یکبار جستی ملخک٬ دوبار جستی ملخک٬ اخر بدستی ملخک

با درود فراموش نکنیم این افاضات و ندانم کاریها از جانب ” نهضت ملی” تازگی ندارد برای مستند کردن سخنانم توجه شما را به کتاب” نامه های٬ خلیل ملکی” جلب می کنم. ” متأسفانه سران جبهه ملی در عمل نشان دادند که مردانی نیستند که در جریانهای سیاسی اگاهانه دخالت کنند و با تدبیر و موقع شناسی از فرصت ها استفاده کنند. انها نشان دادند که هدفشان محبوب القلوب بودن صرف است نه اقدام و خدمت اجتماعی که محبوبیت تاریخی بیاورد. انان در سنگر راحت طلبی موضع گرفتند. در سال ۱۳۳۹ هیئت حاکمه سخت متزلزل بود و همه گونه امتیاز را به نفع نهضت ملی می شد گرفت٬ تنها شرطی که شاه برای همکاری گذاشته بود عبارت بود از: ۱- اعلام موضع مشخص نسبت به قانون اساسی -۲- اعلام موضع نسبت به حزب توده. ولی رهبران این دو موضوع را مسکوت گذاشتند تا انجا که سرانجام خود تبدیل به مدافع قانون اساسی و سلطنت مشروطه گشتند و به مناسبت تهمت های سازمان امنیت مجبور شدند بارها بر علیه حزب توده و رادیوهای وابسته به شوروی اعلامیه بدهند. اقایان مسؤلین “نهضت ملی” این فرصتها را از دست دادند در خرداد۱۳۴۲ از خمینی پشتیبانی کردند سال ۵۷ با تنها گذاشتن بختیار به خمینی پناه بردند انهم برای ایجاد دمکراسی!!! نامه هاص۷۸ حال حضرات بدانجا رسیده اند که علنا خواستار دخالت سپاهیان جنایت کار انقلاب اسلامی در عراق می شوند انهم به بهانه حفظ ” منافع ملی” اما نمی گویند منافع چه کسانی!!! از دست بوس میل به پابوس کرده اید – خاکتان به سر ترقی معکوس کرده اید