هموطنان آزاده،
گذشته از کوشش ناموفق ایجاد «جمهوری مهاباد» با کمک ارتش سرخ شوروی، روسای قبیله بارزانی تا کنون بارها کوشیده اند در عراق نیز استقلال کردستان را مطرح کرده و اعمال نمایند. حال در شرایط نابسامان دولت مرکزی عراق و با کمکهای بیدریغ دولت اسراییل که سازمان اطلاعاتش روابط دیرینه و حسنه ای با آقای مسعود بارزانی دارد، وی برخلاف نگرانی و توصیه‌های بسیاری از کشورهای غربی و مراجع بین‌المللی، رفراندمی برگزار کرده و کردهای هیجان‌زده را با موفقیت به دادن رأی مثبت به «استقلال کردستان» که منظور همانا استقلال «اقلیم کردستان» می باشد، کشانده است.
مطلب ذیل را نیز مطالعه کنید:
رفراندُم اقلیم کردستان عراق در تضاد با حقوق سیاسی است
پس از انقلاب ۵۷ نیز در ایران رفراندمی از این نوع برگزار گردید و مردم هیجان‌زده در شور انقلابی به یک جمهوری رأی دادند، که کسی از چگونگی آن حتا تصور کمابیش روشنی هم نداشت.
ولی آقای مسعود بارزانی رئیس جمهور دولت فدرالی است که دو سال از دوره رسمی ریاستش گذشته ولی هنوز هم از این سمت دست بر نمی دارد، درکنار پرچم عراق، پرچم کردستان را می‌گذارد، ارتش ویژه خود را دارد که از سوی مربیان آمریکایی و اسراییلی آموزش داده می‌شود و تجهیزاتش را آمریکا و آلمان در اختیار قرار می دهند. یکی از پسرانش نخست وزیر و دومی وزیر اطلاعات «اقلیم» است. از این‌ها گذشته این دولت تقریباً ۱۷ میلیارد دلار مقروض است، با اینکه نفت و گاز به ترکیه و شرکتهای آمریکاییِ دوستان ویژه آقای بارزانی می فروشد؛ و قس علی هذا. با این وصف، آیا اعلام استقلال مورد نظر آقای بارزانی جز در اختیار گرفتن کامل منابع نفتی مناطقی که دیگرِ اقوام عراقی هم ساکن آنجا هستند، نیست که حال در پی پس راندن نیروهای داعش، کردها به آنجا کوچ داده می شوند؟
تاکنون هیچ کشوری جز اسراییل حاضر به رسمیت شناختن «کردستان مستقل» نشده است. طرفه اینکه اسراییل نزدیک به هفتاد سال است حاضر به رسمیت شناختن دولت مستقل فلسطین نیست! گرچه برای کردها اعلام استقلال شادی آفرین است ولی چشم انداز آن در شرایطی که اوضاع منطقه حتا دنیای غرب را «نگران» میکند، نمی‌تواند چندان روشن و امیدوار کننده باشد. وانگهی درست است که در اوان تشکیل دولت ملت‌ها اعمال زور و خشونت رایج بوده است ولی امروزه ما در دورانی بسر می‌بریم که قلدری های رئیس طایفه بارزانی و اهداف حامی او اسراییل، با وجود گردش گسترده و تند اطلاعات، نخ نما شده است. در این شرایط اخراج مشاورین آقای بارزانی از عراق، که اکثر آنها اسراییلی و یا یهودی مذهب کشورهای غربی هستند، بدستور دولت بغداد چندان غیرمنطقی بنظر نمیرسد.
ما یقین داریم که ایجاد یک دولت- ملت کرد در اقلیم کردستان با انحصار طلبی طایفه بارزانی و سرکوب اعتراضات مخالفین، نمی تواند آغاز درستی در راه برپاساختن یک کشور مدرن و دمکرات کُرد در خاورمیانه باشد. قصد آقای بارزانی با این رفراندوم که از مدتها پیش بر طبل تبلیغاتی آن کوبیده می‌شد عملاً سوء استفاده از احساسات ناسیونالیستی کردها برای تحکیم حکومت طایفه خود است. طبق قوانین کشور عراق، تمام سرزمین عراق مُلک مُشاع همه عراقی ها می‌باشد. پس کدام قانون و حقی به بارزانی ها اجازه می دهد، درحالیکه یک کشور با تمام مشخصات یک کشور مستقل، مانند ارتش مستقل، اسکناس ویژه و غیره در داخل کشور عراق برای خود ساخته اند، رفراندم بگذارند و اعلام استقلال کنند؟ آیا اگر در فردای این به اصطلاح کردستان مستقل، بطور مثال ترکمن ها یا عربها، درخواست استقلال بر اساس همین روش رفراندوم را داشته باشند، خاندان بارزانی آنرا برخواهد تابید؟ این اصرار داشتن به استقلال، تنها نشانه گرایش به تجزیه طلبیِ صرف به منظور فرصت طلبی جهت دستیابی به ذخایر طبیعی و منابع مالی در یک «ملک مشاع» است که به قیمت جایگزین کردن برتریِ قبیلگی به جای “حقوق شهروندی” انجام می پذیرد.
