با درود و احترام :
امروزبا جرات وجسارت چون شاگردی در مقابل استاد خود قرارگرفته وراهکاری ارائه می دهم که امکان دارد مورد تایید قرارگیرد و یا با استدلال نفی گردد. البته قضاوت و رای نهائی را به عزیزان هم اندیشمان در جبهه ملی ایران واگذار می کنم.
درکلیه جوامع پیشرفته و معتقد به اصول دموکراسی و آزادی خواهی رهبران ومسئولین سیاسی برای مدت زمان محدود انتخاب میشوند وپس از پایان مدت مقررباعزت واحترام از پست خود کناره گیری می کنند، زیرا آنان براین باورند که طولانی بودن مسئولیت رهبری دموکراسی را خدشه دار میسازد.
ضمنا اگر زمامدارانی در طول خدمت با مسئله ای ومشکلی برخورد کنند که از حل آن عاجزبوده و به بن بست رسیده باشند، دانسته یا ندانسته تخلفی از قوانین انجام داده باشند، برای حفظ کیان جامعه بلافاصله با پوزش ازملت از پست خود کناره گیری میکنند وراه را برای دیگران باز میگذارند تا آنان بتوانند با اندیشه های نو بر مشکلات فائق آیند به همین دلایل است که این جوامع کمتر با بحران روبرو میشوند واگر هم درمقابل بحرانی قرار گرفتند به آسانی ازآن عبورمیکنند .
ولی درممالک وجوامع زیررشد وغیردموکراتیک که رهبری یا ریاست جمهوری مدت زمان آن نامحدود و گاهی مادام العمر بوده، همین مساله سبب می شود که آن جوامع بسوی دیکتاتوری سوق داده شوند و به علت مرکزیت قدرت در یک نقطه فرصت طلبان وانگلهای اجتماع و چاپلوسان گرداگرد آن کانون قدرت قرار گرفته وحصاری بین رهبری ومردم ایجاد کنند ودر نتیجه جامعه بسوی بحران وفروپاشی کشانده شود. درحال حاضر نمونه های بسیاری ازآن را در جهان شاهدیم .
متاسفانه امروز جبهه ملی ایران در یک بعد کوچکتر دچار چنین معضلی شده وتقریبا به بن بست رسیده. چه باید کرد ؟! راهکارچیست ؟! آیا وجدان آگاه به ما این اجازه را می دهد که همچنان روی خواسته های خود پای بفشاریم وجبهه ملی را فدای امیال خود کنیم ؟! آیا زمان آن نرسیده که از خود بگذریم وتنها وتنها به جبهه ملی ایران وپایان راه بیندیشیم ؟!
جناب استاد این سوال مورد بررسی است: چرا تدوین کنندگان اساسنامه جبهه ملی ایران تاکید بر این داشته اند که تمام ارگانها وسازمانها وهیات ها وشخصیتهای مسئول در جبهه ملی برای مدت زمان محدود ( دو سال ) تعیین شده اند ؟ آیا این بدان معنا نیست که بر این اعتقاد بوده اند که جبهه ملی باید همیشه با اندیشه ها وتفکرات نو در حرکت وخیزش وگرد ش دورانی باشد واز سکون آن جلوگیری ودرهمه زمان خون تازه و جوان در رگهای آن جریان یابد . آب هرچه زلال وخوش گوار باشد ولی اگر در برکه ای برای مدتی قرار گیرد خواص حیاتی وارزشی خود را از دست می دهد. آب باید در همه حال روان ودر حال تلاطم وجز ومد باشد.
استادارجمند مساله دیگر که باید مورد توجه قرار دهید و از اهمیت خاصی برخوردار است، مساله قبول مسئولیت است. جنابعالی می دانید در قبال مسئولیت باید نقد را پذیرفت زیرا این دو لازم وملزوم یکدیگرند. نفد نقش سازندگی دارد نه تخریبی. ولی متاسفانه جنابعالی نقد را یک نوع توهین به خود می دانید، که چنین نیست. شما هرگز از نقادان نهراسید. از آنان هراس داشته باشید که در لباس دوستی وچاپلوسی درکنار شما قرار میگیرند وآنگاه نظریات وخواسته های خودرا به شما تحمیل میکنند، تاجائی که آن جناب را وادار میکنند از امضاء خود بگذرید ودر برابر آن موضع بگیرید . آنان در زیر چتر حمایتی شما خواسته های انحرافی وگروهی خودرا سامان می دهند ولی با نام شما.
جناب استاد ادیب برومند، میدانم در حال حاضر دراثر سعایت افرادی الطاف ومحبتهای شما نسبت به من کم رنگ شده امیدوارم مرورایام آنرا التیام بخشد. ولی میدانید من احترام خاصی برای شخص جنابعالی قائلم وسالیان سال درکنار شما ناظرو شاهدبوده ام که چه خدمات ارزنده ای در طول بیش از نیم قرن در راستای اهداف جبهه ملی ایران متحمل شده اید. ولی با یک دنیا تاسف باید قبول بفرمایید که در مسیر زندگانی و فراز ونشیب های آن جسم و روح شما خسته و ناتوان شده و قدرت تحمل این همه بار گران مسئولیت را ندارید. زمان استراحت اندیشیدن وهدایت وراهنمائی وبهره بردن از تجربیات گذشته شماست. باید به راهی قدم بگذارید که قبل از شما بزرگانی چون الهیارصالح و دکترصدیقی برگزیدند. برای یک سیاستمدار خردمند وآگاه به مسائل تشخیص زمان ودرک موقعیت و تصمیم بجای گرفتن از اهمیت ویژه ای برخورداراست. چه بسیار ازسیاستمداران نامی جهان که مورد احترام جامعه خود بوده وهستند در زمانهای حساس وبحرانی به این نتیجه رسیده اند که تنها راه برون شدن از شرایط بحرانی کناره گیریست. چنین کردند و موفق شدند. ولی رهبرانی که نابخردانه همچنان در موضع قدرت پای فشرده اند هم مملکت را بسوی بحران وآشوب کشاندند و هم خود مطرود ملت قرارگرفتند وآینده ای بس تاریک برای خود رقم زدند .
جناب آقای ادیب برومند امروز روزیست که شرنوشت وآینده جبهه ملی ایران با تصمیم جنابعالی گره خورده. عده ای از اعضا شورای مرکزی وفعالین جبهه ملی بر این اعتقادند ، که جنابعالی باید با یک سعه صدر ویک تصمیم تاریخی وبجای ماندنی از ریاست شورای مرکزی جبهه ملی ایران کناره گیری فرمایید و در یک مقام والاتر به عنوان مشاور و راهنما در درون هیات رهبری جبهه ملی را هدایت فرمایید. با این عمل انقلابی مسئولیت سنگین وطاقت فرسا از دوش جنابعالی برداشته شده و این مسئولیت در یک هیات رهبری متمرکز می شود و در نتیجه این هیات رهبری با قدرت و توان بیشتر می تواند خارج از فشارهای گروهی جبهه ملی ایران را از این بن بست نجات دهد .
با آرزوی سلامت وموفقیت برای جنابعالی.
پاینده ایران
جمال درودی
۲۸/۴/۱۳۹۰
