¨مسئله نام و نشان نیست که مرا به یاد شاهنامه و جنگ رستم دستان با حریفانش می اندازد . که فردوسی بدرستی به هنگام جنگ های تهمتن پیر زخم خوده با حریفانش نام و نشان قهرمانان را بر می شمارد. اما در واقع مسئله عادات و روش های “بلبلی” است که بر بسیاری حاکم است . که متاسفانه هنوز در نوشته هم به جشم می خورد . پافشاری بر هر صفت مانند چپ یا ملی یا اسلامی …شده است مدال و افتخار و بک نوع امتیاز که خود تبعیض آمیز است . در حرکت های فردی آنجه اهمیت دارد انسان و حقوق انسانی اوست و در رفتار اجتماعی رعایت دموکراسی برای دستیابی مردم به این حقوق ارزش دارد . با هر پیشوند و پسوندی وارد این روند احقاق حقوق بشویم آن حقوق را پیشاپیش نفی کرده ایم . و این خلاف لائیسیته است .آیا نباید ابتدا در اندیشه و نگرش و منش و کنش های فردی و گروهی تجدید نظر کرد؟. فرهنگ قاسمی
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
