عباس معیری هنرمندی بود که با وجود سال‌ها دوری از ایران، تلاش کرد تا از هنرش برای معرفی هرچه بیشتر و بهتر هنر و فرهنگ ایران بهره بگیرد. همین کوشش بی‌وقفه بود که باعث شد ژاک شیراک (رییس‌جمهور سابق فرانسه) از او به عنوان استاد هنر بخش ایرانِ شهر پاریس دعوت به همکاری کند.
به گزارش ایسنا، عباس معیری، هنرمند نگارگر، نقاش و مجسمه‌ساز روز شنبه (سوم آبان‌ماه) بعد از تحمل دوره‌ای بیماری و در سن ۸۱ سالگی از دنیا رفت. هنرمندی که در بیش از چهار دهه فعالیت هنری، در بیش از ۱۴۰ نمایشگاه در کشورهای مختلف شرکت کرده است.
آثار این هنرمند پیشکسوت را که در کشور فرانسه زندگی می‌کرد می‌توان در مجموعه‌های خصوصی بنامی چون شاهزاده حسن‌خان محلاتی، شاهزاده ابونصر عضد، سلطان‌علی قاجار و برخی از اهالی سینمای فرانسه از جمله کلود بری پیدا کرد. حضور و فعالیت زنده‌یاد معیری آن‌قدر در عرصه هنر پاریس ارزشمند بود که در سال ۲۰۱۶ آثار او را به عنوان هنرمندی فرانسوی، به موزه هنر معاصر شهر سئول معرفی کردند و آثاری از او نیز از سوی موزه لوو خریداری شده است.
عباس معیری سال ۱۳۱۸ خورشیدی متولد شد. او دیپلم خود را در سال ۱۹۶۰ میلادی در مدرسه هنرهای زیبای تهران گرفت و از سال ۱۹۷۰ برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. سه سال بعد از آغاز تحصیل توانست جایزه «نیس» را از آن خود کند؛ جایزه‌ای که او را در میان سایر دانشجویان درخشان‌تر کرده بود. معیری برای ادامه زندگی شهر پاریس را انتخاب کرد و در تمام سال‌های حضور و فعالیتش تلاش کرد تا به کمک آثاری که خلق و کنفرانس‌هایی که برگزار می‌کرد، هنر ایرانی را به جهان معرفی کند و آن را زنده نگه دارد.
او که سابقه برگزاری نمایشگاه‌های گروهی زیادی را در کشورهای مختلف دنیا داشت، سال ۱۳۵۶ نیز نمایشگاهی انفرادی از آثارش را در ایران برگزار کرد. ۴۱ سال بعد و در سال ۱۳۹۷ نمایشگاه دیگری از آثار این هنرمند فقید با هدف مرور آثار او شامل مجسمه، طراحی، نقاشی، نگارگری و اسناد و تصاویری از فعالیت‌های او در سینما و تئاتر در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ خورشیدی در گالری شیرین برگزار شد.
در این نمایشگاه که به کوشش انجمن فرانسوی بادگیر در گالری «شیرین» برپا شده بود، ۵۱ اثر از دوره‌های مختلف هنر زنده‌یاد عباس معیری به نمایش درآمد. قدیمی‌ترین اثر این نمایشگاه متعلق به سال ۱۳۳۹ بود و متاخرترین آن در سال ۱۳۹۵ امضا شده بود. بخشی از آثار این نمایشگاه، از مجموعه‌داران ایرانی و فرانسوی به امانت گرفته شده و بخش دیگر توسط خود هنرمند به نمایش گذاشته شده بود.
