هَردَم از این باغ
توقیف و تهدید و محدودیت، دیگر از امور روزمره تئاتر شده است و در این میان کسی پاسخگوی امنیت حرفه‌ای و روانی گروهی که با کاری جانفرسا نمایشی را اجرا می‌کنند نیست. در شرایط دشوار و پراضطراب کنونی که به صحنه بردن یک نمایش خود جسارت و همتی بیش از پیش می‌طلبد، توقیف هر نمایش نه تنها باعث خسارت اقتصادی، بلکه لطمات روحی به بازیگران و کارگردان و عوامل نمایش می‌شود.
دم به دم دایره حیات تئاتر محدودتر می‌شود. فشارهای بیرونی که در ابتدا با حملات رسانه‌ای آغاز می‌شود، به تحمیل نظرات به مسئولان محتاط تئاتر منجر و دست آخر حتا با دخالت مستقیم نهادهای غیرمسوول مواجه می‌شود.
و به تازگی بهانه بدیعی نیز برساخته شده است و آن عدم تطابق اجرا با تصاویر ضبط شده بازبینی است. گویی مدیران مربوطه نمی‌دانند (و شاید می‌دانند) که تئاتر موجودی زنده است و تفاوت اجرای هر روز با روز دیگر از ویژگی‌های هنر نمایش است. در این میان تکلیف نمایش‌های تعاملی چه می‌شود؟ با چنین محافظه‌کاری تحمیلی تکلیف خلاقیت زنده تئاتر چه می‌شود؟
انجمن بازیگران خانه تئاتر ضمن اعتراض به توقیف و محدودیت و ممیزی رو به گسترش در حوزه تئاتر، موارد زیر را خواستار است:
قطع فشار نهادهای غیرمسوول بر تئاتر،حمایت مسوولان مربوطه از کلیه نمایش‌های درحال اجرا و فعالان تئاتر،پایان دادن به توقیف نمایش‌های دارای مجوز،نشست مسوولان اداره کل هنرهای نمایشی با هیات مدیره خانه تئاتر برای یافتن راهی برای برون‌رفت از وضعیت کنونی توقیف و سانسور تئاتر.
انجمن بازیگران خانه تئاتر
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
