با احترام به مصدق، رهبر نهضت ملی و جنبش ملی کردن صنعت نفت ایران که با تمام وجود برای حفظ دستاوردهای نهضت مشروطه، استقلال، آزادی، دموکراسی و جدائی دین از حکومت، مبارزه کرد. حکومت خودکامه ولی فقیه که کلیه قوا را تحت فرمان دارد، ایران را به جهنمی برای مردم، و بر اساس ابرازات قاتل شادروان دکتر شاپور بختیار، بهشتی برای قاتلان تبدیل کرده است.
ما با حکومتی زورگو روبروئیم که تنها با سرکوب شهروندان، آنهم توسط نیروهائی که باید حافظ امنیت مردم و مرزهای کشور باشند، قادر به ادامه حیات است.
مردم ایران در یکسال گذشته با مبارزات گسترده خویش، مخالفت خود را با حکومت ولی فقیه نشان داده اند. در تمام این مدت حکومت کوشش کرد با بازداشت، شکنجه، تجاوز، قتل و اعدام معترضین، جو ترس و ترور را حاکم سازد و مبارزات مردم را بی نتیجه جلوه دهد. اما مبارزات همبسته مردم پایه های رژیم را لرزانده است و در صورت ادامه، میتواند به پیروزی های مهمی دست یابد.
ولی فقیه ادعای مردمی بودن را رها کرده است
تقلب در انتخابات با ابعادی غیر قابل تصور و شرکت مردم برای دادن رای مخالف به کاندیدای مورد نظر ولی فقیه بار دیگر چنان بود که حکومت را مجبور به تاکید بر این نکته کرد که مشروعیت ولی فقیه منوط به رای مردم نمیباشد. بدین ترتیب حکومتی که همواره مهمترین پشتوانه خود را مردم، بویژه مردم در صحنه قلمداد میکرد، در عمل پذیرفت که رای مردم را ندارد. در واقع، این حکومت مردم را دشمن خود میداند، آنها را خس و خاشاک مینامد و مرتبا در صدد تهدید و سرکوب آنان است.
پیش بینی زمان قطعی حرکت های بزرگ اجتماعی ممکن نیست
حرکت های گسترده اجتماعی بر اساس اراده یا پیشگوئی این یا آن گروه یا فرد پا به عرصه وجود نمی گذارند. آنها به عوامل گوناگونی وابسته اند که تعیین زمان قطعی آنها ممکن نیست و آنها چه بسا حتی در زمانهائی وقوع می یابند که انتظار نمیرود. جنبش اعتراضی گسترده مردم ایران را هم تحلیلگران پیش بینی نکرده بودند.
خطری که امروز جنبش با آن روبروست
رژیم با توسل به اعدام و اعمال خشونت، کوشش دارد جنبش را خاتمه یافته اعلام کند و هرگونه مبارزه را بی نتیجه جلوه دهد تا مبارزین و مردم را مایوس و پراکنده سازد و بدین ترتیب مقاومت آنان را در هم شکند. در این شرائط این خطر وجود دارد که بعضی فعالان، بویژه جوانان، ادعاهای رژیم را باور کرده، از مبارزات سیاسی و بدور از خشونت دور شده، بسوی مبارزات رادیکال تا خشونت آمیز روی آورند. نتیجه، گرد آمدن این فعالان در گروه های کوچک جدا از مردم خواهد بود. رویکردی که هم این فعالان را ضربه پذیرتر و هم مبارزات مردم را از یاری آنان محروم میسازد. یک هدف رژیم از تشدید اعمال خشونت و افزایش زورگوئی ها علیه مردم هم، دقیقا همین جدا سازی برای سرکوب بهتر است.
