۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان است. خشونت علیه زنان بارزترین مصداق نقض حقوق انسانی زنان می باشد. در سال 1991کمپین جهانی 16 روز فعالیت برای پایان دادن به خشونت علیه زنان توسط ” نهاد مدنی سازمان رهبری جهانی زنان” کلید خورد. در حمایت از این ابتکار موفق جامعه مدنی، در سال 2008 سازمان ملل، کمپین اتحاد (UNITE) را برای تلاشی هدفمند در پیشگیری و رفع خشونت علیه زنان بر پا نمود. در طی سی سال گذشته، کمپین جهانی 16 روز فعالیت برای پایان دادن به خشونت علیه زنان، توانسته متجاوز از 6000 نهاد غیر دولتی، سازمانهای زنان، فمنیستها و نهادهای حقوق بشر را در 187 کشور در این مبارزه، درگیر نماید. عده ای از زنان ایرانی نیز بطور پراکنده طی سی سال گذشته در این کمپین حضور داشته اند.
ما، با قلبی سرشار از امید، در حمایت از این ابتکار موفق جهانی، با همیاری وهمگامی در تداوم کارمشترک یکسال گذشته در کنار یکدیگر در این کمپین جهانی از روز 25 نوامبرتا 10دسامبر شرکت می کنیم تا مبارزه و مقاومت پیگیر و خستگی ناپذیرزنان را برای رفع خشونت درحوزه عمومی و خصوصی، در خشونت نهفته در تبعیضات ساختاری، در کوچه و خیابان، در خانه و محیط کار، در فضای مجازی و کف خیابان ارج بگذاریم.
اگر 25 نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان با قتل خواهران میرابل در مبارزه سیاسی آنان بر علیه دیکتاتوری دومینیکن رقم خورده، میرابل های ایرانی، امروزه با شجاعتی تحسین آمیز در زندان و بیرون از زندان در اعتراضات و خیزش های اجتماعی خواهان پایان دادن به هر گونه خشونت جنسی- جنسیتی و رفع تبعیضات ساختاری در حوزه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی میباشند.
ما تشکلهای مستقل زنان بر این باوریم که مبارزه و تحقق برابری جنسیتی و رفع خشونت علیه زنان مبارزه ای دو سویه است. از یک طرف زدودن فرهنگ دیرپای مردسالاری و مناسبات قدرت نابرابر و از سوی دیگر تلاش برای تغییر قوانین خشونت آمیز علیه زنان است. مبارزه برای برابری جنسیتی، مبارزه ای اجتماعی و سیاسی می باشد و تعهد و قبول مسئولیت برای تحقق آن به تشکلهای زنان محدود نگردیده، بلکه مشارکت، حضور و پشتیبانی نهادهای جامعه مدنی و نیروهای پیشرو و آینده نگر که برای جامعهای آزاد و پوینده و برخوردار از عدالت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی گام بر میدارند را می طلبد.
درطول دهه‌ها، مبارزه خستگی ناپذیر زنان برای رفع اشکال عدیده خشونت، برای آزادی اندیشه و بیان، برای حضور در فضای عمومیامن و طرح مطالبات به حق خود با سرکوب و دستگیری اذیت و آزار و زندان پاسخ داده شده است. ازآسیبهای روحی و روانی ناشی از ازدواج اجباری، حجاب اجباری، اسید پاشی، ساچمه‌هایی که بدن زنان را نشانه می گیرند تا نقض حق حیات و زن کشی و قتلهای ناموسی، تعرضات جنسی و اذیت و آزار در محیط کار و خیابان در فضای عمومی وخشونتهای خانگی، اذیت و آزارهای فیزیکی، روحی، جنسی، اقتصادی و کلامی در فضای خصوصی و آسیب‌های گران آن، دادخواهی نمی شود، جرم انگاری نشده و آسیب دیدگان از حمایتهای اجتماعی، اقتصادی و خانه‌های امن بی بهره میباشند.
جمهوری اسلامی و صاحبان قدرت در ایران در خلال متجاوز از چهار دهه نشان داده اند که خواست سیاسی برای پایان دادن به اشکال گوناگون خشونت های جنسی جنسیتی در فضای عمومی و خصوصی را نداشته ، بلکه خود یکی از عاملین خشونت علیه زنان بوده و اشاعه فرهنگ خشونت بارعلیه زنان و نقض حقوق انسانی را با تبعیضات ساختاری، مهندسی جنسیتی و عدم پاسخگویی هموار ساخته اند.
ما تشکلهای مستقل زنان در همبستگی و همگامی از کلیه افراد و نهادهایی که به رفع خشونت علیه زنان، زدودن کلیه اشکال تبعیضات جنسی-جنسیتی و احترام به حقوق انسانی، باورمند هستند دعوت می کنیم تا در خلال 16 روز فعالیت جهانی برای مقابله با خشونت علیه زنان با ما همراه شده و اقدام مشترک تشکل های مستقل زنان را مورد حمایت قراردهند.
اسامی تشکلهای مستقل زنان ایرانی:
انجمن زنان ایرانی دالاس
انجمن زنان ایرانی-آلمانی کلن
انجمن زنان پرتو
انجمن زنان مونترال
انجمن زنان ایرانی ایتالیا
انجمن با هم برای سلامتی زنان
استقلال و برابری پایدار زنان(W.I.S.E)
ائتلاف بین المللی علیه خشونت در ایران ( ایکاوی)
ایکرو- سازمان حقوق زنان (IKWRO)
دایره زنان ایرانی برای همکاری جهانی (ای سی وین)
رادیو آوای زن (سیدنی- استرالیا)
زنان برای آزادی و برابری پایدار
سازمان رهایی زن
کمپین توقف قتل های ناموسی
کمیته زنان ضد سنگسار پاریس
کمیتهٔ زنان و مبارزه با تبعیض-همبستگی جمهوری خواهان ایران
گروه اتحاد زنان چپ
گروه آیوین از شمال کالیفرنیا
گروه زنان ایرانی – فرانکفورت
گروه زنان در شمال کالیفرنیا
گروه مطالعات زنان ارونج کانتی
گروه نه به حجاب
زنان کنشگر ایرانی در تبعید- برلین
نهاد دگرباشان ماناو
فمینیسم روزمره
