زدیکترین فرودگاه بین المللی به بیت رهبری؟

من به طور واضح با ذکر دلایل خودم نام رهبر مناسب برای مبارزات دموکراسی خواهی ایران را در پایین خواهم آورد . لطفا نظراتم را بسنجید و در ضمن انتقاد بکنیید رهبری موسوی به درد دموکراسی ایران نمیخورد فقط برای حفظ نظام دیکتاتوری جمهوری اسلامی خمینی و متوقف کردن جنبش دموکراسی خواهی ایران به درد اسلامگرایان میخورد. اما این دلیل نمیشود که ما نیز از آن سر بام بیافتیم. رهبر هدف نیست. رهبر وسیله است . وسیله ای لازم و کارساز در مبارزات مردم دموکراسی خواه. همانطور که کشور بدون دولت و رئیس جمهور امورش نمیگذرد. جنبش هم بدون رهبری به نتیجه ای نمیرسد. در این میان رهبری اگر در دست اسلامگرایان بماند آنها به هدف خود که حفظ نظام است خواهند رسید. نباید به هیچ قیمت هدف اصلی مبارزاتی مان را که دستیابی به دمکراسی لیبرال و لائیک است از نظر دور بداریم، مماشات بر سر هدف غایی یعنی از دست دادنش به رضای خود. رهبر، هر که باشد، در این میان وسیله است و در صورتی و تا موقعی به درد می خورد که ما را به هدف نزدیک کند. مطلب را با ذکر چند نکته از نوشته ی قبلی ام تحت عنوان «سیاست ، کثیف یا تمیز » http://www.iranliberal.com/Maghaleh-ha/EXtra/Binam_Syasat.htm به پایان می رسانم . اول اینکه لازم است ایرانیان بیشتری با اندیشه های سیاسی « تمیز » مقاله های خردگرایانه ی دکتر رامین کامران آشنا شوند و پیوند سیاست عمگرایانه و انسان دوستانه را در این مقاله ها به وضوح میتوان دید. قدرت منطقی و عقلانی اندیشه های پر محتوای دکتر رامین کامران و تحلیل واقع گرایانه و نقادی سنجشگرانه ی مقاله های ایشان مسئله ی تبلیغ برای برقراری دموکراسی لیبرال و لائیک را فارغ ازهیجانات تبلیغاتی و لفاظی های گیج کننده ی رسانه های تصویری بیگانه امکان پذیر میکند و کافیست انسان های بیشتری به این اندیشه های واقع گرایانه و درستکارانه و انسان دوستانه دسترسی داشته باشند و با استراتژی براندازی نظام اسلامی ( ضد ولایت فقیه ( براندازی حکومت اسلامی ) ) http://www.iranliberal.com/Barkamel.pdf برای برقراری دموکراسی لیبرال و لائیک در ایران آشنا شوند. نکته ی دوم اینکه وجه تاکتیکی کار حاجت به شناخت امکانات محیط و محل و استفاده ی سریع از آنها را دارد و از راه دور میسر نیست.این امر حتی در امور نظامی هم که روشهای پیش ساخته و تمرین شده دارد و خط فرماندهیش مستقیم و بی ابهام است، نتیجه نمیدهد چه رسد به کار سیاسی ما . توانایی تاکتیکی را باید در محل ایجاد کرد و این کار ما مبارزان داخل ایران است. تاکتیک های کارساز در چارچوب استراتژی و توجه دائم به آن است که میتواند ما را به هدف برساند و نباید به هیچ قیمت هدف اصلی مبارزاتی مان را که دستیابی به دمکراسی لیبرال و لائیک است از نظر دور بداریم، مماشات بر سر هدف غایی یعنی از دست دادنش به رضای خود. رهبر، هر که باشد، در این میان وسیله است و در صورتی و تا موقعی به درد می خورد که ما را به هدف نزدیک کند.بنابراین طرح و عرضه ی استراتژی و ارزیابی و راهنمایی استراتژیک وظیفه ی رهبری است و طرح و ارزیابی و اجرای تاکتیک های کارساز مبارزاتی برعهده ی ما مبارزان آزادیخواه جدی داخل ایران است . نکته ی سوم این است که فرمانبری پایه ی قدرت است نه فرماندهی، چون اگر اولی نباشد دومی به هیچ کاری نمی آید. یا به عبارت دیگر ما مبارزان داخل ایران نیروی اصلی مبارزه برای براندازی نظام اسلامی و برقراری دموکراسی لیبرال و لائیک در ایران هستیم و نقش عمده و توان انجام این کار بر عهده و در اختیار ماست و پیروی ما از استراتژی براندازی نظام اسلامی بر حساب منطقی است و به این دلیل است که آن را راه مؤثری برای رسیدن به هدف اصلی مان یعنی آزادی و عدالت می دانیم و آن را به سود خودمان و گروهمان و کشورمان میدانیم. اصولاً هر گاه رسیدن به هدف مستلزم استفاده از قابلیت هایی باشد که در همه نیست ، منافع همه ایجاب می کند که از اشخاص لایق پیروی کنند و به همین دلیل است که در دموکراسی اختیارات محدود برای زمان محدود به اشخاصی محول می گردد که از جانبشان انتظار لیاقت می رود. نکته ی آخر را می توان به مبارزان مردد گفت که تردید و عدم اطمینان، وضعیت های ذهنی هستند و دنبال اطمینان ذهنی رفتن را باید کنار نهاد چون دست یافتن به یقین و اطمینان ذهنی نه ممکن است و نه لازم و آنچه لازم است مبانی عقلی عینی و سنجشگرانه و همت و قاطعیت و استواری برای رسیدن به هدف هستند و این مبانی عقلی سنجشگرانه و واقع گرایانه در مورد نظام سیاسی آینده ی ایران را میتوان در کتابها و مقاله های دکتر رامین کامران http://www.iranliberal.com/Maghaleh-ha/Ramin_Kamran/List_R-K.htm یافت و پیروزی واقعی مردم ایران در تحقق نظام سیاسی دموکراسی لیبرال و لائیک در ایران و در گرو همت و قاطعیت و استواری ما مبارزان جوان آزادیخواه داخل ایران است