از خرمشهر

من همیشه از خودم پرسیده ام که چرا در اسلام ما یک پرتستانتیسم نداشته ایم. پاسخش را از کشتار بیدریغ مرتدان پیدا کردم٬ اما در کلیسا هم وجود داشت ولی چرا در کلیسیا چنین رفورم و اصلاحاتی عظیمی شد ولی در ایران و خصوصا در اسلام نشد. پاسخش این است که اینان همگیشان خود دستاندرکار جنایت بوده و هستند. چرا که هرگز به کشتار علی و عمر و شخص پیامبر نپرداخته اند. آقای پیمان که شخصا بنده او را می شناسم و سه چهار بار در مجالس مختلف او را دیده ام از این دست است. او هرگز حاضر نشده و نخواهد شد که کشتار وحشتناک پیامبر و علی و عمر و و کلا اسلام را مورد پرس وجو قرار دهد و نه از آنها انتقاد کند. این بدبختی بزرگی برای اسلام است. شاید اگر ازدواج پیامبر با یک دختر بچه ی شش ساله که حالا شیعیان آنرا بزور نه ساله اش کرده اند و سه سال پیش از آن که پیامبر با او بوده یعنی میشود سه ساله طبق اخبار سنی ها و میشود شش ساله با انتحال شیعیان و دیگر کارهای صدر اسلام توسط خودش مسلمانان نقد شود آنوقت شاید امیدی برای بیرون رفت این جهات مزمن وجود داشته  بود. در غیر این صورت وای بر ما.