جبهه ملّی ایران علیرغم آنکه هیچ نقشی در تعیین سیاست هایِ حکومت جمهوری اسلامی نداشته و ندارد، و همواره اعضایِ آن توسط حکومت تحت فشار بوده اند، همیشه موضع شفاف خود را در قبال سیاست های ماجراجویانۀ منطقه ای، مردم ستیز، قانونگریز، و استبدادیِ سپاه پاسداران و ولایتِ فقیه بیان داشته است . اینک نیز وظیفه خود می داند از مردم سوریه برایِ استفادۀ روسیه از خاکِ ایران در بمب باران آن کشور پوزش بخواهد، چراکه خود را در غم و اندوه ناشی از کشتار و خرابیِ ناشی از بمب باران های غیر مسئولانه با مردم سوریه شریک می داند.
در ژانویه ۲۰۱۱ برابر با بهمن ماه ۱۳۸۹ مردم سوریه با صلح طلبی و اعتراضی بدون خشونت، درخواست های صنفی و حداقلیِ سیاسیِ مشروع خود را بیان کردند، امّا پاسخ رژیم بشاراسد اعزام واحدهایِ شبه نظامی به منظور ارعاب و کشتار مردم بود، تا آنان را هم بترسانند، هم مجازات کنند، که عبرتی باشد برایِ دیگران.
نتیجه این نابخردی آن شد که مردم معترض نترسیدند، اعتراضات گسترش یافت، شدّتِ عملِ شبه نظامیانِ حکومتی شنیع تر شد. ابعاد درگیری چنان گسترش یافت که مداخله ارتش اجتناب ناپذیر گردید و به جایِ کنترل و مدیریّتِ بحران توسط حکومت، به شدّتِ سرکوبِ مخالفان افزوده شد. نتیجه نهایی این نابخردی، فرورفتن کشور سوریه در جنگی بود که با دخالت بیگانگان هم روزبروز وحشیانه تر می شد و ویرانیِ این آب و مُلک بیشتر.
در پیِ گسترش بحران، بخشی از بدنه ارتش به نفع مردم و مخالفین انشعاب کرد. واحدهایی به نام “ارتش آزاد سوریه” به منظور رهایی از این بحران که همانا رهایی از دست رژیم غیر دموکراتیک و ضد بشریِ بشاراسد بود، توسط افسرانِ مسئولیّت پذیر و نگران برایِ آینده سوریه، تأسیس گردید.
جامعۀ جهانی و قدرتهایِ منطقه ای و فرا منطقه ای حمایت موثری از بنیانگزاران و فرماندهان اولیه ارتش آزاد سوریه نکردند. حکومتهایِ منطقه ای به جایِ تلاش برایِ دور نگهداشتنِ واحدهای ارتش آزاد از هرگونه منازعۀ مذهبی، با مداخلاتی نابجا در منازعات اجتماعی – مذهبیِ، موجب تشدید این منازعات توسط ارتش آزاد شدند. درتعیین رهبری برای ارتش آزاد و اپوزیسیونِ در تبعید، با مداخلاتی مأیوس کننده سعی کردند برایِ تسویه حسابهایِ قدیمی با یکدیگر فرصتی یابند که همه این مصائب باعثِ شکستِ ارتش آزاد سوریه در دورماندن از جنگ فرقه ای از یکطرف و ناکامی از تصرف دمشق در همان اَوان اوجگیریِ قیام مسلحانه شد.
تفرقه پراکنی در فضایِ اوپوزیسیون خارج کشوریِ سوریه و ایجاد جنگ نیابتی در فضایِ داخلی توسط رقبایِ منطقه ایِ و قدرتهای فرامنطقه ای، باعث شکست براندازیِ کوتاه مدّتِ رژیم بشاراسد گردید.
با طولانی شدنِ جنگ و انفعال عملیِ سازمان ملّل به مرور پایِ “اشرارِ” به ظاهر سیاسی، دینی و فرقه ای به منازعات نظامیِ سوریه بازتر شد.
گسترش و رواج پدیده “جنایت جنگی” توسط ارتش و شبه نظامیانِ حکومتیِ سوریه از یک سو و دسته جاتِ اشرارِ نفوذ کرده در خاک سوریه، از داعش گرفته تا انواع و اقسام شبه نظامیانِ رخنه کرده در خاکِ قدمتدار سوریه از سویی دگر، موجباتِ ننگ و شرم بشریت را فراهم کرد و مردم سوریه را آواره و یا اسیر انواع برده دارانِ متوحش ساخت.
