گزارش یادمان بیست دومین سال گشت فاجعه ملی و کشتارسراسری سالهای ۶۰ و سالهای اخیر در آتلانتا ، بنیاد اسماعیل خویی و کمیته امریکاییان- ایرانیان پیشرو به مناسبت گرامیداشت یاد و خاطره جانباختگان ده ۶۰ و سالهای اخیر برنامه ویژه ای را درتاریخ ۱۲ سپتامبر در شهر آتلانتا برگزارکردند.مراسم با یک دقیقه کف زدن به افتخار جان باختگان راه آزادی و اعلام برنامه و خوش آمد شروع شد.
اولین سخنران برنامه خانم مژده ارسی این چنین به حضار معرفی گردید خانم مژده ارسی فعال سیاسی، زندانی سیاسی سابق و از همکاران" گفتگوهای زندان" است. او در سال ۱۳۶۱ در سن ۱۹ سالگی بخاطر فعالیت با یکی از جریانات چپ در تهران دستگیرو به ۵ سال زندان محکوم شد.محکومیت زندان ایشان از ۵ سال به ۸ سال تبدیل شد زیرا نپذیرفت که انزجار نامه کتبی بنویسد و در مصاحبه های تلویزیونی شرکت کند.مژده پس از هشت سال زندان به همراه تعداد دیگری از زندانیان سیاسی در پی مرخصی اجباری آزاد شد. او به آلمان رفت واز سال ۱۹۹۶ در آلمان زندگی میکند و تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته فوق لیسانس تدریس زبان آلمانی و اسپانیا شناسی یه پایان رساند.
خانم ارسی ازهمکاران گفتگوهای زندان و برنامه تلویزیونی زندانیان سیاسی"پنجره ها" است ومقالاتی که بسیاری از آنان در مورد زندان های ایران-اردوگاه های مرگ نازی وزندانهای اسپانیا می باشند را، در نشریات اجتماعی – سیاسی منتشر کرده اند.
خانم ارسی در باره " علیه فرار از مجازات" سخن گفتند که خلاصه ای از آن در زیر می آید:
در دیگر کشورهایی که کشتارهای دسته جمعی صورت گرفته حتی بعد از برکناری دیکتاتوری ها پرونده کشتارها آنطور که باید پیگیری نشده و حتی کسانی که خود در کشتار دست داشتند، هیات های رسیدگی به این کشتار ها در حکومت جدید تاسیس کردند و در کار پیگیری پرونده ها اشکال تراشی کردند. مثلا در آرژانتین اطلاعات دروغین و اشتباهی در آمار کشتار وارد می کردند. این موضوع در مورد فراریان آلمان نازی هم صدق می کند و در آلمان نیز کانون و انجمن های مختلفی با همین نام یعنی علیه فرار از مجازات تشکیل شده و ادامه کاری می دهند.
بنا براین باید دید بعد از برکناری این رژیم¬ها چه باید کرد. ایشان در بخشی از سخنرانی خود گفتد: "عدالت درمان گر است". معافیت از مجازات دست اندرکاران جنایت علیه بشریت و ناقضین حقوق بشر باعث می شود که زخم¬های کهنه، هرلحظه دوباره سر باز کنند و رنج این زخم¬ها ادامه یابد. کار اجتماعی درباره گذشته خشونت بار، برای ساختن آینده ضروری است. بدیهی است که در این کار باید نگاهی به کشورهایی که به طرق مختلف بر حکومت های دیکتاتوری و یا فاشیستی فائق آمده اند، داشت، چرا که این امر در فردای سرنگونی جمهوری اسلامی در دستور کار جامعه ایران قرار خواهد داشت. مسئله به مفهوم انتقام شخصی از مجرمین نیست بلکه تاکید بر روی این مسئله است که با محاکمه مجرمین، جامعه این کار ضد بشری را محکوم می کند و در کنار قربانیان این فجایع قرار گرفته و موضع گیری می کند.
پس از سخنان خانم ارسی نما آهنگی پخش شد وسپس سخنران دوم برنامه آقای همایون ایوانی معرفی گردید.
