بحث آزاد جمعه ها: کودتای ۲۸ مرداد و بررسی موانع حاکمیت ملی در ایران (بخش نخست)

با درود من این نظر را در رابطه با خاموشی لبنان نوشتم برای سایتی. با هزار مکافات فرستادم. نوه ی من به من پند داد تا برای سایت شما هم بنویسم. من یک آموزگار پیر و فرسوده و بازنشسته ام. اما احساس غبن میکنم که کشورم را در حال اشغال میبینم. باور من به این است که حتا صدام هم اگر همه ایران را اشغال کرده بود چنین فاجعه ای رقم نخورده بود. از همه بدتر اینکه مردم ایران را تا این حد تو سری خور و اخته می بینم.
و اما ای لبنانی ببین اسلام و تشیع و وادادن ترا به چه روز انداخته. لبنانی که روزی سوئیس خاور میانه بود و ای ایرانی بدان که در این ماجرا تو نیز مقصری ! چرا ؟ چون این انقلاب نحس و نکبت را به نام اسلام ضد بشر تو کردی و حالا رفته ای در خانه خوابیده ای به امید رحمت اللهی ! باشد تا چنان جبران خسارت کنی که با صدای بمبها که بر سرت می افتند سراسیمه از خانه ها بیرون آئیی اما آنرا نه برای جبران اشتباهت بلکه برای اینکه بمبهائی را که سفارش داده سقف خانه ات را بر سرت خراب نکنند. اما بمبها در خیابان و کوچه و مسجد و بازار و پارک همه جا دنبال تو هستند. توئی که زندانیان آزادیخواه کشورت را تنها گذاشتی، توئی که پای دار زدن بچه های ایران برای دفاع نیامدی، توئی که فریاد خونخواهی فرزندان ایران زمین را نشنیده گرفتی، توئی که سراغ زندانیان سیاسی عقدیتی را با حیله و بهانه ترس نگرفتی، تو که ترسیدی از مادران دادخواه پشتیبانی کنی، توئی که به همسایه ات که مقعد پسر ۱۴ ساله اش را سپاه پاسداران دریده بود از دیدنش ابا داشتی و داری و من می شناسمتان، توئی که به فامیلت که مقعد و وژن دختر بچه اش را فرزندان امام عج دریده بودند را تنها گذاشتی و توئی که و توئی که چشمانت را گوشهایت برای دیدن و شنیدن مردم فقیر سیستان و بلوچستان و کشته هایش و بر مردم غیور کردستان عزیز سکوت کردی و و…بله به زودی هراسان و سراسیمه در کوچه ها و خیابانها ی تهران و اصفهان شیراز و تبریز و خراسان از پی انفجارهای بمبها سفارش داده ات هراسان خواهی دوید و دیگر مجالی نخواهی داشت تا زخمیها و کشته ها را ببینی…فردا حماسی ها و حشد الشعبی ها و حزی الله و جهاد اسلامی همه تروریستهای اسلام ضد بشر ترا دوره خواهند کرد. چرا که تو تن به اینهمه ذلت و خواری داده ای. دلت خوش است که رای ندادی ! بهت میخندم ! که سزاور ریشخندی.
به امید بیداریت هستم. امیدوارم پیش از مرگ ببینم که به صورت میلیونی از خانه ها بیرون آمده اید.
من عمرم را صرف آموختن کردم. اما گوئی هیچ نیاموخته ام.