ویدا حاجبی تبریزی، فعال سیاسی چپ در بامداد دوشنبه ۲۳ اسفندماه ۱۳۹۵(۱۳ مارس۲۰۱۷) در ۸۱ سالگی در پاریس چشم از جهان فروبست. او در سال ١٣٣٠ تحصیلات دانشگاهی خود را در مدرسه عالی معماری پاریس آغاز کرد.در سال‌های تحصیل در فرانسه برای شرکت در جشنواره جهانی جوانان که هر دو سال یک بار از سوی کشورهای سوسیالیستی آن دوران برگزار می‌شد به مسکو سفر کرد. در کنار همسرش به پراگ و هاوانا سفرکرد ودر این سفرها با شخصیت‌های مهم سیاسی و هنری آن زمان از جمله فیدل کاسترو، لویی آراگون شاعر انقلابى چپ آشنا شد. سپس در کنار همسر امریکاى لاتینى خود با جنبش‌های آمریکای لاتین آشنا شد و در ونزوئلا به این جنبش پیوست. او شاهد جنبش ماه مه ۱۹۶۸ در فرانسه بود و در همان سال در «هفتمین کنگره کنفدراسیون دانشجویان ایرانی» حضور یافت.
درسال ١٣۴٨ به ایران بازکشت و در “مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات اجتماعی” مشغول به کار شد پیش از دستگیری در ایران در دهۀ چهل کار ترجمه می کرد و به نام و .ح. تبریزی کتابی در مورد دنیای امریکای لاتین ترجمه کرد. او در زمره نخستین زنانی بود که در جنبش چریکی ایران به کنش پرداخت.
در سال ۱۳۵۱ بازداشت و به مدت ۶ سال زندانی شد. در سال ۱۳۵۶، سازمان عفو بین‌الملل ویدا حاجبی را به عنوان «زندانی سال» بر‌گزید. او پس از آزادی از زندان، در آبان ۱۳۵۷ به سازمان چریک‌های فدایی خلق پیوست و بعد با «جناح چپ اکثریت» این گروه فعالیت کرد و در سال ۱۳۶۲ مجبور به ترک ایران شد و بار دیگر درپاریس اقامت جست و فعالیت‌های سیاسی خود را بین سال‌های ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۳ در نشریه «آغازی نو» در پاریس ادامه داد.
خاطراتش که همراه با نگاه انتقادی به زندگی سیاسی و فعالیت های خود اوست را در کتابی به نام “یادها” منتشر کرد. همچنین به گردآوری و انتشار خاطرات ۳۷ تن از زندانیان سیاسی زن در دوران قبل از انقلاب زیر عنوان “داد بیداد” همت گماشت که برنده جایزه صدیقه دولت آبادی شد.
انسانی سخت کوش وزبان نقدش تیز بود، در دوستى وفادار و سرشار از صفا و صمیمیت و صداقت بود. کسانی که از نزدیک اورا می شناختند می دانستند که روحی لطیف داشت و در جستجوی زیبائی های جهان بود. ویدا همیشه صمیمی بود و با همۀ تحولات درونی و فکری که پیدا کرد صمیمی ماند و با همین صمیمیت آنها را بیان کرد. در برخورد با دشواری ها استوار می ایستاد و تسلیم نمی شد. فراز و نشیب های بسیاری را در زندگی شخصی و سیاسی اش طی کرد اما از پای نیفتاد. شجاع بود و با صراحت سخن می گفت. و از همه مهم تر شهامت بازنگریستن به خود و دیگران و نقد آن را داشت. سرانجام اینکه به زن بودن خود و منزلت آن سخت آگاه بود و دست یابی به حقوق برابر زن و مرد در جامعه را در امر تحقق دموکراسی، آزادى ها انسانی و رفع تبعیض جنسیتی ارزیابی می کرد. این ها شاید مهم ترین ویژگی های انسأنى او باشند.
ویدا حاجبی تبریزی همچنین کتاب «مارکس هنگام فروریزی شوروی: زوال سیاست و روشنفکر» نوشته یوسف اسحاق‌پور را به فارسی ترجمه کرد. کتاب «پری در خاطره دوستانش» که درباره پری خواهر بزرگ اوست و چهره‌ها و شخصیت‌های مختلف درباره او نوشته‌اند نیز از مجموعه مقالاتی است که او جمع‌آوری کرده است. ویدا حاجبى مقالات و مصاحبه های زیادی در رابطه با مشکلات وحقوق زنان از خود به جا گذاشته است.
یادش گرامی باد
١۵ مارس ٢٠١٧
شورای هماهنگی جنبش جمهوریخواهان دمکرات و لائیک ایران
