وضعیت ایران روز به روز بدتر میشود. وخامت اوضاع چنان فراگیر و آشکار است که همه جز سران نظام به آن اعتراف دارند. حاکمیت چشم و گوش خود را بسته و نه تنها راه حلی برای خروج از بن بست های خودساخته ارائه نمیدهد بلکه برعکس دائما دست به اقداماتی میزند که اوضاع را وخیم تر کرده، مردم و کشور را گرفتار بن‌بست های جدیدی مینماید.
برای نمونه علیرغم کمبود بودجه حاکمیت برای آزاد نگه‌داشتن امکان دزدی و پولشویی های خود و اعوان و انصارش از تصویب قانون بین المللی علیه پولشویی FATF سر باز میزند. امری که باعث شده بسیاری از کشورها بدهی های خود به ایران را نپردازند. نمونه دیگر رفتاری است که حاکمان با تهدید و رجزخوانی به شیوه لاتها و چاقوکشان مانند گروگان گیری، تروریسم، پشتیبانی از نیروهای جنایتکار و بنیادگرا در برخی از کشورها یا تهدید به نابودی برخی دیگر از کشورها پیش گرفته اند. تهدیدهایی که در گذشته به جنگ عراق و ایران انجامید و به منزوی شدن ایران در جهان منجر شده است. رفتار جاهلانه ای که حتی پس از اعلام همکاری امارات با اسرائیل علیه این کشور همچنان ادامه دارد.
شواهد حکایت از آن دارد که جدا از الگوهای اسلامی 1400 سال پیش، الگوی امروز جمهوری اسلامی، کره شمالی است که حاکمیت دیکتاتوری آن اکثریت مردمش را با فقر و گرسنگی روبرو ساخته است. تهیه بمب اتمی، میلیتاریزه کردن کشور و ریختن باقی درآمدها به حلقوم کادرهای کمونیست از جمله سیاست های دیکتاتوری کره شمالی برای حفظ بقای خویش است. در جمهوری اسلامی جای کادرهای کمونیست را، ملایان و خودی ها گرفته اند. این در حالیست که کره جنوبی، نیمه دیگر این شبه جزیره، در سایه آزادی و دموکراسی به کشوری پیشرفته، حافظ حقوق انسانی و یکی از قدرتهای اقتصادی بزرگ جهان تبدیل گردیده است.
نه تنها قرارداد 25 ساله راهبردی جمهوری اسلامی با چین و قراردادهای مشابه با کشورهای دیگر بلکه همچنین سیاست های جمهوری اسلامی که سبب نابودی اقتصاد و گسترش فقر در ایران شده، زمینه ساز وابستگی استعماری ایران به چین و روسیه و سایر دیکتاتوری های جهان است و میرود تا استقلال ایران که بویژه مصدق و جبهه ملی در راس نهضت ملی در تمام مدت برای آن مبارزه کرده اند و دستاوردهای یکصد و پنجاه ساله مبارزات مردم ایران را به باد فنا بسپارد و کشور ما را به دوران ماقبل آن بازگرداند.
اولویت جمهوری اسلامی خوشبختی مردم ایران و بهبود وضعیت مردم و کشور نیست بلکه حفظ بقای خویش به هر قیمت، و نیز پی گرفتن اهدافی مانند صدور انقلاب، برافراشتن پرچم امام زمان در کاخ سفید و دین و حجاب اجباری و غرب ستیزی است. گرچه این هدفگذاری‌ها فشار بیشتر بر مردم و شکست‌های پیاپی رژیم را بدنبال داشته اما در عین حال برای حاکمیت سرشار از “نعمت” بوده و امکان غارت سرمایه های ملی و خالی کردن جیب مردم را برایشان فراهم کرده است.
سران حکومت خود را قیم مردم قلمداد میکنند و با بیت المال، کشور و ثروت های آن چنان رفتار میکنند که گوئی از آن تمامی ایرانیان نیست بلکه شش دانگ مُلک خصوصی ایشان است.
حکومت مردم را به عزا نشانده است. مردم به شدت تحت فشارند و همواره در اضطراب و التهابند. نه امیدی به بهبود شرائط دارند و نه آینده ای برای خود می بینند. نتیجه آنکه علیرغم سرکوب و خطر کرونا فریاد اعتراض مردم بلند است و به گفته محمدکاظم تقوی، فرمانده نیروی انتظامی خراسان رضوی، فراخوان اعتراض ها در استان خراسان سه برابر گذشته شده است.
وسیعترین خیزش مردم علیه جمهوری اسلامی در پی سه برابر شدن قیمت بنزین در آبانماه بود که طی آن نظام لاتها و چاقوکشان بار دیگر نشان داد که پاسخی جز گلوله برای معترضان ندارد. حرکت بزرگ بعدی مردم در اسفندماه پشت کردن به صندق های رای بود که طی آن حد اقل 80 درصد مردم از شرکت در رای گیری خودداری کرده، بار دیگر نشان دادند که رژیم پایگاه مردمی ندارد.
مبارزان در زندانهای کشور هم به مقاومت ادامه میدهند. اخیرا خانم نسرین ستوده وکیل برجسته و مدافع حقوق بشر و جمعی دیگر از زندانیان سیاسی و مدنی دست به اعتصاب غذا زده اند. ما نیز نگران حال همگی زندانیان بویژه خانم ستوده پس از بیست روز اعتصاب غذا و انتقال ایشان به بیمارستان میباشیم. این مبارزان با مایه گذاشتن از جان خود پرچم مقاومت را حتی در زندان نیز برافراشته نگاه داشته اند.
