در شرایطی که ایران صحنۀ اعتصابات و تظاهرات روزمرۀ کارگران، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان و دهقانان فقیر است و زنان نقشی اساسی در همۀ این مبارزات دارند، جمهوری اسلامی همانند چهل سال گذشته جوابی جز سرکوب، زندان، شکنجه و اعدام نمی شناسد. امروز کارگران پرچمدار واقعی این مبارزات گشته اند. شرایط دشوار کار، قراردادهای موقّت یا سفید امضاء، تعویق ماهها و گاه بیش از یکسال پرداخت حقوقها، نداشتن آزادی و حقّ تشکیل سندیکاهای مستقل و دیگر سازمانهای کارگری، کارگران را به صف اوّل مبارزه علیه رژیم اسلامی کشانده است. اگر زمانی در ایران، چه در دوران سلطنت پهلوی و چه در جمهوری اسلامی، روشنفکران بالاترین رقم زندانیان سیاسی و عقیدتی را تشکیل میدادند، امروز زندانها شاهد حضور بیش از بیش کارگران و معلمان هستند. کارگران مبارز شرکت واحد، کارخانۀ نیشکر هفت تپه، کارخانۀ فولاد اهواز و … با این “جرم” که در اعتصابات کارگری برای درخواست پرداخت ماهها حقوق عقب افتاده شرکت کرده اند و یا از بنیانگزاران یا اعضاء سندیکاهای مستقل هستند، زندانی و شکنجه میشوند و خود و اعضاء خانواده اشان به مرگ تهدید میگردند. ضبط تصاویر کارگرانی چون اسماعیل بخشی و دانشجویانی چون سپیدۀ قلیان که پس از تحمّل شکنجه وادار به اعترافات دیکته شده از طرف دژخیمان حکومت شده اند، ساختن و نمایش سناریوهای مفتضحی چون “طرح سوخته” بر اساس این تصاویر بیش از هر چیز نشانۀ استیصال این رژیم و تلاشی مذبوحانه در آرزوی ادامۀ حیات ننگینش است. روشهای سوخته ای که همچنانکه نتوانستند رژیم دیکتاتوری و وابستۀ پهلوی را از سقوط برهانند قادر به نجات حکومت ضد بشری ، غارتگر و خونخوار کنونی ایران نیز نخواهند شد.
کارگر زندانی، زندان سیاسی، آزاد باید گردد
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
“کمیتۀ برگزاری تظاهرات برای دفاع از کارگران و دیگر زندانیان سیاسی در ایران”
تاریخ برگزاری تظاهرات: پنجشنبه 31 ژانویۀ 2019( 11 بهمن 1397) 30/15- 17
محل تظاهرات: میدان سن میشل- پاریس پنجم ( Place Saint Michel – Paris 5éme )
