پاینده ایران
ای آفریدگار پاک
ترا پرستش می کنم و از تو یاری می جویم
اوست پایدار
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز
هم میهن!
خبر کوتاه است، با اندوه فراوان دکتر سعید فاطمی بزرگ مردی از تبار نام آوران تاریخ معاصر و نهضت ملی ایران، رهرو راستین و دیر پای مصدق بزرگ، چهره در پرده خاک کشید.
دکتر سعید فاطمی استادی برجسته، مبارزی شجاع، ادیبی ممتاز و روزنامه نگاری حرفه ای، با شرف و نامدار بود که با آموزش از دایی ارجمندش شهید جاوید ایران دکتر حسین فاطمی هرگز از بازگویی آن که وجدان بیدارش حکم می کرد سر باز نزد و از هیچ فرجامی نهراسید، همین بی پروایی در دفاع از منافع ملی در درازای بیش از هفتاد سال زندگی پربارش جزیی از ویژگی های دکتر سعید فاطمی بود که بارها در تظاهرات روبروی مجلس شورای ملی پرچم دار بود.
دکتر سعید فاطمی چنان مبارزی بود که در مقابل مجلس، دکتر مصدق این نماد مشروطه ی ایرانی را بر دوش گرفت تا مصدق بزرگ جمله تاریخی خود را که “مجلس آنجاست که ملت آنجایند“ را به گوش جهانیان برساند و یا در یکی از خطیر ترین ماموریت ها در دفاع از منافع ملت، به عنوان برگزیده نخست وزیر ایران در سفر به دادگاه لاهه به هنگام دفاع از حق ملی کردن صنعت نفت، چون معتمدی با ارزش و امینی صمیمی، وظیفه بسیار حساس حفظ و نگهداری مدارک مربوط به ملی شدن صنعت نفت را در تمام مراحل دادرسی در کنار پیشوا بر عهده داشت.
سرانجام در روز سرنوشت ساز و بحرانی 28 مرداد 1332 دکتر سعید فاطمی به اتفاق دایی ارجمندش به دیدار دکتر مصدق رفتند و در کنار او ماندند و در آن لحظه مرگ و زندگی بر پیمان خود با پیشوا استوار ماندند و در وداع آخر با وی تا لحظه مرگ تجدید پیمان کردند.
ایستادگی و وفای به پیمان او منجر به سالیان متمادی زندان شد و پس از آزادی از زندان نبز با مشکلات و ممنوعیت تدریس در دانشگاه روبرو بود.
حزب ملت ایران بر این باور است، اکنون که خورشید وجود این شیفته ی ایران که روزگارش در راه مبارزه برای آزادی، حفظ استقلال و استقرار عدالت همگانی سپری شده، غروب کرده است و قلب آکنده از عشقش به میهن، دور از میهن، از تپیدن باز ایستاده، یاد او مانده و دنیایی از آرمان های ملت گرایانه میهن پرستان ایران. دکتر سعید فاطمی، مردی پایبند به اصول اخلاقی و شهامت اجتماعی بود، او مردی از تبار مشروطه خواهان و مردی بود در پیوند همیشگی با مصدق، این نماد آزادی، مردم سالاری و استقلال ایران.
حزب ملت ایران این سوگ بزرگ را به همه ایران دوستان، نیروهای ملی، جامعه روزنامه نگاران آگاه و خانواده ارجمندش به ویژه همسر بزگوار ایشان، بانو دکتر مینو ورزگر، یار همه گاه او و فرزندان فرهیخته ایشان، صمیمانه دل آرامی می گوید.
روانش شاد، یادش گرامی، راهش پر رهرو
حزب ملت ایران
تهران، هفدهم دی ماه 1395 خورشیدی
