نزدیک به یک قرن و نیم از روز ٨ مارس ۸٨۵۷ می گذرد، در این روز زنان کارخانجات نساجی، در نیویورک ایالت متحده آمریکا، برای بهبود شرایط کار و در اعتراض به پایین بودن سطح دستمزدها، دست به تظاهرات زدند که این تظاهرات، توسط پلیس سرکوب شد.
نتیجۀ دو قرن مبارزۀ نسل های پی در پی زنان، اندک نیست. این تالش ها باعث شده اند که نا برابری های تاریخی و ساختاری، که عوامل اصلی سرکوب و تبعیض بوده اند، به صورت بی سابقه ای برمال گردند. زنان در همه گوشه کنار جهان از آمریکای التین تا اروپا و آسیا، در خانه، دانشگاه ، کارخانه ، خیابان و محل کار، خواهان تغییر دائمی هستند و زیر بار هیچ گونه تبعیض، آزار و تع رض جنسی نمی روند.
تحقق برابری جنسیتی، بزرگترین چالش حقوق بشری در جهان ما و در قرن بیست یکم است. بیش از یک میلیارد زن در سرتاسر جهان دسترسی به قوانین برای حفاظت خود از خشونت خانگی جنسی ندارند. اختالف دستمزد جهانی بر اساس جنسیت ٢٣درصد است و در مناطق روستایی حتی به۴٠ در صد هم می رسد.
قوانین نا برابر در بسیاری از کشور های جهان علیه زنان عمل می کنند. برای نیروی کار زنان در مقابل کار مساوی با مردان، هنوز ح تی در کشور های پیشرفته صنعتی نیز دستمزد کمتری پرداخت می شود.
در ایران داستان برابری جنسیتی، اما راه دور و درازی تا تحقق، ح تی به اندازه میانگین کنونی آن در جهان، در پیش دارد. ایران در بین ۸۴۴
کشور در رابطه با شاخص برابری جنسیتی در رتبه تاسف آور۸۴٠ قرار دارد.
قوانین جمهوری اسالمی در تمامی ابعادش، در باره زنان تبعیض آمیز است. این تبعیضات نه تنها شامل ارث، حضانت فرزندان، شهادت،
قضاوت می شود، بلکه زنان بدون اجازه شوهر خود نمی توانند سفرکنند و یا درخواست طالق بدهند و یا در شغل مورد عالقه خود مشغول
به کار شوند و بد تر ازهمه، حتی نوع پوشش خود را انتخاب کنند.
در عرصه مشارکت سیاسی هم به زنان تبعیض اعمال می گردد، نیمی از جمعیت کشور نمی توانند به عنوان رهبر یا رئیس جمهور انتخاب
شوند، در صد نمایندگان زن در مجلس شورای اسالمی نیز در بهترین حالت، تا کنون بیش از ۴ درصد نبوده است.
زنان ایران برای احقاق حقوق خویش راهی طوالنی را پیموده اند و همواره رؤیای تغییر وضع موجود را در سر داشته اند. ابتکارات فردی و
ن تالش های جمعی زنان پیشرو طی سال های اخیر، از اوج گیری اراده جمعی آنان برای تغییر وضع موجود حکایت دارد. زنان ایران از همان
ابتدای جمهوری اسالمی علیه پوشش اجباری دست به مقاومت زدند. جمهوری اسالمی هیچگاه قادر به درهم شکستن این مقاومت نشد و
مقاومت زنان ایران همچنان ادامه دارد. در سال گذشته ایستادگی زنان در قالب جنبش” دختران انقالب” نمایان شد. این جنبش هرچند کوتاه،
موضوع مبارزه با پوشش اجباری را به موضوع روزدر جامعه بدل نمود.
ن همیشگی جامعه ایرانی است. برابری اجتماعی، فرهنگی، ما بر این باوریم که برابری جنسیتی الزمۀ دستیابی به آزادی و عدالت، این دو آرما
اقتصادی ، سیاسی و حقوقی، پنج رکن به هم پیوسته و جدائی ناپذیر اند. زنان به عنوان شهروندان ایران، باید از حقوق، آزادی ها و فرصت
های برابر با مردان در خانواده، محل کار، محیط اجتماعی و سیاست برخوردار باشند.
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