هموطنانی که به قانون اساسی جمهوری اسلامی اعتقاد دارند
امروز هموطنانی مورد احترام علیه استبداد حاکم مبارزه میکنند و ما نیز هم از حقوق انسانی و شهروندی و هم از مقاومت آنان پشتیبانی میکنیم، که بر این تصورند که با قانون اساسی جمهوری اسلامی یعنی مبنای حکومت ولی فقیه نیز میتوان به سوی آزادی و دموکراسی حرکت کرد. آنها توجه ندارند که آنچه امروز بر ایران میگذرد، نتیجه این قانون اساسی و تفکر حاکم بر آن است. تفکری که رای یک فرد را بالاتر از رای تمامی ملت قرار داده است. بررسی مقوله “مردمسالاری دینی” نیز نشان میدهد که این مقوله نیز به علت دخالت دین در حکومت، نتیجه ای جز آن که در ایران شاهد آنیم، ندارد. باید از این هموطنان پرسید آیا 31 سال فقر، بدبختی، تنش و ناآرامی برای آزمایشی که عده ای تحت عنوان مذهب با زندگی و سرنوشت مردم کردند کافی نیست؟ چرا باید روحانیون حتما نقش خاصی در جامعه داشته باشند؟ چرا یک حکومت ملی نداشته باشیم که مبتنی بر آزادی و دموکراسی و جدائی دین از حکومت باشد و در آن حقوق همه بخش های جامعه رعایت و تضمین شود؟ آیا آزموده را آزمودن خطا نیست؟ ما از این هموطنان اکیدا میخواهیم که از آزمایشهای جدید تحت عنوان مذهب با زندگی و آینده مردم دست بردارند. مضافا اینکه ما امروز شاهد کنار گذاشتن روحانیونی از قدرت هستیم که زمانی تیرک خیمه نظام بشمار میآمدند و نظامیان احتمالا دیر یا زود تمام قدرت را بدست گرفته و در بهترین حالت از روحانیون به عنوان سپر دفاعی خود استفاده خواهند کرد.
راه حل اساسی برای حل بحران، پذیرش حق حاکمیت مردم است
راه حل اساسی بحران کشور، شناختن حق حاکمیت مردم است آنهم نه به معنائی که در قانون اساسی جمهوری اسلامی که ولی فقیه در آن بالاترین قدرت است، بلکه به این معنی که کلیه قوا ناشی از ملت است، رای مردم بالاترین قدرت میباشد و هیچ رای دیگر بالاتر و یا حتی مساوی آن نیست.
دکتر مصدق نماد مبارزه
آزادی، دموکراسی و جدائی دین از حکومت مفاهیم پیجیده ای هستند که برای بسیاری از مردم شناخت و آگاهی دقیق از زوایای لازم آن میسر نیست. به این جهت اغلب جنبش های سیاسی برای انتقال اصول و اهداف خود به عموم، نیاز به یک شخصیت نمادین دارند تا توسط آن، ضمن حفظ اعتماد مردم، اصول مورد نظر را با آنان در میان گذارند. مصدق نماد مبارزه برای استقلال، آزادی، دموکراسی، جدائی دین از حکومت و اعتقاد به حکومت قانون در ایران است. او شناخته شده و مورد اعتماد مردم است. او نه تنها در اپوزیسیون، بلکه حتی در حکومت نیز در صدد حفظ و تضمین حقوق و آزادی های شهروندان بود.
قبول آیت الله خمینی یا رضاشاه به عنوان نماد و هدف نهائی مبارزه با طرفداری از آزادی و دموکراسی در تضاد است، بدون اینکه در صدد مقایسه این دو باشیم، اولی نماد تمامیت خواهی است و دومی علی رغم بعضی اصلاحاتی که در زمان او صورت گرفت، نماد یک دیکتاتوری میباشد. نمیتوان هم ادعای طرفداری از آزادی و دموکراسی را داشت و هم یک تمامیت خواه یا دیکتاتور را بعنوان نماد پذیرفت. سکوت نواندیشان مذهبی که امروز خود را طرفدار آزادی و دموکراسی و حتی سکولار سیاسی میدانند، در مورد دکتر مصدق باعث تعجب است.
