جواب بیکاری ، فروش اعضای بدن، فقر ، تبعیض و برده داری سرکوب امنیتی نیست.
به روال هر ساله مدافعین واقعی زحمتکشان به خیابان ها آمدند تا نشان دهند که سر سازش با این وضعیت را ندارند و به روال سابق حامیان اقتصاد امنیتی بی رحم سرمایه و نیروهایش در یک اقدام ضد کارگری که جز رسوایی چیزی بیش نبود از روزهای قبل از اول ماه می شروع به احضار و سپس تعدادی از فعالین کارگری نهادهای مستقل را دستگیر کردند و بر همان روال در روز اول ماه مه و روز معلم دهها کارگر،معلم ،دانشجو ،بازنشسته و سایر فعالین اجتماعی دیگر را نیز بازداشت و بدون هیچ مجوزی ضرب و شتم کرده و عده ای که حتی کاری نکرده بودند را گروگان گرفته و به محل های بی نام و نشان و یا زندان گوهر دشت و اوین برده است.برخلاف گروگانگیری اتباع خارجی که با زد و بند حل می شود مشکل وضعیت گروگان های کارگری نه تنها با زد وبند حل نمی شود بلکه به کارگران کمک می کند تا جنبش کارگری سازماندهی اش را محکم تر کند.طبقه کارگر ایران نخواهد گذاشت یک درصدیها بهای بی تدبیری و ناکارآمدی مجریان وفساد و چپاولگری طی چهار دهه جامعه ایران را بر دوش مردم ایران بگذارند و هر روز بجای بهبود وضعیت زحمتکشان سفره نان آنان را کوچکتر کند.خواست آزادی را نمی توان از سرکوبگران گدایی کرد. سرکوبگران باید بدانند که بهای این سرکوب را خواهند پرداخت و جامعه و تاریخ این کشور چیزی جز شرم و نفرت برایشان آرزو نمی کند و طبقه کارگر نه می بخشد و نه فراموش می کند و سرکوب جاودانی نیست و زمان جوابگویی دور نیست.در حالی که در اغلب کشورها مردم از حداقلهای حقوق انسانی، اجتماعی و سیاسی برخوردارند در ایران مردم نه تنها از هیچ حقی برخوردار نیستند بلکه مانند مردمی که در اسارت بسر می برند فاقد هرگونه حقوق انسانی می باشند. جلوگیری از داشتن اتحادیه ،سندیکا و تشکلهای کارگری وصنفی و تظاهرات علیه شرایط موجود و وضعیت سرکوب و بگیر وببند کارگران وفعالین کارگری و سایر اقشار جامعه در ایران فقط به اول ماه مه ختم نمی شود و ما همچنان هر روز شاهد هجوم نظام سرمایه به دارایی کارگران وسایر اقشار حقوق بگیر جامعه ایران هستیم وهرچه حکومت ایران در سیاست خارجی اش بیشتر شکست می خورد نوک تیز پیکان حمله اش را متوجه حق وحقوق مردم ایران می کند و فشارها بر دوش مردم بیشتر وبیشتر می شود وایجاد فضای رعب و وحشت بر جامعه بیشتر با هدف انحراف افکار جامعه از شرایط بسیار هولناکی است که هر روز بیشتر از روز قبل و حتی می توان ادعا کرد بیشتر از لحظه قبل بر سفره های خالی مردم زحمتکش سایه افکنده است. اما علیرغم این همه تهدیدها مبارزه وتلاش کارگران ومعلمان ، دانشجویان وزنان و سایر اقشار اجتماعی جامعه که تلاش می کنند در این برهه از زمان که فقر و بدبختی و استیصال بر جامعه حاکم است وبسیاری از جوانان تن به مهاجرت از راه های بسیار دشوار ومرگبار ،اعتیاد ، خودکشی و تن فروشی و فروش اعضای بدن ناشی از فقر می دهند در حالی که کشور دارای منابع عظیم ثروت است نور امیدی بتابانند. دستگیری و صدور حکم زندان و یا آزادی تحت شرایط وثیقه و…زندانیان محکوم به شکست است و هیچ راه برون رفتی از بن بستهای پیش روی حکومت را نه تنها باز نمی کند بلکه هر روز بیشتر شعله های خشم مردمی که از جور وستم وبی آیندگی خود وفرزندانشان به تنگ آمده اند را شعله ورتر می سازد. بدون شک اردیبهشت 98 چون ماههای دیگر سالهای گذشته یادآور تاریخ درخشان در مبارزات مردم ایران بویژه کارگران ومعلمان است.دستگیری فعالین کارگری ،معلمان،زنان،دانشجویان وسایر اقشار جامعه تحت هر عنوان ونیرنگی بشدت محکوم است و حاکمیت باید بداند با کنترل و جاسوسی در زندگی مردم و پرونده سازی علیه زندانیان ربوده شده طی روزهای اخیر از طرف حاکمیت بشدت محکوم و پروژه شکست خورده ای است که دیگر به کمدی تبدیل شده است.کانون مدافعان حقوق کارگر سرکوب و دستگیری کارگران ،معلمان،دانشجویان،فعالین کارگری،بازنشستگان وسایر نیروهای فعال اجتماعی توسط حکومت را محکوم و خواهان آزادی بدون قید وشرط تمام زندانیان در بند می باشد. کانون مدافعان حقوق کارگر از کلیه تشکلات و فدراسیون های کارگری جهان، نهادها و سازمان های حقوق‌بشری ، نیروهای مترقی ، انجمن وکلا و حقوق دانان، رسانه های عمومی جهانی می خواهد که نگذارند که دوبار جامعه کارگری سرکوب شود یکبار توسط نیروهای امنیتی و یکبار دیگر توسط سکوت نهادهای بین المللی سرکوب شود.تنها راه نجات جنبش کارگری ایران در شرایط موجود کمک به حفظ استقلال جنبش کارگری و حمایت و همبستگی تمام نیروهای فعال در جنبش است. زنده باد همبستگی کارگریکانون مدافعان حقوق کارگرچهاردهم اردیبهشت ماه 1398
