابنده ای به خود گرفته است که گستره نمک و غبارهای آلوده به نمک به زمین های کشاورزی هم رسیده است.
اجرای طرح های جاده سازی، آب رسانی، و سد سازی های غیر استاندارد و غیرکارشناسانه ای است که طی نزدیک به دو دهه گذشته از سوی قرار گاه خاتم الانبیاء سپاه پاسداران در منطقه آذربایجان غربی و اطراف دریاچه ارومیه انجام گردیده است. ده ها سد غیراستاندارد و اغلب خاکی، بدون بررسی های ضرور کارشناسانه روی رودها و رودخانه های مرتبط با دریاچه ارومیه احداث گردیده که پیمان کاران آن ها نیز شرکت های وابسته به قرار گاه خاتم الانبیاء سپاه پاسداران بوده و هستند.
خبرگزاری مهر، ۲۰ تیر ماه ۹۰، در گزارشی با عنوان «دریاچه ارومیه کفن پوش شد، توفان نمک مخرب تر از ریزگردهای عربی»، نوشت: «بیش از ۱۵ سال از هشدارهای زیست محیطی مبنی بر خشک شدن و نابودی دریاچه ارومیه می گذرد. اما به دلیل اجرایی نشدن یک طرح عملی برای برون رفت این تالاب از وضعیت بحرانی موجب شده دریاچه ارومیه رفته رفته رخت کفن برتن کند … احداث سدها از جمله مشکلاتی است که مسئولان مهم ترین علل بحرانی شدن دریاچه ارومیه عنوان می کنند… براساس اعلام برخی کارشناسان در روزهای گذشته، رودخانه زرینه رود ۴۸ درصد آب دریاچه ارومیه را تامین می کرد، اما متاسفانه آب این رودخانه در قالب عملیات اجرایی دو مرحله ای برای تامین آب شرب، صنعت و گردشگری آذربایجان شرقی به این استان منتقل می شود.»
مساله سرازیر شدن آب رودخانه «زرینه رود» به دریاچه ارومیه، برای احیای دریاچه ارومیه، باید مورد ببرسی و تحقیق کارشناسان دارد. عملیات اجرایی دو مرحله ای که در گزارش خبرگزاری مهر به آن اشاره شده، از جمله سدسازی ها و احداث شبکه های آب رسانی غیراستاندارد و غیر کارشناسی ای است که از سوی سپاه پاسداران انجام گرفته است. در حقیقت مشکل اصلی کنونی دریاچه ارومیه، صرف نظر از معضلات دیگری چون پدیده خشک سالی و کاهش بارندگی در سطح کشور، به فعالیت های قرار گاه سازندگی خاتم الانبیاء سپاه پاسداران مربوط می شود. سپاه از طریق انجام سد سازی، جاده سازی و دیگر طرح های عمرانی غیرکارشناسی در اطراف دریاچه ارومیه، عامل اصلی تخریب و خشک شدن دریاچه ارومیه است. به بیان دیگر، دریاچه ارومیه قربانی سود جویی فزاینده سپاه پاسداران و دخالت این ارگان جهل و جنایت و ترور حکومت اسلامی کشور است. حکومت اسلامی، از جمله همین سپاه را برای سرکوب معترضین به فاجعه دریاچه ارومیه می فرستند.
بدین ترتیب، اختصاص بودجه برای نجات دریاچه ارومیه، آشکارا با قدرت مردمی به سران و مسئولین حکومت اسلامی تحمیل شده است. این یک دستاورد مبارزاتی مهمی است. اما مردم معترض آذربایجان، نباید به این نوع عقب نشینی ها حکومت بسنده کنند. با توجه به این که سران و مقامات حکومت اسلامی، همیشه دروغ می گویند و حتی به قول هایی که به جامعه می دهند وفادار نمی مانند.
برای مثال، در همین حال خبرگزاری مهر، ۲ مرداد ماه، گزارش داد: «استاندار آذربایجان غربی در خصوص بحران فعلی دریاچه ارومیه با بیان این که با سه راهکار جدی، کاهش بحران دریاچه ارومیه را پیگیری می کنیم اظهار داشت، این سه راهکار در حال عملیاتی شدن هستند ولی متاسفانه با کمبود اعتبار مواجه هستیم.»
