در اوایل دی ماه 98 اپیدمی ویروس کرونا از شهر ووهان چین آغاز شد و به سرعت تبدیل به پاندمی یا همه گیری جهانی گردید. این پاندمی از خیلی جهات در دنیا منحصر به فرد و بی سابقه بوده و هست.
همه گیری های وبا و طاعون در قرون گذشته، هیچگاه چنین ابعاد گسترده ای که 5 قاره جهان را درهم نوردد، پیدا نکردند. اپیدمی آنفلوانزای معروف به اسپانیایی در سال 1918 با وجود مرگ و میر فراوان، گسترش جهانی به شکل پاندمی کنونی را تجربه نکرد. و در دهه های اخیر سارس (سندرم حاد تنفسی) در سال 2002 و مرس (سندرم تنفسی خاورمیانه) در سال2012 و ابولا (تب عفونی خونریزی دهنده) که در سال 1976 شروع شد و در سال 2014 موجب اپیدمی در غرب آفریقا گردید، هیچکدام این ابعاد وسیع را نیافتند. بنا بر این بیماری کووید19 را باید یک تجربه جدید و شوم برای جامعه بشری به حساب آورد. با پیدایش بیماری کووید19، چین برای جلوگیری از انتشار ویروس، شهر ده میلیون نفری ووهان را قرنطینه نموده و ورود و خروج افراد از این شهر را به شدت جلوگیری نمود و در داخل شهر نیز ساکنین را از خارج شدن از منازلشان ممنوع کرد. البته باید گفت که دولت چین، آب آشامیدنی و مواد غذایی را به دست همه ی شهروندان در منازلشان رسانید. با این اقدامات چین توانست تا حدود زیادی گسترش عفونت ویروسی را مهار و کنترل کند. اما عامل بیماری که نوعی ویروس از خانواده کرونا است، به علت ندانم کاری حکومت، و بی کفایتی مسئولان، خیلی سریع به ایران وارد شد. در ابتدا مواردی از بیماری در شهر قم و سپس در تهران تشخیص داده شد. حد اقل در اوایل بهمن 98 گزارشات مسئولین بهداشت و درمان قم راجع به ظهور بیماری، به مسئولین کشوری ذیربط ارسال گردید. اما مسئولین با ملاحظاتی حقیر، به این گزارشات توجهی نکرده و با پیشنهاد قرنطینه کردن قم نیز موافقت ننمودند. و در نتیجه این پاندمی خطرناک توانست در همه جای ایران پراکنده گردد. امروز که بیش از 8 ماه از بروز و ظهور این همه گیری جهانی گذشته، جهان پزشکی در بر خورد با این بیماری به این جمع بندی رسیده است که اولا برای این بیماری داروی موثر و قطعی وجود ندارد. و ثانیا واکسن موثر هنوز به مرحله استفاده ی عملی نرسیده است. بنا بر این تنها وسیله مقابله با این بیماری، پیشگیری و قطع زنجیره انتشار آن است. و بدین منظور، قطع ارتباط افراد از هم و خود داری از تشکیل هر گونه تجمعات انسانی، مهمترین اقدام است. البته این اقدام مهم، هم تصمیم قاطع حکومت و هم تامین مالی قشرهای ضعیف جامعه را از طرف آن می طلبد. اکنون پیشنهاد این است که مجالس جشن و میهمانی، مجالس ترحیم و عزاداری، تشکیل کلاس های حضوری، برپایی نمازهای جماعت، حضور جمعیت در زیارت گاه ها، برگزاری آزمون های دانشگاهی و مراسم عزاداری دسته جمعی همگی باید لغو شوند. از مسافرت های بین شهری جلو گیری گردد. مغازه ها و مشاغل و مراکز خرید های غیر ضروری تعطیل شوند. شهروندان حتی المقدور در خانه بمانند. استفاده از ماسک باید برای همه اجباری شود. استفاده از دستکش مناسب و شستن مرتب دست ها و رعایت فاصله فیزیکی اقداماتی است که میتواند از گسترش و تداوم این بیماری خطرناک جلو گیری نماید. هشدار می دهیم که عدم توجه به این پیشنهادات فجایعی سنگین به دنبال خواهد داشت.
پانزدهم مرداد ماه 1399
از طرف سازمان پزشکان جبهه ملی ایران
دکتر جهانشاه برومند – دکتر علی حاج قاسمعلی – دکتر منوچهر خلیل زاده مقدم – دکتر منوچهر سرداری – دکتر رضا گل نراقی – دکتر رضا لامع – دکتر حسین موسویان – پروفسور صادق مسرت – دکتر حسین مجتهدی – دکتر شهرام مهدوی – دکتر مجتبی نیک نژاد – دکتر شکرالله یوسفی
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
