آقای مهندس شریعتمداری عزیز،
من پیامی را که برای همایش شما نوشته بودم بایستی که در جلسه شورای مرکزی میخواندم و تایید میگرفتم. امشب جلسه اضطراری در منزل من تشکیل شد که تا 9 شب بطول انجامید و درنهایت با پیام من مخالفت کردند. دلیل اصلی این مخالفت نه شخص شما و نه حتی موجودیت شورای مدیریت دوران گذار بود، بلکه مطالبی در متن بیانیه های سه گانه شما بود که در هدفهای سیاست ملی و دیدگاههای شورای گذار تاکید کرده بودید: فدرالیسم و آموزش “به” زبان مادری.
البته شما با طرح ما درباره کارگروه انتخابات مجلس موسسان و تدوین قانون اساسی جدید موافقت کرده بودید، و اینکه دو مجلس شورای ملی و مجلس مهستان (مانند سنای امریکا) پبشهاد کرده بودیم که مجلس مهستان شامل دو نماینده از هر استان میشد که به استانها بدون توجه به جمعیت و مساحت رای برابر میداد. همین سامانه پارلمانی در همه استانها هم برقرار میشود.
فدرالیسمی که شما پیشنهاد میکنید که اکثریت نزدیک به اتفاق ملت ایران با آن مخالف هستند، تعریف های متفاوت و سرچشمه های متفاوتی در کشورهای فدرال مختلف جهان دارد؛ و تا دقیق تعریف نشود و با شرایط ایران که یک کشور یکپارچه کهنسال است وفق ندهد معنای اجرایی نخواهد داشت. چرا اصرار دارید بخش عمده کنشگران سیاسی ایران را علیه خود بشورانید؟
کسی مخالف با آموزش زبانهای مادری و هیچ زبان دیگری در کشور نیست، حتی به کودکان. ولی اگر زبان آموزشی با زبان ملی متفاوت باشد، این شبهه بوجود میاید که دورنمایی برای جدایی وجود دارد. چرا برای سفر در کشور خودم باید مترجم همراهم باشد؟ در ایران بیش از چهارصد زبان مادری وجود دارد! آیا در آلمان بجز زبان آلمانی بعنوان زبان ملی به کودکان، حتی به مهاجران زبان دیگری آموزش میدهند؟ از مهاجران ترک در آلمان بپرسید در دبستانها به چه زبان اصلی آموزش می بینند؟ و کشورهای دیگر: بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، امریکا، روسیه و غیره.
دوست عزیز، چرا با این تعصبات غیر ضروری کسانی را که به شما احترام میگذارند و ایمان دارند علیه خود می شورانید؟ کاش فقط به تغییر نظام فاسد حاکم بر ایران می پرداختید و اینکه باور به آزادی حزب ها و مذهب ها و رسانه ها دارید و تابع رای مردم در هر زمینه هستید. من براستی پوزش میخواهم و شرمنده هستیم که به علت ضرورت پیروی از رای شورای جبهه ملی ایران (سامان ششم) نتوانستم به قول خود وفا کنم.
با گرامیداشت،
کورش زعیم
هموند جبهه ملی ایران (سامان ششم)
2/7/98