وضعیت جمهوری اسلامی
جمهوری اسلامی امروز مانند فردی است که از روی نادانی چند بمب ساعتی اجتماعی را در دست خود فعال کرده است: وضع فاجعه آمیز اقتصاد، گرانی، بیکاری، آزار زنان، حال و آینده جوانان، سیاست خارجی، نارضائی سایر بخش های جامعه مانند اقلیت های مذهبی و قومی مواد منفجره ای هستند که اگر یکی از آنها هم در کنار مبارزات مردم عمل کند، به عمر رژیم پایان خواهد داد.
اگر در نظر بگیریم که هیچ حکومتی نمیتواند بدون پشتیبانی مردم به حیات خود ادامه دهد و اینکه رژیم در یکسال گذشته دائما با ریزش طرفدارانش روبرو بوده است، به تاثیر مبارزات مردم پی میبریم. بر خلاف ادعاهای سردمداران حکومت، اعتراضات و فشار مردم علیه رژیم به نحو بیسابقه ای موثر بوده است. رژیم در واقع شکست خورده است. مردم ایران در طول تاریخ بارها نشان داده اند که قادرند حکومت هائی را که نمیخواهند، برکنار کنند. امروز حکومت وارد جنگی آشکار علیه مردم شده که شکستش در آن محتوم است.
نتیجه اینکه نیروهای معتدل جامعه و اپوزیسیون دموکرات ایران باید برای تحولات سریع در ایران نیز آماده و دارای برنامه باشند.
به خلاقیت و استمرار در مبارزه نیاز داریم، نه به خشونت
مهمترین عالم برای دستیابی به آزادی و دموکراسی تحول انسان است و جنبش یکسال اخیر، تاثیر عمیقی بر خود مردم داشته و به عبارت دیگر آنان را تکان داده است. مردم اگر این مبارزه را همچنان با خلاقیت ادامه دهند، میتوانند به پیروزی های بزرگی دست یابند.
استمرار و خلاقیت
رژیم برای غلبه بر اکثریت مخالف کوشش دارد آنان را از مبارزه ناامید کند. اما موفقیت اکثریت بزرگ مردم منوط به استمرار و ایجاد تنوع در اشکال مبارزه است.
هرچه حرکت های اعتراضی بیشتر با روش های آشنا و همیشگی صورت گیرند، آمادگی حکومت برای مقابله با آنها بیشتر است. خلاقیت و یافتن راههای جدید مبارزه یکی از عوامل مهم برای موفقیت و ویژگی مبارزات یکسال گذشته مردم در انتخاب اشکال مناسب و خلاقیت در مبارزه بوده است. اصل و نحوه شرکت مردم در انتخابات، حرکت روز قدس و روزهای دیگر، شعارها، خبر رسانی توسط پیشرفته ترین روش های تبادل اطلاعات و سایر ویژگی های مقاومت یکسال گذشته، همه حکایت از روح خلاق مردم و فعالان سیاسی و مدنی داشته است. وقتی دانشجویان با وارونه گرفتن عکس احمدی نژاد، علیه دیکتاتوری اعتراض کردند، خلاقیت نشان دادند و در اشکال مقاومت تنوع ایجاد کردند.
هدف مهم، جلب نظر هموطنان
عامل تعیین کننده برای پیروزی بر حکومت های تمامیت خواه، جلب مردم از طریق آگاهی دادن به آنان و کوشش برای افزودن باز هم بیشتر نیروی مردمی است. بنابراین لازم است ضمن حفظ اتحاد عمل و گستردگی جنبش، به روشنگری و جلب گروه های باز هم بیشتر از هموطنان به مبارزه پرداخت. با فورمول های ریاضی میتوان نشان داد که چنانچه همه آگاهان در پی جلب توجه و نظر هموطنان به مبارزه باشند، در شرائط مساعد، رشد جنبش تصاعدی خواهد بود. حتی برای مدافعان حکومت نیز باید روشن باشد که وضعیت اقتصاد کشور، آلودگی محیط زیست، جنگ یا تحریم های اقتصادی، نارضائی و افسردگی عمومی، وضع نا بسامان بهداشت و غیره به حال و آینده همه ایرانیان و حتی خود آنان نیز، مربوط میشود و بعبارت دیگر ما همه در یک قایق نشسته ایم.