بنا به گزارش روزنامه ابتکار، دریاچه در حال احتضار ارومیه امروز به رنگ قرمز درآمد، رخدادی که مدیرکل محیط زیست آذربایجان غربی، ضمن تایید، آن را طبیعی می داند.
اسماعیل کهرم، استاد محیط زیست دانشگاه تهران نیز با تایید این مطلب گفت: در دریاچه ارومیه حدود ۱۴ گونه جلبک زیست می کنند که هر کدام از آن ها در شوری ویژه، بهترین شرایط را برای رشد دارند. او ادامه داد: رشد سریع جلبک ها که «بلوم» نام دارد هنگامی رخ می دهد که در نتیجه مساعد شدن شرایط محیطی یک سری از جلبک ها به طور ناگهانی در محیط زیاد می شود. استاد محیط زیست دانشگاه تهران، افزود: جلبکی که هم اکنون موجب قرمز شدن آب دریاچه ارومیه شده در شوری حدود ۴۰۰ میلی گرم در لیتر نمک شروع به رشد می‌کند و مواد ناشی از ترشح آن سمی است که موجب می شود باقی مانده آرتمیاها نیز در دریاچه ارومیه از بین برود. کهرم، توضیح داد: این پدیده تغییر رنگ به دلیل شکوفایی جلبکی به نام «دونالیدا سالینا» است که یکی از چندین گونه فیتوپلانکتون این دریاچه است. به گفته وی، با افزایش شوری در حد اشباع و فوق اشباع برای سازگاری با محیط مقدار رنگیزه بتاکاروتن در این جلبک بیش تر می شود که افزایش رنگیزه ها جلبک را در مقابل مقدار زیاد غلظت نمک حفاظت می کند. این استاد، تاکید کرد: هم چنین وقتی کریستال برخی از کلرورها و یدورها در اثر بالا رفتن غلظت، به صورت متراکم در می آید رنگ ارغوانی و قرمز به خود می گیرد و این امر موجب قرمزی دریاچه می شود. کهرم، افزود: تاکنون بیش از نصف دریاچه ارومیه (۶۰ درصد) از بین رفته و دیگر دریاچه ای نمانده که این جلبک ها به اکوسیستم آن لطمه بزند.
بی توجهی به برنامه جلوگیری از خشکیدن، و سپس احیای دریاچه ارومیه، فقط بخشی از مشکل کنونی محسوب می گردد. به طور مثال، چند ماه پیش مسئولان دولتی و برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی، از تدوین طرح انتقال آب رود ارس به دریاچه ارومیه سخن به میان آورده بودند. اما اکنون یکی از نمایندگان حکومت اسلامی در مجلس، گفته است که این طرح تبلیغاتی بود و در اصل بحث انتقال آب از رود ارس برای تامین آب شرب شهرهای صوفیان و شبستر در آذربایجان شرقی بوده است. نکته ای که تاکنون در خصوص خشک شدن دریاچه ارومیه پنهان مانده و یا در واقع پنهان نگاه داشته شده است.
بعلاوه این مبلغ برای نجات دریاچه ارومیه و تخریباتی که حکومت اسلامی و سپاه پاسداران آن در دریاچه ارومیه، جزایر و سواحل و بنادر آن به وجود آورده اند، مبالغ ناچیزی است. بعلاوه اکنون تعدادی زیادی از معترضین دستگیر و زندانی هستند و در زیر شدیدترین شکنجه ها قرار دارند. بنابراین، فعالین سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نباید بگذارند این خیزش مردمی فروکش پیدا کند. از این رو، باید این حرکت را به یک جنبش عمومی در تمام شهرهای آذربایجان و شهرهای دیگر ایران به ویژه تهران، با شعارهایی نظیر دفاع از محیط زیست و دریاچه ها و جنگل ها و تالاب ها و غیره سراسر کشور و هم چنین آزادی همه زندانیان سیاسی و لغو شکنجه و اعدام و… گسترش داد.
هم اکنون، فاجعه دریاچه ارومیه، زندگی میلیون ها انسان مستقیم و غیر مستقیم تهدید می کند. هم اکنون تعداد زیادی از کسانی که در پلاژها و صنعت توریسم این دریاچه کار و زندگی می کردند، کار و درآمد خود را از دست داه اند. چند متر از اطراف این دریاچه، خشک شده و باد و طوقان نمک را به زمین های کشاورزی و باغداری و دامداری اطراف آن برده و تاثیرات مخربی داشته است.
