ابوالفضل قاسمی نویسنده خاندان های حکومتگر در ایران، مورخ، دبیر کل حزب ایران (سوسیال دموکرات)، عضو هیات اجرائیه جبهه ملی ایران، زندانی سیاسی در رژیم شاه و در رژیم خمینی بودکه حاضر به ترک ایران نشد. او از سال 59 تا سال 66 در زندان خمینی بود و تن به توبه و پشیمانی نداد و بدترین شکنجه ها را تحمل کرد. او بطور مشکوکی در سال 1367 در تهران وقتی از معرفی ماهانه خود با مقامات دولتی باز می گشت در اتوبوس “سکته کرد” و از بین رفت. از او بیش از 20 جلد کتاب درباره مسائل ناریخی و اجتماعی و صد ها مقاله سیاسی و اجتماعی بجای مانده است. علاقه او این بود که در یک انتخابات آزاد وکیل مردم زادگاهش شهرستان درگز بشود. با اینکه ابوالفضل قاسمی بکبار در زمان مصدق و یکبار در نخستین انتخابات پس از انقلاب با اگثریت بزرگ آرا در انتخابات پیروز شد، اما در زمان مصدق به دلیل ابطال انتخابات و در زمان خمینی به دلیل مخالفت سر سختانه با اصل ولایت فقیه و در گیر شدن با ارتجاع به مجلس راه نیافت.
ابوالفضل قاسمی دبیرکل وقت حزب ایران در سال های اختناق
ابوالفضل قاسمی دبیرکل وقت حزب ایران در سال های ابتدایی انقلاب و نماینده اولین دوره ی مجلس شورای ملی (هنوز به اسلامی تغییرنام نداده بود)،