بهروز سورن
پدر است دیگر! شوهر است دیگر! و گاهی هم عصبانی میشود! گاهی از دستش در میرود! داسی میکشد, اسیدی میپاشد! و یا چاقویی فرو میکند! و یا تبری بر جسم نحیف و بی دفاع دخترکش میکوبد!این پاسخ اشنا مکرر در محکمه ها و مقرهای نیروهای انتظامی به فرزندان و زنان شاکی از خشونت خانگی داده میشود. همانطور که انتظار میرفت اما این اقدامات هولناک تحت نام دفاع از ناموس و داشتن غیرت مردانه! در شبکه های اجتماعی بطور گسترده انعکاس یافته و خشم و انزجار افکار عمومی ایرانیان را بدنبال داشته است. جمهوری اسلامی با شعار یا روسری یا توسری در برابر زنان ازاده کشورمان آغاز کرد و با سنگسار و کشتار آنها بعلت اعتراضات سیاسی و اجتماعی از جمله در زندانهای کشور و همچنین با اعزام عواملشان برای اسیدپاشی به چهره زنان کم یا بی حجاب! در خیابانها ادامه داد
***
هنوز خبر تکاندهنده قتل رومینا اشرفی با داس پدر و برادرانش در گردش است که واقعه دردناک دیگری را با ان روبرو هستیم. اینبار در کرمان اتفاق افتاد و پدری دخترش را باتبر کشت. ریحانه عامری زن جوان که بیست و پنج سالش بود با تبر پدرش بقتل رسید تنها بعلت دیر آمدن و یا دیر رسیدن به خانه!پیش از آن هاجره در استان بلوچستان با اسید کشته شده بود همچنان که فاطمه بریهی در ابادان با چاقو توسط همسرش بقتل رسید. کشتار دختران و زنان بمرور سراسری شده است و به بخشی از قواعد زندگی زیر چتر حمایتی حکومتیان از مردان مردسالار تعلق یافته است.
چنانچه داعشیان کشتار زنان ایزدی و تجاوز به آنها را صواب میدانستند و سر بریده زنان رزمنده کرد را در دستانشان نشانه افتخار و مردانگی اسلامی شان میدانستند امروزه برخی از مردان غیرتمند! کشورمان این اقدامات جنایتکارانه شان را نشانه ای از مردانگی, شجاعت و شهامتشان میدانند. این وقایع در پناه باورهای بشدت مذهبی و ارتجاعی و تحت پوشش تصورات مردسالارانه و حمایت قوانین جمهوری اسلامی روی میدهند.
پدیده نه چندان جدید دختر کشی اما سریالی از جنایت در قرن بیست و یکم است. سر باز زدن از ازدواج اجباری, حق عشق ورزیدن و انتخاب و مقاومت در برابر خشونت خانگی, برابر با کشته شدن و مجازات مردانه ای است که در پناه حمایت های سران جمهوری اسلامی بی مکافات میماند. این قوانین که حقوق زنان را برابر با نصف حقوق مردان میداند بعنوان چراغ سبزی است که به عاملان جنایت جاری داده شده است.
پدر است دیگر! شوهر است دیگر! و گاهی هم عصبانی میشود! گاهی از دستش در میرود! داسی میکشد, اسیدی میپاشد! و یا چاقویی فرو میکند! و یا تبری بر جسم نحیف و بی دفاع دخترکش میکوبد!
این پاسخ اشنا مکرر در محکمه ها و مقرهای نیروهای انتظامی به فرزندان و زنان شاکی از خشونت خانگی داده میشود. همانطور که انتظار میرفت اما این اقدامات هولناک تحت دفاع از ناموس و داشتن غیرت مردانه! در شبکه های اجتماعی بطور گسترده انعکاس یافته و خشم و انزجار افکار عمومی ایرانیان را بدنبال داشته است. جمهوری اسلامی با شعار یا روسری یا توسری در برابر زنان ازاده کشورمان آغاز کرد و با سنگسار و کشتار آنها بعلت اعتراضات سیاسی و اجتماعی از جمله در زندانهای کشور و همچنین با اعزام عواملشان برای اسیدپاشی به چهره زنان کم یا بی حجاب! در خیابانها ادامه داد.
اخبار چگونگی کشته شدن ریحانه عامری توسط تبر پدرش از سوی اطلاعیه نیروی انتظامی کرمان تکذیب شده است. این اطلاعیه پرتاب میله اهنی و برخورد آن با ریحانه را علت کشته شدن او عنوان نموده است. حقیقت یابی از نوع ارتکاب این قتل در نوع مجازات این پدر جنایتکار! بسیار موثر خواهد بود. اخیرا دادستان کرمان گفته است که پدر ریحانه قصد کشتن او را نداشته است حال آنکه دادستان مدعی مقتول و شاکیان است. زمینه های فرار مجری این واقعه هولناک از چنگال مجازات مهیا میشود؟
چنانچه حرکت شجاعانه دختران خیابان انقلاب را بخاطر بیاوریم و مقاومت زنان فعال مدنی و کارگری که حماسه زندان رفتن و شکنجه شدنشان و تحمل احکام نجومی ارتجاع حاکم, همچنان ادامه دارد را مرور کنیم خواهیم دید که بالاگرفتن کشتار زنان و دختران در خانواده ها توسط پدران, برادران و شوهرشان تنها میتواند یک معنی داشته باشد و آنهم مقاومت آنان در برابر خشونت خانوادگی مورد حمایت روحانیت و قوانین جمهوری اسلامی است. این اخبار تنها بخشی از مقاومت در برابر خشونت خانگی است که رسانه ای میشوند و بی تردید زنان آگاه و شجاع کشورمان هرگز اجازه نخواهند داد تا ملک و ناموس مردسالاران با غیرت! و حکومتیان متحجر و مرتجع باشند.
18.6.2020
