مثلی هست که میگه اول برادری ات را ثابت کن بعد ادعای ارث و میراث بکن! حکایت حزب چپ ایران هم همینه. دو سه گرایش فدائی که طی دهه های پیشین هم همیشه دست در دست هم جیره خوار اصلاح طلبان حکومتی بوده اند و همواره بدنبال طناب اویزان شدن به یکی از جناحین حاکم بوده اند و هیچگاه هم اختلاف بنیادین در پشت کردن به خواستها و مطالبات مردمی در کشورمان نداشته اند امروز خود را بنام حزب چپ ایران ( فدائیان خلق ) مینامند. این دو سه تشکل که اساسا موجودیتشان در اپوزیسیون رژیم سوال برانگیز است نه شباهتی به چپ با بنیان های فکری رادیکالشان دارند و نه قرابتی با اندیشه فدائی که صدها قربانی برای آن داده شده است. در بهترین حالت میتوان این مجموعه را حزب چپ حکومتی نامید که هنر موج سواری و پوست انداختن را بهتر از هر جریان دیگری آموخته اند و در جریان شورش های مردمی و رادیکال دیماه نیز بخوبی دیدیم که نوارهای سبز خود را در دفاع از اصلاح طلبان حکومتی مستتر کردند و شتر دیدی ندیدی!!انگار که این طیف مادرزاد رادیکال بوده اند و با رفرمیسم و اصلاح طلبی هیچ سنخیتی نداشته اند؟؟ زهی بی شرمی!
در حقیقت امر بدنامی این گرایش ها از جنبش فدائیان همیشه وبال گردن آنها بوده است. سوابق خیانت ها و حمایت از حکومت سرکوب دهه شصت در پرونده اینها ست و تاکتیک تعویض نام به چپ ایران هم در امتداد این اقدام بخش راست فدائیان است هم از اینرو افشا و پرده افکنی از این تاکتیک وظیفه همه نیروهای انقلابی است چرا که خنجری دیگر از پشت از سوی اینها بر گرده مردم کشورمان در انتظار است
یکی از متفکرین آنها نیز چندی پیش نوشت که چپ آنست که خود را چپ میداند! اینگونه نیست و این گفته شبیه حقه ای تئوریک است. چپ آنست که از خواستها و مطالبات اصیل طبقه کارگر و زحمتکشان مستقیما دفاع میکند و هرگز هم بدنبال روزی خود و حزبش دنباله رو بورژوازی هار و سرکوبگر نمیشود.
گزارشگران
