در پایان گفت‌وگوها با 1 + 5 رییس‌جمهور با فروتنی بسیارگفتند : « 3 گل زدیم و 2 گل هم خوردیم » ؛ اما پس از گذشت چند ماه از پذیرش برجام ( برنامه‌ی جامع اقدام مشترک برای به بند کشیدن و اسارت ملت و مردم ایران ) شمار « گل » های زده ، روز افزون‌اند و « هر دم از این باغ ، بری می‌رسد / تازه‌تر از تازه‌تری ، می‌رسد » .
به دنبال امضای قرارداد باز طراحی [ بخوان : بتون‌ریزی قلب واکنشگر / رآکتور ] آب‌سنگین اراک از سوی دولت‌های آمریکا ، روسیه ، فرانسه ، انگلیس ، آلمان ، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و جمهوری اسلامی ، اعلام شد که برای باز طراحی آن ( بتون ریزی قلب واکنشگر یا باز کردن اصلی‌ترین پیچ و مهره‌ی صنایع هسته‌ای به دست توانای دولت یازدهم ) پنج سال و نیم وقت لازم است ؛ در حالی که به باور بسیاری از آگاهان ، واکنشگر آب‌سنگین اراک آماده‌ی بهره‌برداری بودکه برای روی کار‌‌آوردن دولت یازدهم دستور بریده شدن گفت‌وگوها با 1 + 5 و نیز توقف همه‌ی فعالیت‌های هسته‌ای صادر شد .
البته باید بدانیم که امضای جمهوری اسلامی زیر پای قرارداد « بتون ریزی کنشگر آب سنگین اراک » غیر قانونی است ؛ زیرا بر پایه‌ی اصل یکصدو بیست و پنجم قانون اساسی جمهوری اسلامی : « امضای عهدنامه ها ، مقاوله‌نامه‌ها ، موافقت‌نامه‌ها و قراردادهای دولت ایران باسایر دولت‌ها و هم‌چنین امضای پیمان‌های مربوط به اتحادیه‌های بین‌المللی ، پس از تصویب مجلس شورای اسلامی ، با رییس جمهور یا نماینده‌ی قانونی اوست » .
چهارشنبه 4 آذرماه 1394 ـ هوشنگ طالع