در چنین شرایطی می‌توانست و هنوز هم می‌تواند یک نیرویِ پاسدار صلحِ چند ملّیّتی تحت نظر سازمان ملّل، حائلی بین مخالفان مسلح و نظامیان حامی رژیم اسد باشد، چراکه اینک با ریشه دواندنِ کینه ها از جنایاتِ به عمل آمده توسط رژیم اسد که منتسب به علویان و حامیانِ جاگرفته او در پایتخت و مخالفین سنی سوری و غیر سوری، بیم آن می رود که در صورت سقوط دمشق، انگیزه انتقامجویی، جهان و تاریخ را شاهد فاجعه ای دیگر کند.
امیدواریم خروج هرچه سریعتر خاندان اسد از خاک به خون نشسته و خاکستر شده سوریه تسهیل گردد، تا مستمسک اصلیِ مخالفین مسلح از هر نوعی که باشند منتفی شده و برپاییِ مقدمات صلح و آشتیِ ملّی از یک سو و بیرون راندن کلیه اشرار خارجی و جنایتکار توسط مردم متمدّنِ سوریه از سویه دیگر، جهان اخبار امیدوار کننده ای بشنود.
افزون بر بی میلیِ قدرتهایِ جهانی و منطقه ای برای برخوردِ ریشه ای به منازعه در سوریه و ختم سریع این جنگ ننگین در قرن ۲۱ به نفع مردم بی پناه که تأسفبار بوده و هست، جمهوری اسلامی نیز با دخالتی فعال، مستقیم و آشکار به نفع حکومت رژیم اسد و پیوند زدن تاریخ و سرنوشت مردم سوریه به شخص بشار اسد و همچنین یکی دانستنِ همه مخالفین اسد با وحوش داعشی، موجب بغرنج تر ساختن موقعیّت مردم در میان انواع آتش افروزی ها شده است. قرار دادن خاک ایران در اختیار ارتش روسیه، برایِ داشتن پایگاه نظامی و یا تسهیل برایِ پروازهایِ نظامی، عملاً گشودن “بنیاد هایِ دفاعی” و حراستیِ آسمان ایران برایِ روس ها است.
حکومت ایران یکبار دیگر بی قانونی و نقض منافع ملّی را به آشکارا همراه ننگ وتحقیر پذیرا می شود و پوشیده نیست که به ظاهر موشکهایِ اس ۳۰۰ را بعنوان پاداش خود را برایِ در اختیار قرار دادنِ این تسهیلات به همسایۀ رندِ خود دریافت کرده است، که البته پول میلیاردی آنرا از پیش ملت پرداخته است.
اعتماد حکومت ایران مثل آن می ماند که ما از همسایه مسبوق به سابقه در دزدی پس از در اختیار قرار دادنِ “بنیاد دفاعیِ هوایی”، قفلی را خریداری کنیم که کلید و شاهکلیدش را همان همسایه خوش سابقه! ما ساخته است. بر ما روشن بوده و هست که هدفِ روسها بیش از آنکه سرکوب وحوش داعش باشد، مخالفینِ غیر داعشی و ارتش آزاد هدف بوده است و به گواه مردم سوریه روسها و ارتش اسد تنها به بهانه مبارزه با داعش در هماهنگی میدانی با داعش، بارها به محاصره غیر داعشیان و ارتش آزاد پرداخته اند و کشتار مردم غیر نظامی.
ما نماینده ملّت ایران نیستیم، امّا نمونه بارزِ بخشی از ملّت ایران هستیم که از در اختیار قرار گرفتن خاک کشور خود برای انجام عملیّات و ریزش بمب بر سر مردم سوریه، ناراضی و شرمنده می باشیم.
بدین وسیله جبهۀ ملّی ایران- اروپا تاسف رسمی خود را از سیاستهایِ مداخله جویانه و ضد بشریِ جمهوریِ اسلامی علیه مردم سوریه اعلان داشته و بر دوستی خود با مردم سوریه اعلام می کنیم.
ما آرزو می کنیم ملّت سوریه موفّق به حفظ تمامیّت ارضیِ خود گردد، موفق به ایجاد آشتیِ ملّی، موفق به احیایِ سرزمین واحد خود در سایه حکومتی آزاد، مستقل و بر آمده از اراده و مشارکت آحاد مردم در عین آزادی برایِ تمامیِ اقوام و ادیان و فرق دینی آنچنانکه شایسته آنند. یعنی همان آرزویی که سالها برایِ ملّت خود داشته و داریم.
به امید رهایی و آزادی ملل هر دو کشور دوستِ ایران و سوریه از چنگ رژیم هایِ استبدادی حاکم بر آنان
امردادماه ۱۳۹۵
