سراج خس و خار از ایران

من مدتها بود به سایتها دسترسی نداشتم. در کوره دهی در مرز افغانستان خانه ی گلی ای داریم رفته بودم آنجا از ماتم ایران خاک برسرکنم. اما حالا آمدم شهر! اولین کارم سرزدن به این سایت بود. مطلب خادمی بسیار قابل اعتناست. بسیار جاندار است و درست دیده است «رفت ازجانی» بزرگ را! این کبیر در آدمکشی و قتل را و نابود سازی هر نفسکش را. من البته یا شوق فراوان نوشته آقای معصومی را هم خواندم الحق که از زاویه او دیدن کاری ست کارستان. من نیز البته شنیده ام که رهبری در فکر همان کاری ست برای رفسنجانی که رفسنجانی جانی برای دیگران کرده و آن سربه نیست کردن اوست شاید دوستان خامنه ای او را به همان طریق که رفسنجانی حاج آحمد خمینی را به فتوای خامنه ای سربه نیستش کرد رفسنجانی را به لقا الله بفرستد و البته همچون استالین که نیکولایی لوچوف دوست دیرین خودش را کشت و در رسایش دروغکی و مذورانه گریه کرد٬ خامنه ای برای رفسنجانی بعد از قتل او مجلسی بزرگ بر پا خواهد کرد و در مرگ او گریه خواهد کرد اگر دستش رو نشود را قضا و قدر الهی خواهد خواهد خواند و اگر دستش رو شود چندین نفر از زندانیان سیاسی را با شکنجه مجبور به اعتراف خواهد کرد و از تلویزیون بخش خواهد نمود و بعد نیز آنها را به جوخه های آتش و یا تناب دار خواهد آویخت تا از یک سو رندان در صدد قدسترسی به قدرت را بترساند و از دیگر سو عوام احمقی را که هنوز طرفدارش هستند را دلگرم کند. ایدون باد. اما پیش از خداحافظی من نیز درخواست می کنم تا نامه محمدهادی معصومی را به عنوان یک مقاله منتشرش کنید. چرا که اینچنین مهجور خواهد ماند