اعتراض و اعتصاب گروههای اجتماعی مختلف در سراسر کشور همچنان ادامه دارد. کارگران ایران در یکی از مهمترین و گسترده ترین اعتصاب های کارگری سال های اخیر بسر میبرند. کارگران هفت‌تپه بیش از هفتاد روز است که در اعتصابند. هزاران کارگر شاغل در صنایع نفت و گاز و مجتمع‌های پتروشیمی از جمله در اهواز، آبادان، اصفهان، قشم، ماهشهر، کنگان، لامرد، مُهر، جفیر و دشت آزادگان و همچنین نیروگاه برق سبلان و شرکت نصب نیرو در اردبیل و هپکو در اراک دست به اعتصاب زده اند.
بازنشستگان، کادرهای درمانی، روزنامه نگاران، وکلا، استادان و حتی کارمندان دست به اعتراض و اعتصاب زده اند. اعتراضات صنفی در تهران، شیراز، ورامین، قزوین و فیروزکوه ادامه دارد.
بیش از 41 سال است که حکومت، مخالفان و معترضان را به نام اسلام آزار میدهد، به شدیدترین وجه شکنجه و اعدام میکند و به قتل میرساند. در این مدت مخالفت مردم با رژیم و ریزش طرفداران آن همواره گسترش یافته است. همه میدانند که حکومت لاتها و چاقوکشان جدا از اینکه توان و دانش لازم برای حل مشکلات را ندارد، خود اصلی ترین مانع بهبود وضعیت کشور است. حکومت به نابود ساختن پایه های زندگی و حیات مردم ایران همچنان ادامه میدهد و مردم مجبورند برای حفظ بقای خویش تا پیروزی به مقاومت و مبارزه ادامه دهند.
در این حالت که رژیم در یکی از بدترین شرائط خود بسر میبرد، علاوه بر تقویت همبستگی مردم با این اعتصابات و اعتراضات، پیوند هر چه بیشتر آنها با یکدیگر نیز ضروری است. لازم است تمامی مردم شریف ایران، از هر گروه و طبقه و پایگاه اجتماعی، با هر عقیده و مرام، در داخل و خارج از کشور به پا خیزند، بطور همبسته از مبارزات و اعتصابات گروههای اجتماعی در ایران پشتیبانی کنند و با روشهای بدور از خشونت مخالفت خود را با جمهوری اسلامی نشان دهند. از مبارزان و سازمانهای سیاسی، مدنی و حقوق بشری در خارج از کشور انتظار میرود که در رساندن فریاد اعتراض مردم ایران به جهانیان و جلب همراهی و پشتیبانی آزادیخواهان جهان همچنان کوشا باشند. سازماندهی صندوق‌های اعتصاب و همیاری‌های مالی در خارج و داخل برای کارگران و سایر معترضان و اعتصابیون یکی از وجوه همبستگی است.
تجارب چند دهه اخیر مبارزه برای آزادی و عدالت، در سراسر جهان به گرایش بیشتر روشنفکران و فعالان سیاسی و مدنی به دموکراسی و جدایی دین و ایدئولوژی از حکومت انجامیده به نحوی که امروز همکاری دموکرات های ایران حول محورهای مشترک ممکن به نظر میرسد؛ بویژه آنکه کوشش هایی نیز در این زمینه جریان دارد. بدون تردید این همکاری میتواند گام اساسی دیگری در جهت تقویت مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران باشد.
رژیم همواره سعی داشته که اعتراض و مبارزه را بی ثمر جلوه دهد و مردم را از هرگونه تلاش نومید سازد. باید با هوشیاری هرگونه نومیدی را کنار بگذاریم. یکدیگر را در مبارزه تنها نگذاریم و مطمئن باشیم که هر حرکت، هر اعتراض، هرقدر کوچک هم که باشد، میتواند وقتی در همبستگی و پیوند با سایر اعتراضها صورت گیرد به سیلی خروشان تبدیل گردد و بنای ستم و استبداد را از جا برکند.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور به هموطنان در داخل و خارج همچنین توصیه میکند که ضمن این تلاشها، هدف نهایی یعنی جایگزینی جمهوری اسلامی با حکومتی مدافع حقوق انسانی، نفی هرگونه دیکتاتوری، حکومت فردی و استقرار حکومتی مبتنی بر آزادی، دموکراسی، جدایی دین از حکومت، حفظ تمامیت ارضی و تساوی کلیه آحاد مردم در برابر قانون را همواره مد نظر داشته باشند، چه در غیر این صورت حل مشکلات عظیم ایران با موانع جدیدی روبرو خواهد شد.
جبهه ملی ایران دو سال پیش در 15 مرداد 1397 برای تشکیل مجلس موسسان و تصویب قانون اساسی دموکراتیک آینده مراحل زیر را به ملت ایران پیشنهاد کرده است:
1 – آزادی کلیه زندانیان سیاسی،
2 – حاکم ساختن کلیه آزادیها در کشور،
3- انتخابات آزاد برای تشکیل مجلس موسسان و تصویب یک قانون اساسی دموکراتیک که حقوق و آزادی های کلیه آحاد ملت را در بر گیرد تحت نظارت هیئتی قابل قبول برای همگان.
ما پیمودن این مسیر را برای تحقق دموکراسی در ایران اساسی و آن را زمینه‌ای برای همکاری دموکرات‌های ایران میدانیم.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
10 شهریور 1399 برابر 31 اوت 2020
info@iranazad.info
http://www.iranazad.info