تصاویر نشان می دهند که پلاژها و قایق ها به نمک نشسته اند و غلظت شوری آب به نزدیک ۴۰۰ گرم در لیتر رسیده است. عمق دریاچه در ده سال گذشته، ۷ متر پایین رفته است. در جاهایی سطح آب کیلومترها عقب نشسته است و به کویر نمک تبدیل شده است. بنابراین، سکوت در مقابل این وضعیت برای هیچ کس جایز نیست. باید با حمایت از این خیزش مردمی شهرهای آذربایجان، این حرکت را تقویت کرد و به گسترش آن یاری نمود.
در حال حاضر آن چه برای خیزش اخیر مردمی شهرهای آذربایجان مهم است طرح مواضع و شعارهایشان است. بی شک، اگر فعالین کارگری، سوسیالیست و آزادی خواهان در صف مقدم این اعتراضات مردم آذربایجان قرار نگیرند، گرایشات راست و پان ترکیست، لطمات جبران ناپذیری به گسترش و همبستگی این اعتراضات خواهند زد. برای مثال، تلویزیونی به نام «گوناز تی وی»، بی شرمانه گفته است این هایی که مردم را سرکوب می کنند عرب و فارس هستند؟! اما یکی از شهروندان تبریزی به این تلویزیون زنگ می زند و می گوید جواد بی، این هایی که امروز با باتوم و اسلحه به جان مردم افتاده بودند هی به زبان ترکی می گفتند: وورون بو خیانت کارلاری (بزنید این خیانت کاران را)…
لابد دست اندرکاران این تلویزیون می دانند که سیدعلی خامنه ای، سردسته آدم کشان حکومت اسلامی هم ترک است؛ در سال های اوایل انقلاب ۵۷، چهره های هولناکی چون خلخالی، موسوی تبریزی، موسوی اردبیلی، ملاحسنی، میرحسین موسوی و… در راس این حکومت جانی قرار داشتند. کشتارهای ملاحسنی دیوانه، امام جمعه مادام العمر ارومیه، به ویژه قتل عام مردم قارنا و ایندرقاش در کردستان و هم چنین راه انداختن جنگ ترک و کرد در شهره نقده، هنوز فراموش نشده است. بنابراین، این نوع تبلیغات و مواضع از موضع فاشیستی صورت می گیرند و به مبارزه آزادی خواهانه و عدالت جویانه و انسانی مردم آذربایجان لطمه می زنند.
هم اکنون فراخوان فعالین سیاسی و جوانان برای حضور آزادی خواهان در استادیوم آزادی در روز جمعه ۱۸ شهریور ۹۰، هم زمان با بازی دو تیم استقلال تهران و تراکتورسازی تبریز در حمایت از مردم آذربایجان و در اعتراض به خشک شدن دریاچه ارومیه به سرعت در سایت های اجتماعی منعکس یافته است.
تجربه نشان داده است که حضور ۱۰۰ هزار جمعیت در استادیوم آزادی هرگونه فرصت برخورد و درگیری را از نیروهای امنیتی گرفته و فرصتی است برای نشان دادن اعتراض به حاکمیت سرکوبگر. از این جهت جوانان سعی دارند این فرصت را غنیمت شمرده در این روز در استادیوم حاضر شوند.
از سوی دیگر، فضای کنونی شهرهای آذربایجان، به ویژه تبریز و ارومیه، هم چنان امنیتی است. در میادین اصلی این شهر، هم چنان نیروهای امنیتی مستقر هستند، افسران نیروی انتظامی، لباس شخصی ها و تعدادی از نیروهای سپاه پاسداران و بسیج. اما مرد مآذربایجان عزم و ارده کرده اند این فضا را بکشنند و زمینه را برای دست زدن به اقدامات سیاسی،اجتماعی و فرهنگی موثر علیه حکومت اسلامی، مساعد سازند.
مسلما، دفاع از زیست محیطی سراسر ایران، به ویژه دریاچه ارومیه، وظیفه آگاهانه و داوطلبانه جنبش کارگری، جنبش زنان، جنبش دانش جویی، روزنامه نگاران، نویسندگان، هنرمندان و همه مردم تحت ستم و آزادی خواه است.
دوشنبه چهاردهم شهریور ۱۳۹۰ – پنجم سپتامبر ۲۰۱۱
