جزئیات کشته شدن قاسم سلیمانی

در یکی از سایتها سیدی با فحاشی به منتقدین حاج قاسم سلیمانی که او را قاتل مردم سوریه و برنامه ریز شکنجه و تجاوز دانسته اند تاخته و هر چه از دهانش بیرون آمده نثار نویسنده مقاله احسان مهرابی و نظر دهندگان کرده. من با بسیاری از محدودات و فیلترشکن نظری نوشته بودم و پاسخی دادم. اما انگار بدستشان نرسیده و نمی رسد. حالا چون زحمتی در نوشتنش کشیدم در اینجا می آورم شاید شما به من رحم کردید و منتشرش نمودید. متشکرم و نظر این است:
جناب سید من اصلا و ابدا بنای توهین ندارم بلکه بنای من بنای تاریخی ست. البته کسی که حاصل تجاوز است اصلا گناهی ندارد اما باید برود سراغ پدر متجاوزش و او را مردانه به سزای عمل تجاوزش برساند. چرا که طبق تاریخ پرخون ایران و شمشیر خونین اسلام، عربان وقتی به ایران رسیدند تا توانستند مردان را گردن زدند و به زنان تجاوز کردند و تمامی کتابهای مزدائی میترائی و زروانی و زرتشتی ما را سوزاندند تا جائی که ابن خلدون عرب می نویسد که هفت سال اعراب بر ای غسل جنابت تجاوز به زنان ایرانی و پس انداختن سید آب گرمابه ها را با سوزاندن کتاب گرم می کردند. و کتاب نخوانی ملت ما از آن جاست که زبان عرب نمی دانستند و از قرآن قاتل زجرکش بدشان می آمد. و اینکه مردمان ما به قرآن امروز دخیل می بندند را باید سندروم اسلام شیعی دانست. یعنی از دست ظلم امیر غضب به خود او پناه بردن! سیدها البته تقصیری ندارند و حاصل این تجاوزات هستند و این داستانی من درآوردی نیست و تاریخی ست و مستند به سند. اینرا و اینها را تاریخ می نویسد. و آما اسلام و تشیع و سیدی امروز یک بیماری بسیار خطرناک است که چاره اش درمان است. مشایعت بدن سوخته ی کسی که باعث و بانی دست کم یک میلیون نفر کشته و شکنجه های عجیب و غریب در سوریه و تجاوز جنسی به دختران و پسران سیستمیک و سیستماتیک است و اسنادش هست اگر نشان از بیماری نیست پس نشان از چیست. وقتی از اسلام به عنوان بیماری یاد می کنم مقصودم توهین نیست. مقصودم این است که اسلام مثل ایدز مثل سرطان مثل آنفولانزا ست اگر کسی یکی از این بیماریها را گرفت باید درمان کرد. اسلام و تشیع همانند وبا و طاعون است که در قرون گذشته میلیونها که به مقایس امروز میشود میلیاردها را به کام مرگ فرستاده. برای اسلام این بیماری خطرناک که ایران و سوریه و عراق یمن و پاریس و لندن و آمریکا و عربستان و افغانستان را به خاک خون و جنون کشیده باید درمانی جست. حالا تو بگو که کون من و کون دیگران سوخته است. بله کون من همچون کون پاستور که برای بیماران طاعون و وبا می سوخت برای ملتی این چنین احمق که درست ۱۳۹۳ سال است در عزای کسانیکه آمدند به زنان و دخترانش تجاوز کردند و سید و امامزاده پس انداختند و کتاب سوزاندند و تاریخ و تمدن و فرهنگ ایرانی را تخریب کردند توی سر خودش میزند و دست کم چهارماه از سال را در سوگ و عزا و شیون توی سر خودش می زند آری کون من که هیچ دلم سرم و قلبم می سوزد. و به آن کسی که نویسندگان نظرات ضد رژیم را مجاهد نامیده اند باید بگویم که سازمان مجاهدین خلق اگر نزد مردم ایران به منفوریت زژیم ضد بشری نباشد به همان اندازه است و اشتباه مردم ایران این است که نمیدانند که مریم و مسعود رجوی با همه آدمخوریشان به گرد پای حاج قاسم سلیمانی هم نمی رسند. پس منافق خطاب کردن نویسندگان نظر از بلاهت است.