ما «زندانیان سیاسی ی دههء شصت و بازماندگان قتل عام شصت و هفت» قویآ برآنیم واعلام می کنیم که پیش درآمد و لازمه ء هرگونه تحقیق و بررسی ِ جدّی ، حقیقی ومعتبردر بارهء وضعیت حقوق بشردرایران ، همانا تحقیق وبررسی ورسیدگی ِ همه جانبه به پرونده ء همچنان وهنوزمفتوح ِ قتل عام شصت و هفت است .
جناب آقای احمد شهید
انتخاب شما بعنوان نمایندهء ویژه جهت بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران موجب و موجداحساسی دوگانه ، اما همسو در ما ایرانیان گردید :
نخست اینکه : ما خوشوقت و خوشحالیم از اینکه شورای حقوق بشر و مألاٌ سازمان ملل متحد با تعیین نماینده ای ویژه ، تحقیق وبررسی در خصوص وضعیت حقوقی مردم ایران تحت سلطه و اداره ی «جمهوری اسلامی» را در دستور کار خود قرارداده است ، این اقدام مایه ی دلگرمی مردمی است که حقوق اش بنحو مستمر و فزاینده ای نقض و هرگونه صدای اعتراضش به طرز بیرحمانه ای سرکوب میشود .
دیگر اینکه : نفس تعیین نماینده ء ویژه در خصوص بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران ؛ برای چهارمین بار از آغاز بر سر کار آمدن «جمهوری اسلامی» ؛ تأئید یست ضمنی براستمرار وضعیت اسفبار و هردم فزاینده ء نقض آشکارحقوق اساسی و بنیادین بشر در کشور ما وتأکیدی است بر ضرورت تحقیق و بررسی و رسیدگی به این شرایط غیر انسانی ؛ و این بنوبهء خود یادآوری مجدد شرائط و وضعیت تأسفباری است که مردم کشور ما ایران، در آن بسر می برند. نقض حقوق بشردر ایران که در همه ء عرصه های حیات اجتماعی ، همزمان و همپای استقرار«جمهوری اسلامی » و نظام سیاسی مبتنی بر اصل «ولایت فقیه» ِ آن در کشورما مضاف برآنچه که در رژیم گذشته با آن مواجه بودیم ، جریان داشت ؛ از ژوئن ۱۹۸۱برابر با خرداد و تیر ماه ۱۳۶۰ با شروع موج دستگیریها و شکنجه ها و اعدام و تیربارانهای دست جمعی مخالفین و معترضین محروم از طی آئین دادرسی ومحکوم شده در دادگاههای چند دقیقه ای که بدون حضور وکیل مدافع و بدون حق دفاع توسط متهمان و پشت درهای بسته و اغلب با چشم بند صورت میگرفت واردآنچنان مرحلهء تازه و دهشتناکی گردید که کمیسون حقوق بشر را برآن داشت تا در ۱۹ اکتبر ۱۹۸۴برابر با مهرماه۱۳۶۳براساس قطعنامهء ۵۴/۱۹۸۴ خود آقای آندرس آگوئیلاررا بعنوان نخستین نمایندهء ویژه برای بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران تعیین نماید . دولت وقت «جمهوری اسلامی » به نخست وزیری میرحسین موسوی و ریاست جمهوری سید علی خامنه ای به آگوئیلار اجازهء دیدار از ایران و تحقیق و بررسی و تهیهء گزارش در زمینه ء وضعیت حقوق بشر را نداد و اگوئیلار بدلیل عدم همکاری این دولت و فقدان امکان انجام مأموریت اش در تاریخ مارس ۱۹۸۶ برابر با اسفند ماه۱۳۶۴ از سمت خود استعفاء داد و جای خود را به رینالدوگالیندوپل سپرد که بر اساس قطعنامهء ۵۵/۱۹۸۷در تاریخ ۱۱مارس ۱۹۸۷ برابر با ۲۱ اسفند ماه ۱۳۶۵ به این سمت تعیین گردید .