همایون ایوانی فعال سیاسی، زندانی سیاسی سابق واز همکاران" گفتگوهای زندان*”است. او در سال ۱۳۶۱ به اتهام همکاری با سازمان چریکهای فدایی خلق ایران دستگیر و به هشت سال زندان محکوم شد.وی از شاهدان و جان بدر بردگان کشتار سراسری زندانیان سیاسی تابستان ۶۷ می باشد واز سال ۱۹۹۷ در کشور آلمان زندگی می کند.
تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته فوق لیسانس علوم کامپیوتر و نیز رشته علوم ارتباطات و رسانه ها به پایان رسانده است. اقای ایوانی ازهمکاران برنامه تلویزیونی زندانیان سیاسی"پنجره ها" است ومقالات بسیاری را در نشریات اجتماعی – سیاسی از جمله در نشریه آرش منتشر کرده است.
آقای ایوانی در باره "کشتار سراسری زندانیان سیاسی و نقش ما در شکل دادن آگاهی جمعی و تاریخی" صحبت کردند و سخنرانی خود را در دو بخش ارائه دادند. در بخش اول به مسئله کشتار و سرکوب در ایران و نیز بحث حافظه فردی، اجتماعی، جمعی و فرهنگی پرداختند و در بخش دوم در پرتو بحث های بخش نخست نگاهی به کارهای انجام شده در زمینه شکل دهی حافظه فردی، اجتماعی، جمعی و فرهنگی درباره کشتار سراسری، نکات قوت و ضعف آن و نیز نقش ما در این روند پرداختند
آقای ایوانی سخنرانی اش را با نقل قسمتی از خاطرات لوئیس بونوئل، کارگردان اسپانیایی در مورد «حافظه» آغاز کرد و در بخش هایی از سخنرانی اش با اشاره به یادآوری و فراموشی گفتند:
«وقتی ما از یادآوری و فراموشی سخن می¬گوئیم، وقتی ما از یادمانه فردی گفتگو می¬کنیم، درک صحیح آن بدون هم پیوندی و ارتباط متقابل فرد با گروه¬ها و محیط اجتماعی که فرد بر بستر آن، زندگی می¬کند، قابل درک نیست. پاسخ به این پرسش که چرا چیزی به فراموشی سپرده می¬شود و چرا موضوعی در یادها باقی می¬ماند، از طریق درک بستر اجتماعی و گروه¬هایی از «ما» است که موضوعی را می¬خواهد به پس صحنه براند و یا تجربه¬ای را می¬خواهد ژرفتر و گسترده¬تر در اذهان زنده نگهدارد. واژگان کلیدی «ما»، نقش فرد فردِ من؛ شما؛ و به بیان عمومی¬تر فردیت انسانی را برجسته می¬کند. در این زاویه، پاسخ به پرسش یادآوری و فراموشی، نقش تصمیم و اراده فردی من و شما را برجسته می¬کند. یک پرسش برانگیزاننده می¬تواند ما را به گام بعدی بحث رهنمون شود: آیا می¬خواهیم از کشتارهای بی¬رحمانه و اعدام ده¬ها هزار زندانی سیاسی در دهه شصت و سال¬های آغاز به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی سخن بگوئیم؟!»
ایشان با ارائه تعاریفی از حافظه اجتماعی، گروهی و فرهنگی به دستاورها و مشکلاتی برای شکل دهی به چنین یادمان
هایی درباره کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت و به ویژه نسل کشی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ پرداختند.
پس از سخنان آقای ایوانی ، آقای سیاوش عبقری پیام دو نهاد برگزارکننده که در زیر آمده است را خواندند وسپس در مورد کارزار و **فراخوان مالی آن توضیح دادند و فراخوان در بین حاضران پخش گردید.
پیام:
هم میهنان آزادیخواه:
در تابستان ۱۳۶۷ با یک فتوای مخفیانه ی روح الله خمینی، کمیسیون سه نفره ی ویژه برای کشتار زندانیان سیاسی تشکیل شد. در پی آن هزارانزندانی سیاسی از زن و مرد و نوجوان با گرایش های مختلف سیاسی، مخفیانه به فجیع ترین نحو ممکن قرون وسطایی در سراسر ایران قتل عام گردیدند.
