خوش درخشید و دریغ که زود رفت

حجازی قبل از اینکه آبی پوش باشد، ملی پوش بود. همانزمان با ملی پوشی و دفاع از دروازه ایران، دفاع از مردمان ایران را نیز وظیفه خود می دانست. همین است که او را در کنار جهان پهلوان تختی قرار می دهد که دغدغه غم نان مردم داشت و زورگارشان را به شادی و توأم با آزادی می خواست. آخرین مصاحبه اش، قبل از ترک ما، درسی است برای دیگر ملی پوشان تا بدانند که با مردم بودن و برای مردم بودن، فقط ملی پوشی نیست. اگر چه ملی پوشی هم ارزشی است و ارزشمندتر می شود، وقتی که با مردم باشی و برای مردم باشی و بقول شاملو ماندگار « نواله ناگزیر» را در مقابل فرادستان « گردن کج» نکردن است. یادش همیشه با ما خواهد بود