بیش از بیست سال از آغاز بحران هسته ای میگذرد.
بحران جدیدی که مسئولان استبداد ولایت مطلقه فقیه برای بقای استبداد خود با کودتا علیه انقلاب و سلب حاکمیت ملت بر سرنوشت خویش و وطن به رهبری روح الله خمینی که رهبر ضد انقلاب شده بود ایجاد کردند.
بار دیگر ملت ایران قربانی بحرانهای کودتاچیان شد. بحران‌هایی چون به گروگان گرفتن کارمندان سفارت آمریکا، دزدیدن پیروزی ارتش ایران مقابل ارتش عراق بعد از چند ماه از شروع جنگ و ادامه دادن به آن جنگ با شعار ”جنگ نعمت است “ تا نوشاندن جام زهر به خمینی بعد از هشت سال جنگ خانمان سوز.
مذاکرات بسیاری در آغاز بحران اتمی انجام شد که امکان دفاع از حقوق ملی را میسر می ساخت. اما کودتاچیان مثل بحرانهای گروگانگیری و جنگ آنقدر فرصت ها را برای بقای استبداد سوزاندند تا در شکست، جام زهر را نوشیدند. آیا اینبار جام زهر جدیدی را خواهند نوشید؟ آیا مثل برجام ۱۰۵ تعهد یکجانبه را به اسم مردم ایران می پذیرند؟
اکنون در آستانه روز جهانی کارگر، رژیم ولایت فقیه در حالی وارد مذاکرات با امریکا شده است که هم قوانین کارگری بشکل ساختاری دارای اشکالات متعدد و در واقع ضد حقوق کارگران هستند ، هم با به تعویق افتادن حقوق کارگران زندگی آنها دچار استثمار گردیده است.
من باب نمونه مجلس نظام در قانون کار سرنوشت کارگران را به سرنوشت کارفرمایان مرتبط ساخته و هر کارگری چنانچه بصورت موقت استخدام شود و توسط کارفرما نیز خراج بگردد ، آن کارگر حتی دارای بیمه بیکاری نیست و زندگی خانواده اش دچار عسرت وسختی می گردد وعلاوه بر آن کارگران ایران حق اعتراض به اشکالات قانون کار و نیز فشار و اجحاف وارده بر زندگی خود را نیز ندارند.
چرا که رژیم مستبد حاکم حق تشکیل سندیکا و تشکلات صنفی موافق حقوق کارگران را ازآنها سلب کرده و فعالان حوزه کارگری رابه حبسهای طویل المدت گرفتار می نماید.
حتی آن سری ازبندهای قانون کار که ضد حقوق کارگر نیز نیستند، بعلت فاسد بودن رژیم حاکم در عمل به اجرا در نمی آیند .
بدین ترتیب این رژیم با سیاستگذاری های مخرب و جنگ طلبانه خود از سفره این زحمتکشان کم کرده تا اهداف نامشروع خود را پیاده کند.
تجربه سرکوب هایی که نظام‌استبدادی ولایت مطلقه فقیه علیه مردم اعمال کرده نشان داده است که این نظام هم بحران ساز است، هم محلی از اعراب برای حقوق انسان و حقوق ملی مردم ایران قائل نیست و هم با قاموس صلح مخالفت قطعی دارد.
از اینرو در مذاکرات با آمریکا از موضع ضعف وارد شده و تمام تلاش خود را معطوف به حفظ نظام استبدادی خود کرده، نگران زندگی مردم و حقوق انسانی و ملی آنها نمی باشد.
زنهار که این نظام از ملت ایران نمایندگی ندارد.
جامعه مدنی بایستی هوشیارانه مواظب باشد, که در این نوع مذاکرات، استقلال کشور، حقوق مردم و حاکمیت ملی مردم وجه المصالحه نگردد.
زحمتکشان و کارگران عزیز ایران!
جایگاه خود را در جامعه مدنی قدر شناسید، شما در گرانیگاه تولید ایران قرار دارید، چه تولید مادی و چه تولید فکری. آینده ایران به نقش آفرینی شما در ساختن ایران امیدوار است.
تولید محورکردن اقتصاد ایران در گرو ابتکار و تولیدات دست ها و اندیشه شماست، لذا تمام نیروی خود را صرف خشونت زدایی و زدودن فساد از محیط کاری خود کنید.
سازندگی همواره و همیشه لازم است که انجام گیرد تا رفته رفته مجرای حیات نظامی که جز مصرف گرایی و تخریب را ترویج نمی کند، تنگ و‌تنگ‌تر شود.
شما کارگران و‌زحمتکشان ایران، الگوی سازندگی حال و فردای ایرانید، شما بایستی پیش قدم «مذاکرات ملی » شوید، مذاکراتی نه میان دو نماینده زور و قدرت و تضییع کننده حقوق مردم، بلکه مذاکراتی در میان مردم و با مردم و همراه مردم.
ادامه جنبش حق طلبانه و استقلال و ازآدیخواهانه مردم را بر اساس حقوق ملی و همگرایی وطیفه خود بدانید.
مجامع اسلامی ایرانیان با تبریک روز کارگر به تمامی کارگران و زحمتکشان، بار دگر تاکید می نمایند که هرگونه جنگ از جمله جنگ اقتصادی و هر نوع تحریم که فقط قشرهای نیازمند جامعه قربانی آن شده و می شوند را محکوم می کند.
ما این رژیم مافیایی را منشاء تمامی سختی ها و رنج‌ها ی مردم ایران می دانیم. زیرا نیازهای استبداد با حقوق ملی در تضاد بوده و هستند. بنابراین اعتمادی به مسئولان این استبداد برای حل بحرانها نداریم، به عبارت ساده تر از بُحران ساز انتظار حل بُحران نباید داشت .
مجامع اسلامی ایرانیان
۱۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ برابر با ۱ ماه مه ۲۰۲۵