۲۲ سال از این فاجعه ی بزرگ ملی در تاریخ معاصر ایران می گذرد و پرده پوشی ها و سکوت خیانتکارانه همچنان ادامه دارد، و پرونده ی این جنایت بشری و نیز رازهای بسیاری در رابطه با آن، همچنان ناگشوده مانده است. از ۲۲ خرداد ۸۸ به این سو هزاران نفر از آزادی خواهان میهن، زندانی، شکنجه، اعدام و کشته شده اند و این جنایات همچنان ادامه دارد.
به یاد جان باختگان راه آزادی و برای پاسخگویی به فرزندان، مادران، پدران، برادران، خواهران و همسران همگی جان باختگان و ملت ایران،
یک- ما خواهان لغو اعدام و آزادی همگی زندانیان سیاسی هستیم.
دو- ما خواهان تشکیل یک دادگاه مستقل بین المللی برای رسیدگی به جنایات ضد بشری رژیم ولایت فقیه، و محاکمه ی آمران و عاملان آن هستیم.
سه- ما مخالف جنگ و حمله ی نظامی به ایران هستیم و خواهان یک کارزار بین المللی و رایزنی با نیروها و نهادهای بین المللی برای فشار بر رژیم برای رعایت حقوق بشر در ایران هستیم.
چهار- برای ثبت و ضبط در تاریخ، ما خواهان جمع آوری کلیه اسناد، گزارش ها، خاطرات و غیره و همچنین تبدیل تاسیسات پیرامون گور خمینی به موزه ی جنایات جمهوری اسلامی در پی گذر از این نظام، و نگهداری این اسناد در این موزه برای نسل های آینده هستیم.
بنیاد اسماعیل خویی
کمیته آمریکائیان ایرانیان پیشرو
۱۲ سپتامبر ۲۰۱۰
پس از تنفس ؛ پدیزایی و پخش نما آهنگ خانم فرشته قاضی معرفی شدند:
خانم قاضی فرزند انقلاب ، او روزنامه نگار و فعال حقوق بشر است .او از سال ۱۳۷۸ در حوزه سیاسی شروع به کار کرد و بعلت اعتراض به قتل زهرا کاظمی و فعالیت برای جلوگیری حکم اعدام افسانه نوروزی ،کبری رحمان پور، شهلا جاهد، اکرم قویدل، دلارا دارابی وکودکان محکوم به اعدام متهم به توهین به مقدسات اسلام شد. او دستگیرشد و ۴۰ روز را تحت بازجویی و شکنجه گذراند. او شرح شکنجه دوران بازجویی و زندان خودرا پس از آزادی منتشر کرد و دگر بارتحت بازخواست و پیگرد قرار گرفت
خانم قاضی ۲ سال پیش با مشکلات فراوان از ایران خارج شد و مدت ۱۰ ماه است که در آتلانتا زندگی میکند وچهره اشنایی در آتلانتا است.
خانم قاضی درمورد دستگیری ، زندان ، شکنجه ، و کشتار در سالهای اخیرواینکه چرا پس ازگذشت ۲۱ سال از کشتار دهه ۶۰ در خرداد سال پیش دوباره این فاجعه تکرار شد صحبت کردند. ایشان اظهار داشتند که:
اگر در دهه ۶۰ زندانیان سیاسی را مخفیانه اعدام میکردند سال پیش در مقابل چشمان همه، مردم را به رگبار گلوله بستند
اگر در دهه ۶۰ به خانواده های زندانیان سیاسی ساک لباس عزیزانشان را می دانند ،پس از کشتار سال پیش بسیاری ازبدن های جان باختگان را پنهان کردند و در گورهای بی نام و نشان بخاک سپردند وهنور هستند خانواده هایی که بدنبال عزیزانشان هستند و نمی دانند چه به سر آنان آمده، آیا در زندان اند ویا جان باخته اند.
