غزل ۱۷۶ بحر مجتث مثمن مخبون مقطوع مسبغ مفاعلن فعلاتن مفاعلن فع لان ۱- رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد

 زری شمس چه دردناک است دیدن بچه ای که برای پیدا کردن لقمه ای نان یا خوراکی در سطل های زباله جستجو می کند. چه دردناک است حال

زری شمس من یک زنم با احساسات لطیف زنانه، یک آموزگارم با احساس مسئولیت برای دانش آموزانم، یک استاد دانشگاهم با وظیفه ی نشان دادن راه های علمی

از زن تا … ژن، ژیان، ئازادی مردمان کشور ما ایران در درازای تاریخ شاهد دوره های سختی بوده اند. دوره هایی که استعمارگران و نوکرانشان این سرزمین

زری شمس به کجا می رویم و راه رهایی کدام است؟ یقین دارم وضعیت کنونی سرزمین مان درگیری همیشگی اندیشه ی شما و همه ی آنانی هست که

دانم که دگر اشک برای تو نمانده دانم که دلت خون است فریاد نمانده چشم تو پر از خشم دست تو پر از سنگ* چشم تو، مانند خدنگی

زری شمس ما حکومت شاه و شیخ را آزموده ایم و با گوشت و استخوان زیان های مرگبار این حکومت ها را چشیده ایم. اکنون زمان آن رسیده

به شب های عبوس و تیره و تنها قصه می گفتم برایت    نازنینم و بر زانوی من آغوش شب را جست و جو می کرد چهره ی

زنی را می شناختم  که در گوشم زمزمه می کرد: من همانم که آنی دارم از مهر نشانی دارم گنجینه رمزها و رازهایم سرچشمه عشقم جادویی نهان دارم

زری شمس و منوچهر تقوی بیات غزل ۱۷۷  بحر رمل مثمن مخبون اصلم مُسبَغ فاعِلاتُن فَعَلاتُن فَعَلاتُن فَع لان ۱- حسب حالی نَنِوشتیم و شد ایّامی چند محرمی کو