ابوالفضل قاسمی دبیرکل وقت حزب ایران در سال های ابتدایی انقلاب و نماینده اولین دوره ی مجلس شورای ملی (هنوز به اسلامی تغییرنام نداده بود)، نماد صدای سرکوب

منشور جهانشمول لائیسیته در قرن بیست و یکم در طول تاریخ، جوامع انسانی همواره از سه عامل ضربه دیده‌اند این سه عامل عبارتند از فقر و استبداد و

سالروز مرگ پدر، ابوالفضل قاسمی دبیرکل حزب ایران در سخت ترین روزهای بحرانی حزب ایران و عضو شورای عالی جبهه ملی ایران. کشید پر “مرغ توفان”، بشد در

  سرسختی در اصول برای نگهداری قانون و مملکت یکی از صفات برجسته انسانهای میهن دوست و حق خواه است. سرسختی در زیر پا گذاردن قانون و منافع

همسازی شهروندان، تک تک افراد سیاسی، همه کنشگران فعال در انجمن ها، در کانون ها و در جمعیت‌های سازمان یافته مدنی، در احزاب سیاسی داخل و خارج کشور

عده‌ای کوشش می کنند سکولاریسم و لائیسیته را به عنوان یک مفهوم سیاسی در ادبیات سیاسی و اجتماعی ایران جا بیاندازند که بی تردید اگر از روی ناآگاهی

بتاز، بتاز چارنعل، تندتر از تُندر بر خرابه‌های «دورودان» بسوز ، بسوز چون رعد، جانت را، گوئی فرا گرفته، کشنده خشمی از انتقام، از آرمان. پیکانم، نشانه رفته

از کشتار ماه مه ۱۸۸۶ شیکاگو، تا سرکوب اعتصابات توسط پلیس و بدار آویختن آلبرت پارسون؛ از مبارزات لوسی پارسون، تا زنان «مووگه» فروش خیابان های پاریس؛ از

ابوالفضل قاسمی نویسنده خاندان های حکومتگر در ایران، مورخ، دبیر کل حزب ایران (سوسیال دموکرات)، عضو هیات اجرائیه جبهه ملی ایران، زندانی سیاسی در رژیم شاه و در

گفتی، منم، تنومند درخت، با شاخه‌های سرکش، ایستاده، استوار، در برابر این روزهای لعنتی. گفتم آری، درختی که کاشتم دیروز، با شکوفایی خود، مرگ را سیلی میزند امروز،

در کوله پشتی دلم، هست مهری، عشقی پنجاه ساله، مهری نشسته، استوار، زیبا، از جنس ماه. جامی ننوشیدم از دستش، جامی ندادم بر دستش، اما هر دو، هوشیار،