ایشان اظهار داشتند که باید به سکوت آنانی که در مقابل فاجعه دهه شصت وبخصوص تابستان ۶۷ به تما شا نشستند و هیچ نگفتند، بیاندیشیم .آیا همین لب فروبستن وبه تماشا نشستن، عمق فاجعه تابستان ۶۷ را به تابستان ۸۸ نکشانده است؟
بایست مسببین این فاجعه ها را مشخص کرد که در دادگاه های صالحه محاکمه گردند. باید در حال حاضربه خانواده های این عزیزان از دست رفته کمک رساند تا بتوانند شکایتهای خود را به دادگاهای بین المللی ارائه دهند، و مسببین در دادگاهای بین المللی محاکمه گردند.
پس از سخنان خانم قاضی از سه سخنران قدر دانی بعمل آمد و سوال وجواب ازسه سخنران شروع شد . حاضرین با علاقه با سوال و بحث های کوتاه بطورفعال در این بخش شرکت کردند و به غنای جلسه افزودند.
*گفتگوهای زندان، ابتکار مشترک زندانیان سیاسی سابق رژیم شاه و جمهوری اسلامی است که به طور تحصصی به پدیده سرکوب، اختناق و زندان می پردازد. این ابتکار مشترک از سال ۱۹۹۷ با انتشار کتاب¬های گفتگوهای زندان فعالیت¬های خود را آغاز کرد و تاکنون با انتشار ۱۰ جلد کتاب و نیز کتاب سیاه زندان که شامل اسامی بدست آمده از جانفشانان و جانباختگان کشتار سراسری تابستان ۱۳۶۷ می باشد به کار خود ادامه داده است. این مجموعه خود را تریبون آزاد زندانیان سیاسی چپ، رادیکال و یا غیر مذهبی می¬داند. در این راه بدیهی می¬داند که تعقیب¬شدگان و مبارزین سیاسی دستگیر نشده نیز در همین صف قرار می¬گیرند.
***************
** فراخوان مالی کارزار تدارک دادگاه بین المللی برای محاکمه رژیم جمهوری اسلامی به جرم جنایت علیه بشریت
زنان و مردان آزادی خواه!
برای نخستین بار در تاریخ ایران، کارزاری جهانی برای رسیدگی مردمی به کشتار زندانیان سیاسی در زندان های رژیم جمهوری اسلامی شکل گرفته است. هدف این کارزار، تشکیل دادگاهی است برای رسیدگی به اعدام های دسته جمعی و گسترده سال های اولیه دهه ۶٠ و قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶٧. ما، جمعی از خانواده های جان باختگان و جان بدر بردگان از کشتارهای دهه ۶٠، فعالان حوزه های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی این تلاش را آغاز کرده ایم. این کارزار تاریخی، تلاشی است برای دادخواهی و یک دست کردن مبارزات مان برای رسیدگی به قتل عزیزان مان.
برای به اجرا در آوردن این دادگاه و ثبت جنایات دهه شصت در تاریخ، به کارزاری جهانی نیاز است که توده های مردم عدالت خواه و مدافع حقوق انسانی، ایرانی و غیرایرانی، اعم از کارگر، نویسنده، شاعر، حقوقدان، روزنامه نگار، فعال سیاسی، هنرمند، دانشجو و…، به آن به پیوندند و به پیشبرد آن یاری رسانند.
کارزار از پائیز سال ٢٠٠۷ فعالیت های خود را برای تشکیل یک دادگاه مردمی بین المللی آغاز کرده است. در ابتدا می باید شکل و نحوه تشکیل این دادگاه را بررسی می کردیم. از همین روی، با گروهی از حقوقدانان ایرانی و غیرایرانی به ویژه حقوقدانان فعال در" وکلای بدون مرز" زمینه های حقوقی چنین دادگاهی را مورد بحث و بررسی قرار دادیم. بیش از شصت دیدار محلی و بین المللی و صدها نامه و ایمیل با شخصیت های حقوقی و نهادهای حقوقی و حقوق بشری بین المللی انجام گرفت. بعد از دو سال تحقیق و بررسی زمینه های حقوقی و شرایط سیاسی و بین المللی و برگزاری جلسات بحث و گفتگو، تشکیل یک دادگاه مردمی در سطح بین المللی را امکان پذیر یافتیم. بر سر تشکیل چنین دادگاهی، دشواری های زیادی قرار دارند که می باید آن ها را یکی بعد از دیگری از سرراه برمی داشتیم. جذب حقوقدانان برجسته، سرشناس و مترقی جهانی، تشکیل تیم حقوقدانان بین المللی، تشکیل یک کمیته راهبردی حقوقی برای سازماندهی دادگاه و روند دادرسی، تشکیل یک هیئت منصفه بین المللی متشکل از شخصیت های مستقل و برجسته و محبوب جهانی و تامین هزینه های دادگاه عمده ترین دشواری های پیش رو بوده اند.
