آوَخ که چه خونین است این خاک میهن!
اگر بخواهیم از همه خون های ریخته شدهِ مردم ستم کِشِمان یاد کنیم، سال شمارِ (تقویم) ۴۴ سال حکومت راهزنانِ واپس گرایِ گُجَسته، خاک میهن را چنان خونبار کرده است که هر روز و هر دَم یادبودی است؛ اما تا آنجا که می توانیم بایستی اعتراضات و خیزش های گسترده ای که از سوی مردم آغاز گردیده و به خاک و خون کشیده شده یاد کنیم و پاس داریم، و یکی از آن همه، آبان ۹۸ است که دولت بی کفایت و غارتگر به یکباره نرخ بنزین را سه برابر و سهمیه بندی کرد که این خود نشان بر افزایش بیش از پیش هزینه سرسام آور زندگی مردم، به ویژه در محلات فقیر نشین و کارگری بود؛ از این روی اعتراضات و تظاهرات در روز ۲۴ آبان آغاز شد و با شتابی شگفت انگیز نزدیک به ۳۰ استان و سدها(صدها) شهر را در بر گرفت و شیوه های گوناگون تظاهرات انبوه مردم همراه با تحصن، اعتراض، خاموش کردن خودرو ها و بستن خیابان ها و بزرگراه ها آغاز شد.
رژیم با خوی درندهِ همیشگی اش به سختی به رویارویی و سرکوب آن پرداخت و در سه روز، تا ۲۶ آبان، با دستگیری، زخمی کردن و کشتار فردی و جمعی خاک و سنگفرش خیابان ها را از خون زن و مرد و پیر و جوان و نوجوان گلگون کرد.
با ترس خویش از گسترش مبارزه و آگاهی رسانی مردم حتی خط ارتباطی اینترنت را نیز قطع کرده بود و در این میان، مردم ستم دیده چه بهای سنگینی دادند:
سازمان عفو بین‌الملل گزارش کرد که دست کم ۳۲۴ نفر در ۳۷ شهر کشته شدند که احتمالاً شمار واقعی کشته شدگان بسیار بیشتر از این است. در برخی از روزنامه ها و خبرگزاری های جهان از ۱۵۰۰ کشته و یا بیشتر یاد شده.
در برخورد نیروهای انتظامی با مردم هفت تن از آنان نیز کشته شده بودند، هرچند که مردم مسلح نبودند و تنها سلاحشان خشم و دستانشان بود.
در خور توجه است که آبان(پاییز) ۹۸، نسبت به آبان سال پیش از آن، با ۷۵۰۰ مرگِ «بدون دلیل» افزایش داشته، که هیچ نشانی از تصادف جاده ای، آنفلوآنزا، حوادث طبیعی و کُوید(که هنوز خبری از آن اعلام نگردیده بود) در میان «مردگان» دیده نشده بود.
به هر روی مردم از مبارزات خود دست نکشیدند و از دو ماه پیش، پس از کشته شدن مهسا (ژینا) امینی که قطره ای در سرریز کردن کاسه صبر خونینشان بود، خیزش کرده اند، خیزشی که با مبارزات پیشین متفاوت است و اینبار بر آنند که به این حکومت ننگین و خونخوارِ ۴۴ ساله پایان دهند؛ خیزشی که پرچمدار آن زنان جوان شدند و چنان دلیرانه همراه با همه مردم، حتی نوجوانان، دست به مبارزه زده اند که افکار عمومی جهان را شگفت زده کرده و به همبستگی کشانده و برای خود جایگاهی بلند پایه در تاریخ مبارزات زنان در جهان پدید آورده است.
شوربختانه در دو روز گذشته آگاه شدیم که ۲۷۱ «نماینده مجلس» رأی به حکم اعدام دستگیر شدگان این روز ها داده اند، غافل از این که خبر این دَدمنشی و خونخواری، خود انگیزه ای در شتاب بخشیدن و جانبازی بیشتر در میان مردم به پا خاسته است؛ مرتجعین با همه ادعا و قَدَرقدرتی هایشان، در ژرفِ گردابِ تاریکِ بدسگالیِ خود غوطه‌ورند و برآمدن آفتاب را نمی بینند.
چه شورانگیز گفت آن مبارز زنده یاد:
«….باید که چون خزر بخروشیم
باید تپیدن هر قلب
اینک سرود
باید که سرخی هر خون
باید که قلب ما
سرود و پرچم ما باشد
باید که دوست بداریم یاران
در هر سپیدهِ البرز نزدیک تر شویم
باید یکی شویم
اینان هراسشان ز یگانگی ماست
باید که سر کِشد طلیعۀ خاور از چشم های ما
باید که لوتِ تشنه
میزبان خزر باشد
باید کویر فقر…
باید که دست های خسته بیاسایند
باید که سفرهٔ رنگین
« ….
پاینده و پرتوان باد مبارزات مردم ایران
منابع آماری:
*سازمان عفو بین‌الملل سال ۲۰۱۹ و گزارش سالانه ۲۰۱۹-۲۰۲۰
*رویترز ۳ دی ۱۳۹۸ (در باره ۱۵۰۰ کشته و….)
*نیویورک تایمز ۱۰ آذر ۹۸،
حقوق بشر ایران و پژوهش های برخی تشکیلات و سازمان ها با آمارهای دیگر و ۷۵۰۰ «مرگ بدون دلیل» مرگ نامشخص!
نهاد راهبردی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران – همسازی ملی جمهوریخواهان
