هفت مانع سیاسی همگانی شدن جنبش مردم ایران

بنی صدر

…چنین نیست که اگر رژیمی اسباب حیات از دست داد خود به خود از بین برود، جنبش می خواهد، حرکت می خواهد و جانشین می خواهد. بسیاری از رژیمها بوده اند که در همین وضعیت توانستند مدت درازی ادامه حیات بدهند، به لحاظ اینکه مانع ها برداشته نشده، بدیل و یا جانشین عرض وجود نکرده، جامعه به یک تصمیم روشن نرسیده، هدف را روشن نکرده و تردید، تزلزل، ترس و ناتوانی در پیشنهاد یک بدیل سبب شده آن رژیم به حیات خود ادامه دهد.

بنی صدر: بحث خود را اینطور آغاز می کنم. یاد آوری می شوم که رژیم ایران تک پایه است چون تنها بر پایه روحانیت و آنهم روحانیت قدرت مدار استوار است، ابزار کارش هم در آمد نفت و نیروهای مسلح است. در قرن بیستم تمام رژیمهای تک پایه از پا در آمدند، یکی از آنها هم بر جا نماند. این رژیم هم اسباب حیات را از دست داده و به عنوان یک رژیم تک پایه محکوم به رفتن است ولی چنین نیست که اگر رژیمی اسباب حیات از دست داد خود به خود از بین برود، جنبش می خواهد، حرکت می خواهد و جانشین می خواهد. بسیاری از رژیمها بوده اند که در همین وضعیت توانستند مدت درازی ادامه حیات بدهند، به لحاظ اینکه مانع ها برداشته نشده، بدیل و یا جانشین عرض وجود نکرده، جامعه به یک تصمیم روشن نرسیده، هدف را روشن نکرده و تردید، تزلزل، ترس و ناتوانی در پیشنهاد یک بدیل سبب شده آن رژیم به حیات خود ادامه دهد.

از فراوان موانع هفت مانع را فهرست میکنم و امشب با شما در میان خواهم گذاشت:

اولین مانع، طرز فکرها و اندیشه های راهنماست که مساعد با حاکمیت جمهور مردم نیستند. عموما توضیح دهنده حاکمیت بر مردم هستند. حالا هر کدام به یک سیاقی، آنهایی که روحانی اند ولایت مطلقه بر مردم، نخبه های لیبرال معتقدند مردم بر فرض اینکه حق رای به آنها بدهیم، در حد اینست که نخبه ها را برگزینند که بر آنها حکومت کنند. چپ ها هم آنهائی که دیکتاتوری پرولتاریا را رها کرده باشند، عموما بیان روشنی در باب حاکمت جمهور مردم اظهار نکرده اند، گرچه خوشبختانه برخی از گرایشهای چپ بسوی حاکمیت جمهور مردم حرکت کرده اند، یک مشکل اینست که البته توضیح خواهم داد.

مشکل دوم، خب اینکه که ما می گوئیم، حاکمیت جمهور مردم و یا ولایت جمهور مردم به اصطلاح من، موضوعش چیست؟ خود جمهور! تلقی ما از جمهور کیست؟ و موضوع حاکمیت جمهور مردم کدام است، این استقرار حاکمیت جمهور مردم چه موانعی دارد؟

مسئله سوم – ترس از خلاء است، عامل بسیار بسیار بزرگی است، عموم جریانها این ترس را القاء می کنند، اگر این رژیم برود چه می شود. حالا مسئله اصلی این نیست، مسئله اصلی این است که این دولت چگونه اداره شود.

مانع چهارم ، رابطه سازمانهای سیاسی با یکدیگر و رابطه آنها با مردم است.

مانع پنجم، ابهام گرائی در قلمرو سیاست است.

مانع ششم اینکه مخالفان رژیم، در صفت اپوزوسیون دادن به خودشان به این صفت بسنده کرده اند، به عنوان نیروی سیاسی، به عنوان گرایش های سیاسی کیستند و چه می گویند و چه می خواهند، دست کم برای مردم ایران معلوم نیست. همینقدر می گویند اینها مخالف رژیم اند.

مانع هفتم، سرگردانی در مسئله روش است، خب چه روشی به کار ببریم؟ فرض کنیم که همه موانع قبلی را حل کردیم، حالا با چه روشی تحول از استبداد مطلقه فقیه به مردم سالاری را ممکن بگردانیم؟

این هفت مانع و راه حل هایش را به ترتیب موضوع بحث قرار میدهم:

{youtube height=”300″}d5RUln68ngI{/youtube}

{youtube height=”300″}iMTOVUpBcTc{/youtube}

{youtube height=”300″}-2_KAvkva-w{/youtube}

{youtube height=”300″}Vcq3J-sTYyI{/youtube}

{youtube height=”300″}TjXWVl_7IWM{/youtube}