ابرکوه شهری ۴۳ هزار نفری با ۱۲۲ مسجد و تکیه
بنا بر گزارش روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری «بافت تاریخی ابرکوه با قدمت دوره اسلامی با تایید کارشناسان میراث فرهنگی به شماره 31526 در فهرست میراث ملی قرار گرفت»
با این که طبق معمول سازمان میراث فرهنگی جمهوری اسلامی، کنار هر اثری یا هر بافت تاریخی که به ثبت ملی می رسد یک اسلامی هم چسبانده می شود؛ به گونه ای که به نظر می آید ایران قبل از اسلام جز یکی دو شهرآباد هیچ چیزی نداشته است، باید گفت که براساس گفته تاریخ نگاران ابرکوه در دوران ساسانیان «برِ کوه» خوانده می شد، به معنای کنار کوه و پس از اسلام به خاطر تسلط زبان عربی به ابرقو تبدیل شد و در سال های قبل از انقلاب بالاخره «ابرکوه» نامیده شد.
کنار آثار تاریخی زیبایی از دوران سلجوقیان تا دوران قاجاریه، و کاریزهای باستانی حیرت انگیز، مشهورترین اثر طبیعی که ابرکوه را به آن می شناسند سرو 28 متری 4-5 هزارساله ای است که در افسانه های عامیانه می گویند که زرتشت پیامبر آن را کاشته و مورد علاقه مردمان محلی ست. و شاید به همین دلیل امام جمعه های مختلف بارها فرمان به کشتن آن داده اند اما خوشبختانه همچنان سبز و با طراوت بر جای ایستاده است.
بد نیست بدانید که این شهر 43 هزار و 500 نفر جمعیت دارد، با یک سالن سینما، سه سالن نمایش (زیر نظر ارشاد اسلامی) 4 کتابخانه ی عمومی و توجه بفرمایید: 122 مسجد و تکیه و حسینیه که بیشتر آن پس از انقلاب ساخته شده است.