عدم تحقیق و بررسی و رسیدگی به وضعیت حقوق بشر در ایران و فقدان امکان و ارادهء لازم در این خصوص ، آنچنان موجب گستاخی «جمهوری اسلامی» واحساس فارغ البال و صاحب اراده بودن وی گردید که «قتل عام» زندانیان سیاسی در ژوئیه تا سپتامبر۱۹۸۸برابر با مرداد و شهریور ماه ۱۳۶۷ که در نوع و شکل و بیرحمی و سبعیت بکار رفته ، بی مانند بوده و هست ! را همزمان با مأموریت نمایندهء ویژه – رینالدوگالیندوپل- و به تعبیر ما ایرانیان « بیخ ِ گوش » ِ وی به انجام رساند
برغم دست یابی گالیندوپل به لیست هزار نفرهء بدارآویخته و تیرباران شدگان که تنها بیانگر بخش اندکی ازشمارقربانیان این «قتل عام» بود، وعلیرغم انجام دو سفر به ایران دربهمن ماه ۱۳۶۸ و مهرماه ۱۳۶۹ و نیز علیرغم انجام دور سوم مسافرت به ایران در دسامبر۱۹۹۱برابر با آذرماه ۱۳۷۰و بازدید از زندان و استماع شهادت زندانیان سیاسی ِ دهه ی شصت و شاهدان و بازماندگان آن جنایت هولناک ، و برغم اذعان نمایندهء ویژه به وقوع این جنایت در گزارش خود ، متأسفانه موضوع این « قتل عام» اما ، از سوی وی و کمیسیون حقوق بشر پی گیری نشد و این پرونده حتی پس از تعیین نماینده ء ویژه ء جدید – موریس دنبی کاپیتورن – بعنوان سومین نمایندهء ویژه در۲ آگوست ۱۹۹۵ برابربا ۱۱مردادماه۱۳۷۴ توسط کمیسون حقوق بشروبه رغم یک دورمسافرت و بازدید وی از ایران در تاریخ ۱۰ تا ۱۶ فوریهء۱۹۹۶ برابر با ۲۱تا۲۵ بهمن ماه۱۳۷۴ همچنان و هنوز مفتوح مانده است !
پیامد عدم رسیدگی به پرونده ای اینچنین مهیب و قطور و سنگین از جنایتی هولناک و تاریخی که طی آن هزاران تن از زندانیانی که بنابدلایل سیاسی- عقیدتی و بعنوان جزای «اعتراض» بر سلطه ی بی حقوقی و فقدان آزادی و حاکمیت ِ غاصب ِ «حق حاکمیت مردم» ، ودر قبال خواست آزادی و برابری ؛ به زندان افکنده ، شکنجه شده ، واکنون در دوران « تحمل ِ کیفر!» خود و حتی بعضاٌ در شرایط پس از سپری شدن دوران محکومیت خویش بسر میبردند ؛ دسته دسته و گروه گروه به دار آویخته و یا تیر باران شدند ، برای رژیمهای سیاسی یی همچون«جمهوری اسلامی» چیزی نیست جز گستاخی بیشتر و اِعمال ِ جنایات و نقض بیشتر حقوق مردمی که برآنها تسلط یافته اند ! واقعیت تأسفباری که طی دوسال اخیرما و شما و همه ی مردم جهان از نزدیک و یا بصورت سمعی – بصری شاهد آن بوده ایم و همچنان نیز شاهدیم!
کشتار در خیابانها ، تجاوز به زنان وجوانان دختروپسر و قتل در زندانها ، سرکوب عریان اعتراضات سیاسی – مدنی – و کارگری ، دستگیری و حبس و شکنجهء مجدد زندانیان دههء شصت و اعدام تعدادی از آنها ، و حتی شروع به دستگیری و حبس خانواده ها و بازماندگان قتل عام شصت و هفت … همه و همه بیانگر آن جسارت و گستاخی ِ آشکاری ست که به «جمهوری اسلامی» در پی مشاهده ء بی ترتیب اثر ماندن عظیم ترین جنایت هولناکی که مرتکب شده – یعنی قتل عام شصت و شصت هفت – دست داده است .