ما هم نگران آینده «منطقه» هستیم و با چنین اقدام خودسرانه ای، حتا اگر موفق شود، چشم انداز روشن و صلح آمیزی را نمی بینیم. با این همه امیدواریم که این ماجراجوگری در آرامش به خیر بگذرد. و چنانچه مسؤلین تاریک اندیش و کوته بین جمهوری اسلامی نمی‌خواهند که ویروس پان کردیسم به کردستان ایران هم کاملاً سرایت کند و کشور را بیشتر از این درمعرض تنش، خونریزی و تجزیه قرار دهد، نباید بین حقوق شهروندی اقوام و ادیان مختلف ایرانی تفاوت قائل شوند، زیرا آنان طبق قانون اساسی همین «جمهوری» در برخورداری از این حقوق برابرند.
در خاتمه سخن کوتاهی با هموطنان کرد:
ما فکر می‌کنیم که در شرایط کنونی،
– نخست بهتر است آرامش را حفظ کرد و از هرگونه تشنج که بتواند به خونریزی و امنیتی- نظامی شدن بیشتر اوضاع کردستان ایران منجر شود، پرهیز نمود.
– با اسلحه نمی توان به دموکراسی و رعایت حقوق بشر رسید. ما نیز مانند شما نسبت به سیاست اداره کشور و فرقه گرایی بجای ملی گرایی مخالف و معترض هستیم.
– ما تلاش می کنیم که حق برابری شهروندی بر تعصبات کور ایدئولوژیک در ایران چیره شود. ما تلاش می کنیم که همه مردم ایران در برابر قانون برابر باشند.
– خواهران و برادران کرد با اپوزیسیون آزادیخواه ایران برای ایجاد ایرانی دمکرات همکاری و همراهی کنید.
بیانیه جبهه ملی ایران-اروپا درباره استقلال کردستان عراق
جبهه ملی ایران – اروپا
۱۰مهرماه ۱۳۹۶
یک پاسخ
با درود به هم میهنان کردم.
پر واضح استکه کاری که مسعود بارزانی میکند و ناتانیاهو هم بادش میزند نتیجه ی خوبی برای کرد های عراق نخواهد داشت.
ولی من در عجبم از واکنش نابخردانه پاره ای از هم میهنانم که در بعضی شهر های ایران هم این کار را تائید کردند.
گیریم که کردهای عراق مستقل شدند یا اصلا شدند مثل کشور سویس. به شما چی میرسد؟ آیا فکر میکنید کردستان ایران هم مستقل شود؟ که چه بکند؟
من در روستای تقریبا بزرگی در حومه ی شهرستان صحنه زندگی میکنم, آیا این حق را کتبا بما هم میدهید که بعد از استقلال کردستان ایران دهستان ما هم اعلام استقلال کند و یک کشور مستقل درست کنیم که به هیچ کدام از این دو کردستان وابسته نباشیم و خودمان شاه یا رئیس کشور مادام العمر داشته باشیم یا آن موقع بازور اسلحه و نفرات بیشتر از این کار ما جلوگیری کرده ما را جدائی طلب و خائن خطاب خواهید کرد؟
در ثانی فکر میکنید کردهای عراق پول نفتشان را با شما تقسیم میکنند؟ چون شما هم برادران “کورد” آنها هستید؟ یا اینکه فعلا شما را باد میکنند و بعد از اینکه از ایران جدایتان کردند برای هر لقمه نان و یک لیتر نفت باید التماس کنید.ازاینجا رانده و از آنجا مانده شوید.
همینطور هممیهنان آذربایجانی مان. آیا فکر میکنند الهام علی اف پول نفت باکو را با شما تقسیم میکند چون شما هم ترک هستید؟ خرج خور و شریک اضافی میخواهد برای چه؟
خلاصه بیشتر فکر کنید و کاری نکنید که اگر پاسداران لشگر کشی کردند و مردم خوب شما را به توپ بستند,کسی اعتراض نکند.چون شما تجزیه طلب معرفی خواهید شد و همین رقص در شهرهای کردستان ایران هم بهانه ی خوبیست برای این کار. خوب فکر کنید.احساساتی نشید.