پاسخ به دانشجوی گرامی

بله البته من هم با پیشنهاد شما کاملا موافق هستم ولی متأسفانه به شکل کاملا متناقضی کار پژوهشی و علمی (به ویژه در زمینۀ علوم انسانی) برای ما ایرانی ها در غرب با مشکلات فراوانی روبرو می باشد. من همانطور که در پای مقالۀ خانم آذر ماجدی هم نوشتم، در شرایط حاضر واقعا ما نیازمند یک گروه پژوهشی و یا اتاق فکری مستقل هستیم تا به موضوعاتی نظیر حقوق بشر بپردازد. و اساسا فکر می کنم که انسان نیازمند حققیت است، وگر نه نتایج ناهنجاری برای او خواهد داشت (روانی، اجتماعی، اقتصادی) اتفاقا پیش پای شمادوستی به من تلفن زد که دربارۀ همین نظریاتی که امروز در این جا نوشته ام با من صحبت کند و بین تمام مطالبی که می گفت، از مبلغی که به شادی صدر اهداء کرده اند یاد کرد : 30000 دلار. البته اگر شما از من مدرک می خواهید، متأسفانه یا خوشبختانه من در مقامی نیستم که بتوانم به چنین مدارکی دسترسی داشته باشم. علاوه برراین من روابط چندان دوستانه ای با اپوزیسیون های ایرانی در پاریس ندارم. با این وجود یادآوری می کنم که در این دنیا هر چیزی یک قیمتی دارد : سالن، بلیط هواپیما و هتل، ارتباطات، آفیش تبلیغاتی، پرچم و پارچۀ سبز، کامپیوتر، عکس….و شما می توانید تمام آن چیزی را که من «ناتوی فرهنگی» نامیده ام (نظیر کتاب های خانم آذر نفیسی، گلی ترقی، کتاب های مصور مرجان ساتراپی، و رمان رضا قاسمی، رادیوها و سایت های گوناگون با بخش خدماتی دائمی…را نیز اضافه کنید. (اگر می خواهید بیشتر بدانید با ایمیل من تماس بگیرید تا بررسی های گسترده تری را در این زمینه در اختیار شما بگذارم، چون که سایت شخصی ندارم – راه حل دیگر این است در گوگل مقالات مرا دربارۀ میان فرهنگی ایران جستجو کنید) برخی البته از حقوق بگیر های دائم هستند مثل عبدالکریم لاهیجی. از حقوق ماهیانۀ ایشان بی خبر هستم. یا مبلغی چند میلیون یورویی یا یک میلیون یورویی که خانم شیرین عبادی تعلق گرفت. در حالی که من بارها از این طرفداران حقوق بشر خواستم که در رابطه با جنایات جنگی آمریکا و ناتو عکس العمل نشان دهند و خصوصا در پیوند با فاجعۀ کاربرد سلاح های اورانیوم ضعیف شده در جنگ های معاصر که ژنوسید تمام عیار است. ولی همانطور که می دانید و یا نمی دانید، طرفداران حقوق بشر، تا این جا، جوایز و امتیازاتشان را با چنین موضوعاتی به خطر نیانداخته اند. به طور خلاصه توجه شما را روی این نکته جلب می کنم که، و تأمل روی همین نکته متمرکز هست و خواهد بود، که تا چه اندازه طرفدارن حقوق بشر در خارج از کشور در پیوند با تبلیغات ایالات متحدۀ و ناتو در طرح حملۀ نظامی به ایران بوده اند؟ توجه کنید که ما در این جا فعلا می پرسیم. این یک پرسش است. در پاسخگویی به آن می توانید حتما روی همکاری گاهنامۀ هنر و مبارزه حساب کنید.