« من هرگز نمی توانستم خود را به بازار دروغ و تزویر تسلیم کنم و رسالت ها و آموخته ها و باورهای خود را با گزافه های رایج مبادله نمایم . من حتی آن روز که به خمینی اجازه دادم به مملکت باز گردد ، بر اساس همین اعتقاد عمل می کردم چنان چه صریحا اعلام داشتم هر کس از تابعیت ایران برخوردار است حق دارد در سرزمین خود زندگی کند و هیچ کس نمی تواند او را از این اختیار باز دارد و یا گذرنامه اش را تمدید نکند . من به روشنی گفتم که اگر کسی خلافی مرتکب شده است این قانون است که باید در حق وی داوری کند ، که البته عمامه موجب مصونیتی برای کسی نمی شود .
همچنین بر مبنای همین ایمان و توجه به اصول آزادی و حاکمیت ملی بود که در دولت 37 روزه خود به شیوه ای بی سابقه زندانهای سیاسی را گشودم و ابزار دیکتاتوری را با قاطعیت شکستم و سانسور مطبوعات را برچیدم و با صراحت اعلام داشتم که به چیزی کمتر از یک حکومت ملی و آزادی های فردی و اجتماعی تسلیم نخواهم شد و هیچ گاه به بهانه اوضاع فوق العاده و غبار عصیان که بر سراسر مملکت مستولی است با کشتن آزادی ها به مقابل شرایطی که عوامل فتنه ولو با سوء استفاده از همان آزادی ها بر ضد دولت پدید آورده اند از میثاق خود باز نخواهم گشت . من نمی خواستم قدرت در برابر هرزه دری مطبوعاتی که برای اولین بار پس از بیست و پنج سال از ب
یوغ سانسور و سازمان امنیت رسته بودند صف آرایی کنم نه فقط هیاهوی غلیظ فتنه گران ، بلکه همچنین با موضع گیری های تنگ نظرانه و خود باختگی مدعیان رهبری ملی که یک سره و تمام اختیار و اراده خود را به عناصر ضد ملی و روضه خوان های دشمن آزادی و ایران تفویض کرده بودند کمتر به گوش مردم رسید ولی این نیز مرا مأیوس نساخت و با آن که با هزار شاهد می دیدم فتنه اوج می گیرد و بر مطالبات حقه جامعه چیره می شود ، و جنبش مردمی را به دنبال خود می کشد ، به خدمت خود ادامه دادم زیرا می دانستم که این دولت حتی در صورت ناکامی معیار صادقی در راه تجربه و شناخت ملت خواهد شد و حوادث بعدی در صحت این پیش بینی مهر تأیید گذاشت »
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
