اعراب دچار این کابوس هستند که اگر جمهوری اسلامی رفت چه بلایی بر سر آنها خواهد می آید. برای ۴۵ سال کشورهای عربی شادمان بودند که ایران درگیر حکومتی بنیادگراست و بزرگترین قدرت اقتصادی و قطب تمدنی منطقه بشدت با خود و با همه دنیا درگیر است. اساسا رشد اعراب با تضعیف ایران شکل میگیرد و با متحول شدن ایران و قرار گرفتن در مسیر توسعه سیاسی اقتصادی، کابوس کشورهای عربی شروع می شود. در ضمن اعراب امیدوارند با به هم ریختگی ایران به آرزوی خود برسند و جزائر ایرانی سه گانه را نیز روزی صاحب شوند. یک دلیل مهم برای اینکه عمان و قطر از هیچ فرصتی برای ساماندهی مذاکره بین جمهوری اسلامی و آمریکا نمی گذرند این است که انها نگران هستند معادلات سیاسی ایران به نفع مردم تغییر مسیر بدهد و کشور ایران برود به سمت دمکراسی و توسعه اقتصادی. اعراب دوست دارند جمهوری اسلامی و اغتشاش سیستماتیک حاکم بر آن ادامه یابد و هیچگاه سرمایه های جهانی راهی ایران نشود. امارات عربی متحده یک قطب اقتصادی و جذب سرمایه در منطقه نشد جز با تضعیف ایران و شکل گرفتن یک نظام فاسد سیاسی در آن. ترکیه نیز از قبل فساد سیاسی حاکمان ایران و شکل گیری یک نظام دیکتاتوری که همه از آن فراری اند سودهای کلانی برد. به این ترتیب، می شود گفت که یک رابطه معکوس بین رشد و توسعه ایران و اعراب وجود دارد. به هم ریختگی ایران برای کشورهای عربی ثروت می آورد و انتظام ایران ثروت را از این کشورها فراری می دهد. در حال حاضر اعراب نگران کارکرد برعکس این رابطه هستند. : یعنی ایران با تحولاتی در مسیر درست قرار بکیرد و روزهای رکود اعراب شروع شود. ایران دهها برابر همه کشورهای عربی پتانسیل رشد سیاسی و توسعه اقتصادی دارد. جنوب سیستان بلوچستان ایران چنان ظرفیتی برای رشد اقتصادی دارد که در آن می شود چندین دوبی یا یک سنگاپور هنگ کنگ یا تایوان را پی ریزی کرد. موقعیت استراتژیک ایران و یکپارچگی کل ساحل شمالی خلیج فارس نعمتی ژئوپولیتیک است که به دلیل قرار گرفتن در مسیر خلیج فارس و نیز دریای عمان و اقیانوس هند می تواند میزبان بزرگترین پروژه های اقتصادی غرب اسیا باشد. این ها دغدغه های دردناک اعراب هستند. برای سرمایه ها و سرمایه داران و شرکت های بین المللی این برتری ژئوپولیتیک چنان پول ساز است که می توانند از خیر دوبی بگذرند و در مسیر سودهای کلان اقتصادی رشد و توسعه مناطق جنوبی ایران قرار گیرند. مردم ایران بشدت سکولار شده اند و یک رنسانس فکری تاریخی را دارند تجربه می کنند. آنها از نگاههای ایدئولوژیک و اسلامی و از اعراب و روسها فرسنگ ها فاصله گرفته اند و با تمایل به دوستی باغرب و آمریکا عملا مستعدترین زمینه برای سرمایه گذاری جهانی هستند. نظام آخوندی در همه این ۴۵ سال برخلاف منافع ملی و مصالح کشور عمل کرده است، اما جمهوری اسلامی به پایان خط بسیار نزدیک است. امری که اعراب از آن می ترسند و غرب و همه مردم ایران از آن استقبال می کند.
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