پشتیبانی خارج کشور
مبارزات مردم در درون کشور، هموطنان خارج کشور را نیز تکان داد. ایرانیان آزادیخواه در سراسر دنیا به پشتیبانی از مبارزات مردم درون کشور و افشاء جنایات رژیم پرداختند. آزادیخواهان جهان با زیباترین روشها و اشکال، همبستگی خود را با مردم ایران نشان دادند. در مناطق و شهرهای مختلف، ایرانیان برای اولین بار برای پشتیبانی از مبارزات مردم، با یکدیگر همکاری نمودند. صحبت و تبادل فکر میان فعالین سیاسی و دموکرات افزایش یافت و آنها به کوشش برای انتخاب راه حل های موثرتر پرداختند.
مبارزه در خارج کشور
بهمان نسبت که رژیم تمامیت خواه مبارزین و مبارزات درون کشور را سرکوب میکند، نقش خارج کشور در مبارزه پر رنگ تر میشود. اگرچه فعالان سیاسی و مدنی در خارج از کشور تلاش های فراوانی نموده و موفقیت هائی هم داشته اند، اما این تلاش ها بعلت نداشتن ساختارهای لازم هنوز از راندمان کافی برخوردار نیست. با توجه به وضعیت بحرانی کشور و ضرورت های موجود، اقدامات زیر ضروری بنظر میرسد:
برای رساندن صدای مردم به جهانیان، تلاش برای آزادی زندانیان سیاسی، افشای نقض حقوق بشر و حقوق شهروندی در ایران، کوشش برای آنکه مسئولین جنایات رژیم تحت تعقیب بین المللی قرار گیرند و همچنین تضمین استمرار این کوشش ها، اقدامات زیر ضروری بنظر میرسد:
- ارتباط میان اتحاد ها در شهرها و مناطق مختلف برای ایجاد یک تشکل سراسری خواهان دموکراسی با شرکت افراد، کنکره های کشوری و جهانی
- تقویت ارتباط میان فعالین گروههای اپوزیسیون دموکرات با هدف ایجاد تفاهم، همفکری، هماهنگی و همکاری های بیشتر
- ایجاد آمادگی در اپوزیسیون دمکرات برای تحولات سریع در ایران. برای مثال:
- بررسی اقدامات ضروری توسط اپوزیسیون دموکرات در چنین شرائطی
- تدوین برنامه برای چنین تحولاتی
- اقدامات دیگری که میتواند به تفاهم بیشتر و حرکت های جمعی و همبسته در آینده کمک کند، مانند کوشش برای تدوین نکات مهمی که لازم است در قانون اساسی مبتنی بر آزادی، دموکراسی و جدائی دین از حکومت، برای ایران آینده، منظور شود.
پس گفتار
آزادی و دموکراسی، رعایت حقوق بشر و حقوق شهروندی، مسائل کلیدی جامعه ایران است. مصدق نماد مبارزه برای آزادی و دموکراسی است. شخصیت، افکار و رفتار او چراغ راه همه آنهائی است که برای جایگزین کردن حکومت خودکامه ولی فقیه با حکومتی ملی که مبتنی بر آزادی و دموکراسی و حافظ و ضامن رعایت حقوق و آزادیهای مردم ایران باشد، تلاش میکنند.
همایون مهمنش
پانزدهم خرداد 1389 برابر 5 ژوئن 2010
