روز 21 آذر 1325 ، درست یک سال پس از برپایی فرقه‌ی دموکرات زیر سایه‌ی سرنیزه‌های سربازان اشغال‌گر روس ، مردم تبریز باخیزش پر هیمنه‌ی خود به جدایی آذربایجان از ایران پایان دادند .
این دومین خیزش پرشکوه مردم تبریز در سال های اخیر در راستای همبستگی ملی بود . مردم تبریز نخستین بار به پیشوایی ستارخان ( سردارملی ) و باقرخان ( سالارملی ) با جان‌بازی بسیار توانستند نیروهای استبداد را که از حمایت روسیان برخوردار بودند در هم شکنند و سپس با هم‌گامی دیگر میهن‌پرستان وآزادی‌خواهان ، دوباره مشروطیت را به ایران بازگردانند .
روز 21 آذرماه 1325 ، باردیگر مردم تبریز برای درهم کوبیدن بساط فرقه‌ی دموکرات که وسیله‌ی نیروهای اشغال‌گر روس برپاشده بود و از پشتیبانی همه‌جانبه‌ی اتحاد شورروی برخوردار بود ، به پاخاستند . این بار « ستار » و « باقر» در میان تبریزیان نبودند ؛ اما زن و مرد و کودک تبریزیان همگی « ستار » بودند و « باقر » . آنان بامشت های گره کرده ، فرقه‌چی های تادندان مسلح را درهم کوبیدند و مجبور به فرار کردند .
هنوز روز 20 آذر 1325 ، فرقه‌چیان شعار سر می‌دادند : « اولمک وار ، دونمک یوخدور » ( مرگ هست ، بازگشت نیست ) ؛ اما مردم تبریز روز 21 آذر ، در حالی‌که نیروهای ارتش ایران ، هنوز فرسنگ‌ها با شهر فاصله داشتند با خیزش شکوهمند خود به حکومت خیانت و جنایت « فرقه‌چی » ها پایان دادند و به آنان و همه‌ی خائنان به میهن نشان دادند که « هم مرگ هست و هم بازگشت » و فرار به آغوش بیگانه .
برافراشته باد پرچم بیگانه‌ستیز و وحدت گرای مردم ایران .
پرفروز باد یاد و خاطره‌ی جان‌بازی مردم تبریز در راه همبستگی ملی و نفی و طرد بیگانه
شنبه 21 آذرماه 1394 ـ هوشنگ طالع
