روز ۱۳ آپریل بوریس جانسون(نخست وزیر انگلستان) برنامه ای را درباره «حلِ مشکل» مهاجرین به اتاق نمایندگان ارائه داد، که در یک سخن چنین است:
خروج و بردن همه مهاجرین و پناهندگان که از آغاز ماه ژانویه به خاک انگلستان آمده اند، به کشور آفریقایی رواَندا، تا در گذر زمان به درخواست آنان رسیدگی شود!! برنامه ای که حتی به مغز دونالد ترامپ، با همه نژادپرستی اش، نرسیده بود. این برنامه در دنباله سیاست ا.م. آمریکا و استرالیا درباره مهاجرین است، که تنها ثروتمندان، متخصصان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی را می پذیرند، که آن هم، گاه به انگیزه رنگ پوست و سرزمینی که در آن زاده شده اند پذیرفته نمی شوند، و این در بهترین شکل آن، اگر نخواهیم بگوییم نژادپرستانه، دست کم سودجویانه و تبعیض گرایانه است و بس شرم آور!
بریتانیا که در ۴- ۵ سده گذشته از برده داری، کشتار فردی و جمعی، استعمار و استثمار و چپاول ثروت و منابع طبیعی کشورها در چهار گوشه از جهان و واپس نگهداشتن فرهنگی و اقتصادی آنان از هیچ شیوه، کوشش و سیاست خانمان براندازی خودداری نکرده است، و امروز نیز به گونه ای نوین و نا انسانی به آن می پردازد.
بوریس جانسون می گوید:
«… با کشور رواَندا پیمانی در این باره بسته شده و در این پیمان محدودیتی در شماره فرستادن مهاجرین نیست و رواَندا توانایی پذیرش ده‌ها هزار پناهنده را در سال های آینده دارد… علیرغم این، برای ما چندان دور از انتظار نیست که برخی وکلای وابستهِ سیاسی و شناخته شده، به این بهانه که کشورهای آفریقایی، هم پیمان ما، در این باره سُست و ناتوان هستند، درخواست تجدید نظر کنند.» او افزوده بود:
«پس از خروج از اتحادیه اروپا (Brexit) این امکان به دست آمده که از راه قانونی و مطمئن به این تصمیم برسیم و ما باور داریم که این برنامه در چارچوب وظایف بین المللی است »
اکنون این پرسش پیش می آید که:
آیا استرالیا، ا.م. آمریکا و انگلستان در پی داشتن «جزیره آرامش» و غیر قابل دسترس از هیچ راهی، نیستند؟
آیا در دهم دسامبر ۱۹۴۸ از برجسته ترین کشورهایِ دستینه(امضاء) کننده منشور۳۰ ماده ایِ حقوق بشر نبوده اید؟ و آیا از ماده های یک و به ویژه سیزده و چهارده آن، درباره حق مهاجرت به هر سرزمینی به خواست خود و…، آگاهی ندارید؟ یا این که سود سیاسی و فرمانروایی تبعیض گرانه تان بر پیمانتان می چربد!
کشور و جامعه رواَندا که هنوز درد و رنج و زخم های خونریزِ فاجعه کشتارهای چند سال پیش را بر پوست و گوشت و استخوان خود حس می کند و با تروریسم و مشکلات هزار گونه و نقض حقوق بشر رویاروی است چگونه می تواند این بار را بر دوش بکشد و آیا بردن و انبار کردن مهاجرین درمانده به این و یا دیگر کشورهای آفریقایی بر مشکلات و تضادهای درونی آنان نمی افزاید؟!
مهاجرین در گریز از جنگ و کشتار درونی و بیرونی و فقر برای دستیابی حتی به کمترین حقوق انسانی، خاک و زادگاه خویش را با غمی همراه با امید تَرک می کنند، با سختیِ راهی بس دراز، بیخوابی، گرمای سوزان و سرمای استخوان سوز، گرسنگی، اسارت و شکنجه و مرگ رو به روی می شوند و بسیاری از آنان به سرمنزل مقصود نمی رسند و پیکر استخوانی شان یا خوراک جانوران می شود و یا شناور در دریای مدیترانه و کانال مانش، که دیگر نمی توان آن ها را دریا دانست، چرا که گورستانی دریایی شده اند.
آیا پاسخ دولت و کشوری که خود را آزادمنش و پیشرفته می داند چنین است؟
سازمان ملل به سختی برنامه بوریس جانسون را سرزنش کرده و همه سازمان های حقوق بشری و پیشرونده آن را سخت سنگدلانه خوانده اند.
ما نیز این برنامه نا انسانی را به سختی محکوم می کنیم و از همه انسان ها، سازمان ها و شخصیت های دولتی و غیر دولتی خواستار برخورد به این شیوه و درخواستِ زدودن هرچه زودتر آن هستیم.
دوشنبه نهم خرداد ۱۴۰۱ برابر با سیم ماه مه ۲۰۲۲
حزب جمهوری خواه سوسیال دموکرات و لائیک ایران