فهرست صد تن از سرشناس ترین، برجسته ترین و محبوت ترین حقوقدانان، نویسندکان، روزنامه نگاران، کارگردانان و بازیگران سینما و خوانندگان برجسته و سرشناس جهانی تهیه و از ژانویه ۲٠٠۹ تماس با آن ها را آغاز کردیم. جذب چنین افرادی بسیار دشوار و گاها ماه ها به طول می انجامد. چنین افرادی حاضر نیستند اعتبار و حیثت جهانی خود را برای مردم و کارزاری که نمی شناسند به خطر اندازند. آن ها باید متقاعد شوند، کار جدی است و مردمی که این ابتکار عمل را به دست گرفته و خواهان برگزاری یک دادگاه بی طرف با معیارهای حقوقی بین المللی هستند، نه فقط مصمم به برگزاری این دادگاه هستند، بلکه توانائی تدارک و سازماندهی و به ویژه تامین هزینه های آن را نیز دارند.
با دست خالی، تنها با اتکا به تلاش بی وقفه، توان و انرژی جمعی مان راه را با تمامی دشواری های اش آغاز کردیم واکنون که در آستانه تشکیل کمیته راهبردی حقوقدانان قرار گرفته ایم، کارهای دادگاه وارد مرحله حساس و سرنوشت ساز شده است. تاکنون بیست شخصیت و حقوقدان برجسته جهانی از آفریقا، اروپا، آمریکا و کانادا به دادگاه پیوسته اند. قدم بعدی تشکیل هیئت منصفه دادگاه است.
به منظور تامین هزینه های دادگاه، دست یاری به سوی شما آزاد مردان و آزاد زنان ایرانی در اقصا نقاط جهان دراز می کنیم. به هر شکل که می توانید به تامین هزینه های دادگاه یاری رسانید. نگذاریم این اقدام تاریخی که خواست اکثریت توده های مردم ایران و به ویژه خانواده های جان باخته گان دهه شصت است، به دلیل مشکلات مالی نیمه کاره رها شود. با برآوردهائی که انجام گرفته است، دادگاه بالغ برصد و بیست هزار یورو هزینه دارد. تنها با همت و تلاش جمعی می توانیم این هزینه را تامین کنیم. چنانچه هزار نفر آبونه شوند، ماهی ده یورو به مدت ده ماه کمک کنند، قسمت اعظم هزینه های دادگاه تامین خواهد شد. به کمپین مالی دادگاه به پیوندیم و در جمع آوری کمک های مالی مردمی فعالانه شرکت کنیم. آبونه و کمک مالی خود را به شماره حساب های کارزار واریز کنیم و دوستان و آشنایان خود را تشویق کنیم همین کار را انجام دهند.
برگزاری این دادگاه و ثبت خونین ترین دهه دوران حاکمیت جنایات کاران جمهوری اسلامی در تاریخ ایران و جهان، به مردم تحت ظلم وستم و سرکوب در کشورهای دیگر این نوید را خواهد داد که آن ها نیز می توانند عدالت را در دست بگیرند، افکار عمومی جهانیان را به قضاوت بگیرند و بخشی از تاریخ سرزمین شان را بنویسند.
شماره حساب کارزار:
USA
Bank of the West
Account name: IT
Account number: ۰۱۳۰۱۵۲۲۲
Wire transfer: ۱۲۱۱۰۰۷۸۲
http://irantribunal.com/
کارزار تدارک دادگاه بین¬المللی برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی در زندان¬های ایران
۲۵ مرداد ١۳٨٩ برابر با ١۶ اوت ۲٠١٠