ازاینرو ما «زندانیان سیاسی ی دههء شصت و بازماندگان قتل عام شصت و هفت» قویآ برآنیم واعلام می کنیم که پیش درآمد و لازمه ء هرگونه تحقیق و بررسی ِ جدّی ، حقیقی ومعتبردر بارهء وضعیت حقوق بشردرایران ، همانا تحقیق وبررسی ورسیدگی ِ همه جانبه به پرونده ء همچنان وهنوزمفتوح ِ قتل عام شصت و هفت است .تحقیق و بررسی ای که معطوف خواهد بود به : یک – برسمیت شناختن و اعلام این جنایت هولناک بعنوان «قتل عام» ؛ و دو – شناسائی و معرفی ِ مسئولین و آمرین و عاملان این کشتار بعنوان ” جنایت علیه بشریت” درهر پست و مقام که بوده اند و هستند . این کار نیز میسر نیست مگر اینکه علاوه بربررسی مستندات و اسناد و مدارک لازم و موجود و ممکن ، نمایندهء ویژه با خانواده های جانباختگان و بازماندگان و زندانیان و شاهدان آن جنایت هولناک ملاقات و به استماع مشاهدات یکایک آنان که هر یک شاهدان عینی آن مجموعه جنایات میباشند ، بپردازند. بعنوان اولین قدم به شما پیشنهاد می کنیم: که در چهارمین گرد همائی سراسری برای کشتار زندانیان سیاسی که از ۹ تا۱۱ سپتامبر ۲۰۱۱ در شهر گوتنبرگ سوئد برگزار می گردد، شرکت نمائید. شما می توانید با شرکت دراین گرد همائی درکوتاه ترین زمان وبا صرف کم ترین هزینه ی ممکن، همزمان با دهها تن ازجان بدربردگان وبازماندگان این کشتارها وهمچنین دهها تن ازخانواده های جانباختگان که در این گرد همائی حضوربه هم می رسانند دیداروگفتگو نمائید وبا استفاده از این فرصت استثنائی ، علاوه برثبت اظهارات شاهدان این جنایات اسناد و مدارک بیشماری را هم دراین زمینه فراهم آورید.
با احترام
جمعی از زندانیان سیاسی ی دهه ی شصت و بازماندگان قتل عام شصت و هفت ( شاهدان وشاکیان )
مژده ارسی ، سودابه اردوان ، همایون ایوانی ، زری اسپرم ، حمید آذ ر، پانته آ بهرامی ، ناصر پرنیان پرویز پناهی ، بهروز پیله ور، فرخنده تقدسی ، عالم جوادی ، شهین چیت ساز، پروانه حاجیلو، حسین حسینی ، پروین خسروی ، نادرخلیلی ، محمود خلیلی ، البرز دماوندی ، علی دروازه غاری ، همایون راستان ، رضا رئیس دانا ، سعید رحیمی ، منوچهر راستا ، سیاوش سلطانی ، جلال سعیدی ، بهروز سورن ، عزیزه شاهمرادی ، منوچهر شهابی ، شهاب شکوهی ، رسول شوکتی ، عسگرشیرین بلاغی ، ستاره عباسی ، فاطمه صلواتی ، وحید صمدی ، وزیر فتحی ، فرخ قهرمانی ، سیاوش محمودی ، سیاوش کوهرنگ ، کامل رئوفی ، اردشیر نظری ، همنشین بهار، کامیلا اخباری آزاد ، توانا دریادل ، کیومرث گودرزی ، جواد رضائی میرقائد ، سیما کامیار، بهروزستوده ، مهران میناوند ، نقی ریاحی لنگرودی ، سیاوش شایان فر ، نوید مومن زاده ، امیرهوشنگ اطیابی ،
جمعی ازخانوادهای جانفشانان ( شاکیان )
رضوان مقدم ، (همسر جانفشان علی اصغر منوچهرآبادی) ، تاج دولت همتی (مادرجانفشان علی اصغرمنوچهرآبادی) ، جلیل احمد جبدرقی (برادرجانفشان حبیب احمد جبدرقی )
اسامی افراد حمایت کننده:
مریم اسکویی ، محمد رضا شالگونی ، مجتبی شکیبا پور، روبن مارکاریان ، ، میلا مسافر، ارژنگ بامشاد ، سهیلا لیند هورست ، فرخ دماوندی ، مسعود پیوندی ، رضا چیت ساز ، هوشنگ دیناروند ، نیکی میرزایی ، مهرداد کریمی ، رویا دیناروند ، حسین نقی پور، محسن ضیائی ، حمید ریاحی، پروین ریاحی ، کریم خوش عقیده ، ندا دماوندی ، رحیم استخری ، یاسمین میظر، رحیم عظیمی ، جمشید صفاپور، ندا نو آور، امیرجواهری لنگرودی ، علی یوسفی ، فیروز راد ، بهزاد جوادیان ، رضا عمرانی ، نیما هاتفی ، نرگس شریفی ، رضا سپیدرودی ، رفعت رنجبران لنگرودی ، سروز قازاریان ، مینو میرانی ، احمد نوین ، یو سف لنگرودی ، علی فیاض ، نصرالله قاضی ، مجتبی نظری ، فریدا سهرابیان ، حجت نارنجی ، سیرانوش مرادیان ، بهروز نظری ، مسعود پیوندی ، مریم امانی ، آمنه ضیائی ، محمد تجلی جو، حسن پویا ، پریسا مردایان ، چنور محمدی ، مصطفی ابراهیمی ، نیکو ریاحی لنگرودی ، فیروزمستعان ، مریم عظیمی ، شایسته وطن دوست ، شکیبا ببری ، شهین نوائی ، حسن نایب هاشم ، حسین افصحی ، علی دماوندی ، ابراهیم باقرزاده ، سیاوش عبقری ، سیاوش میرزاده ، شهلا عبقری ، حسین فردوسی ، خسرو عبدالهی ، سهیلا زال زار، رضا برومند ، سیامک قبادی ، پروفسور دکترافشین فیاضی ، ابراهیم دین خواه ، تقی ریاحی لنگرودی ، ابراهیم حیدری ، Meinhard Seifert , Barbara Winkler, Bettina Thi پروین مالک ، نگار فکری ، جواد رهنما ، عمر محمدی ، پروین حسینی ، دکنر رسول رضوی ، شورش محمدی ، حمید کوثری ، فریبا فهیم ، سیما ریاحی لنگرودی ، احمد والی ، مازیار واحدی ، آرش عزیزی ، نرگس ییلاقی ، منوچهر رادین ، نادر فولادی ، سولماز قبادی ، سارا صالح ، حسین توسلی ، حمید نوذری ، پرویز جواهری
اسامی نهادهای حمایت کننده:
www.dialogt.org گفتگوهای زندان
کانون دفاع از آزادی بیان – گوتنبرگ
انجمن حقوق بشر و دموکراسی – هامبورگ
انجمن فرهنگی اجتمائی اندیشه –گوتنبرگ
رادیو آوا – هانوفر
رادیو سرخ – گوتنبرگ
انجمن کوشا
کانون ایران آزاد
کانون دفاع ازحقوق بشر، آزادی ودموکراسی – آلمان
کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران – برلین
سایت گزارشگران www.gozareshgar.com
سایت اشتراک
وبلاگ اندیشه http://andishegbg.blogspot.com
کانون همبستگی با کارگران ایران- گوتنبرگ
وبلاگ خبری گزارشگران gozareshgaran1.wordpress.com
وبلاگ دفاع ازمبارزات کارگران ایران http://3rooz.blogsp
کانون روزنامه نگاران و نویسندگان برای آزادی
انجمن تاتر آزاد – گوتنبرگ
کانون خاوران
بنیاد ادبیات وهنر- گوتنبرگ
بنیاد اسماعیل خویی
رادیو صدای همبستگی با کارگران – گوتنبرگ
کمیته یادمان کشتار زندانیان سیاسی دهه شصت (مونترال
انجمن ایران همراه – گوتنبرگ
کمیته دفاع از آزادی و برابری در ایران- وین azadibarabari1.wordpress.com
رادیو همراه – گوتنبرگ
حامیان مادران پارک لاله – اسلو
انجمن قصه – گوتنبرگ
کانون فرهنگی هنری Fresno
آسیل کمیته ی – گروه ایران – گوتنبرگ
شبکه همبستگی ملی ایرانیان – فرنزو( کالیفرنیا )
کانون پناهجویان سوئد
کانون پناهندگان سیاسی ایرانی در برلین
اسامی ادامه دارد ….
آدرس تماس:
