ابوالحسن بنی صدر در ابتدای گفتگو درباره عزل آقای رفسنجانی از ریاست خبرگان و موضع مردم در این باره گفت:
یک ملت باید روی حق خود بایستد، نه روی یک محاسباتی که با قانون قدرت سازگاری ندارد. مثلا بشیند و محاسبه بکند که الان آقای هاشمی آمده این طرف و آن نامه سرگشاده به خامنه ای را نوشته و در نماز جمعه هم آن حرفها را زده، باید کاری کنیم که این مقابل او بماند. هر جامعه ای که خود را چه در سطح کشور و چه در سطح جهان گرفتار این بازی کرد، بازنده است.
برای اینکه قدرت قانون خودش را دارد و طبق آن قانون هم عمل می شود. شما هم جمع بشوید خلاف او نمی شود. مدام خواهش و تمنا کنید که آقای رهبر این کار را نکن، میگوید که همین حرف شما دلیل است که باید بکنم. این وضعیت به مردم ایران می گوید به خود بازگردند روی حق خود بایستند و جنبش کنند، منتظر آشتی و قهر و ستیز و سازش این دو نفر هم نباشند چون آن ستیز و سازش آخرش به تقسیم به دو و حذف یکی از دو می رسد.
فرض کنید در مقیاس جهان ما نفت را ملی کردیم. اگر میخواستیم به جای اینکه روی پای خودمان بایستیم و خود اسباب پیروزی جنبش خویش را فراهم کنیم به این بپردازیم که روس و آمریکا در سطح دنیا تضاد دارند, از این تضاد چگونه استفاده کنیم که مثلا نفت را ملی کنیم, خود را بازیچه دعوای دو قدرت کرده بودیم, آن دو قدرت بسته به شرایط, بنابر منافعی که دارند سازش می کنند, باز بنابر منافعی که دارند با هم ستیز می کنند.
مجری:
اگر تصور می کنید مردم از اصلاح طلبی گذشته اند، چگونه است که با یک بیانیه آنها در تمام ایران به خیابانها می آیند ولی صدها بیانیه مخالفان راه مسالمت آمیز و مخالفان موسوی و کروبی حتی یک نفر را برنمی انگیزاند؟
بنی صدر:
من هیچوقت نگفتم که مردم از اصلاح طلبی عبور کرده اند. من همواره گفتم که مردم به تصمیم روشن و قاطع نرسیده اند و این مشکل کار است. آنهائی که می آیند دایره را دایره ممکن تصور می کنند. چون اگر شما آمدید بیرون و "نه به ولایت فقیه، آری به حاکمیت جمهور مردم" را گفتید، آنوقت وارد مرحله تعیین سرنوشت شدید، وضعیت در آن موقع بکلی با وضعیت کنونی فرق می کند. پس باید آن تصمیم را بگیری تا صدای آن کسی که شما را مثلا به "جنبش همگانی برای نه به ولایت فقیه، آری به حاکمیت جمهور مردم" دعوت می کند را بشنوی.
اینکه جنبش در ایران معطل مانده، با اینکه در جا های دیگر بچشم خود دیدیم پیروز شد، نتیجه این بازی است که گویا اگر در قلمرو این رژیم عمل بکنی، هنوز در قلمرو ممکن است، سرکوب و خشونت خیلی شدید نیست، حال اینکه اگر شما هدف را روشن کنی، قاطع وارد عمل بشوی، جمهور مردم وارد عمل بشوند، خشونت رژیم ناممکن می شود. چنانکه در تونس و در مصر دیدیم که خشونت ناممکن شد. روزهای اول خشونت بود ولی در روزهای بعد قوای سرکوب رانده شدند و ارتشها هم جانب مردم را گرفتند.
جامعه رنگین کمان
