بحران سود آوری دهه هفتاد میلادی وبحران های پس از آن بویژه بحران عظیم و جهانی 2007 ــ 2008با مجموعه ای از سیاست های اقتصادی نئولیبرالیستی، بیش از هر چیز مزد کارگران و امنیت شغلی و تشکلهای مستقل کارگری را در تیررس قرار داد. بایورش به خدمات و انواع صندوق های اجتماعی ، حذف وکاهش هزینه های عمومی بیشترین شرایط برای سودآوری سرمایه گذاران مهیا شد. شرایط برای تجارت آزاد جهانی از طریق کاهش کنترل دولتی فراهم گردید و خصلت واقعی سرمایه داری یعنی جهانی بودن آن تعین یافت. به همان نسبت عدم دسترسی اکثریت مردم جهان به منابع عمومی کاهش پیدا کرد وزمینه های مشترک مبارزه کارگران در جهان به عنوان طبقه ای جهانی بازتاب عینی خود رانشان داد. اکنون بحران نئولیبرالیستی و بحران کرونا که نظام سرمایه داری درماندگی خود را در برابرآن نشان داده است بیش از یکسال است که جان وسلامت ساکنان جهان را بخطر انداخته است و درعین حال معیشت اکثریت آنان رابرای تامین اولیه زنده گی دشوارترکرده است.
سرمایه داری در ایران در شرایط بحرانی بسر می برد. رژیم اسلامی که برای حفظ ساز و کار سرمایه برسر قدرت نشست ،با سرکوب شرایط انقلابی، یورش و سرکوب تشکل ها و نهادهای دوران انقلاب و دستگیری و اعدام فعالین آن، شرایط را برای اجرای سیاست های جهانی سرمایه، منجمله تعدیل نیروی کار، اخراج و بیکارسازی ، کاهش مزد و امنیت شغلی ، اجرای قراردادهای موقت وارزان سازی نیروی کار فراهم کرد.
از دو دهه گذشته در ایران، با وجود ممنوعیت تشکل های کارگری و تجمع های اعتراضی ،کارگران بخش های مختلف منجمله نساجی ها، معادن، نیشکر، ماشین سازی ها ، نفت و گاز و پتروشیمی و بخش های خدماتی و آموزش ودرمان به اشکال مختلف دررابطه با بدتر شدن شرایط معیشتی و اخراج و عدم تمدید قرارداد، دست به اعتراض زدند.جمهوری اسلامی تنهابا سرکوب تجمعات و دستگیری و زندان و انواع شکنجه فعالین اجتماعی در جهت پاسخ به بحران برآمده است. در شرایطی خواست کارگران سرکوب میشود که در کنار اعمال سیاست های خصوصی سازی و واگذاری مراکز صنعتی به سرمایه گذاران،چپاول و دزدی و رانت خواری از منابع جامعه شرایط فلاکت باری را بر زنده گی و معیشت اکثریت جامعه و بیش از همه به کارگران تحمیل کرده است.
در سه سال گذشته دو خیزش اجتماعی و چندین اعتصاب طولانی کارگری موجودیت رژیم اسلامی را به چالش کشانید .مبارزات و اعتصابات طولانی کارگران هفت تپه از تشکیل سندیکا تا طرح شعاراداره شورایی و لغو خصوصی سازی تاثیرمهمی در امر مبارزه طبقاتی در ایران داشته است. مبارزات در جهت طرح مطالبات معیشتی با اتکا به نیروی متشکل ومستقل در میان کارگران ، معلمان ، بازنشستگان و پرستاران همچنان و حتی با وجود شرایط کشنده کرونایی در ایران ادامه داشته است.
درحالی که سرمایه داری در ایران دربحران عمیقی دست و پا می زندو شکاف وسیعی در میان رژیم اسلامی و اکثریت جامعه ایجادشده است، تنها راه حل، که بتواند در جهت منافع اکثریت جامعه کارساز باشد ، حضورکارگران به صورت طبقه ای متشکل است که با اعتصابات واعتراضات سازمانیافته قادر خواهد بود مبارزات بخش های مختلف جنبش اجتماعی در ایران را هدایت کندوبا اعتلای مبارزۀ طبقاتی و کسب قدرت سیاسی توسط کارگران و زحمتکشان نه تنها وسایل تولید را به خدمت و مالکیت جامعه در آورد بلکه ادارۀ تولید توسط مولدان را در شکل مدیریت شورایی در جامعه تحقق بخشد و از شعار به عمل تبدیل کند.
در شرایط امروز، گسترش مبارزه طبقاتی کارگران در ایران در آستانه روز کارگر1400 در گرو پیوند هر چه بیشتر جنبش های اجتماعی ضد سرمایه داری است
شنبه 1 ماه مه 2021 – 11 اردیبهشت 1400 به وقت اروپای مرکزی 19 به وقت ایران – 21:30 اطاق پالتاک: شورای برگزاری اول ماه مه
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
