گفت‌وگوی داریوش کریمی، برنامه پرگار با فرزانه بذرپور، مریم سطوت و همایون مهمنش؛
آیا سازمان‌ها و احزاب سیاسی که برای دمکراسی می‌جنگند مانع مشارکت زنان در سطح سیاست گذاری و رهبری نمی‌شوند؟ در عرصه‌ی مجال دادن به زنان، تفاوت بین مردان دمکرات و غیردمکرات چقدر است؟ چند زن را می‌شناسید که در تاریخ شکل گیری و فعالیت سازمان‌ها و احزاب سیاسی در ایران در سطوح سیاست‌گذاری و رهبری این سازمان‌ها و احزاب بوده اند؟ این سوال یک نقص اساسی فعالیت سیاسی تشکیلاتی در ایران را عیان می کند، نقصی که مردان هدایت کننده‌ی سازمان‌ها و احزاب سیاسی می‌گویند بر آن واقفند اما در مورد ریشه‌های آن غالبا بین آن‌ها و زنان همکارشان اتفاق نظر وجود ندارد. آیا سنت هایی که مرد را در کانون حیات سیاسی و اجتماعی قرار می دهد باعث نمی‌شود زنان حتی در سازمان هایی که خود را مدافع دمکراسی و حقوق زنان می‌دانند با موانع آشکار و پنهان مواجه شوند؟ ولی تا چه خود زنان برای از میان برداشتن این موانع جنگیده اند؟
