آخر چطور می شود بعد از چهار دهه حاکمیت شرع انور و شستشوی مغزی مردم و جوانان با اسلام ناب محمدی، جوانان این سرزمین یا معتاد باشند یا لات یا مامور سرویس های امنیتی خارجی! آیا این خود، اعتراف به شکست نیست؟
جمهوری اسلامی نه تنها یک رژیم فاشیستی و جنایتکار است بلکه رژیمی استثنایی نیز هست. در حالیکه یک نماینده مجلساش اعتراف میکند که حداقل ۳۷۰۰ نفر در جریان خیزش مردمی اخیر در سراسر کشور، بازداشت شده اند سخنگوی قوه قضائیه فقط مسئولیت دستگیری حدود پانصد نفر را به عهده می گیرد، که اکثر آنها هم گویا آزاد شده اند. و یا در حالیکه خود رژیم اعتراف میکند که حداقل ۲۲ نفر در جریان اعتراضات خیابانی اخیر به ضرب گلوله کشته شده اند، مدعی می شوند که نیروهای انتظامی و امنیتی اصلا سلاح جنگی نداشته اند و این مقتولین ، قربانی “پروژه دشمن برای کشته سازی و تخریب چهره نظام” بوده اند. فرمانده کل نیروی انتظامی برای اثبات این مدعا میگوید که مقتولین از پشت سرهدف گلوله قرار گرفته اند!! تو گویی وقتی تیراندازی صورت میگیرد مردم و جوانان معترض باید عقب عقب فرار کنند نه پشت به شلیک کنندگان!! و یا وقتی زندانی زیر شدیدترین شکنجه های جسمی و روحی و جنسی به قتل میرسد آنرا خودکشی معرفی میکنند و یا کلا منکر مرگ او در زندان میگردند و به دروغ میگویند یا در درگیری با مامورین در خیابان کشته شده اند!! و جالب اینکه اکثر این مبارزین جوان جانباخته نیز معتاد بوده اند و آنان که نبوده اند مامور حقوق بگیر سازمانهای جاسوسی امریکا و اسرائیل و عربستان بودند.
ناگفته پیداست که جنایتکاران رژیم همه این اراجیف را می بافند تا دستان خونین خود را پنهان کنند. ضمن اینکه خود این دروغ بافی ها هم دست رژیم را رو میکند. آخر چطور می شود بعد از چهار دهه حاکمیت شرع انور و شستشوی مغزی مردم و جوانان با اسلام ناب محمدی، جوانان این سرزمین یا معتاد باشند یا لات یا مامور سرویس های امنیتی خارجی!! آیا این خود، اعتراف به شکست نیست؟
اگر فاجعه قتل چند جوان معترض در جریان جنبش پس از خرداد ۸۸ در زندان کهریزک به این خاطر علنی شد که فرزند یکی از وابستگان نظام ( روح الامینی) در میان به قتل رسیدگان بود، اینبار رژیم حتی حاضر نیست مسئولیت قتل چند زندانی در دو هفته اخیر را به عهده گیرد. بدین ترتیب و در نهایت درنده خویی در زندانهای تهران و اراک و دزفول و ایذه و رشت و سنندج و زنجان و مشهد و … مشغول شکنجه و قتل جوانان آزادیخواه این سرزمین فلاکت زده و استبداد زده است که خواستی جز نان و آزادی و کرامت انسانی نداشته اند. همچنانکه اسماعیل بخشی نماینده شجاع کارگران اعتصابی نیشکر هفت تپه که بعد از سخنرانی پرشور در دفاع از ضرورت کنترل تولید توسط کارگران، در مسیر بازگشت به خانه مورد ضرب و شتم شدید عوامل رژیم قرار گرفت، گناهی جز حق خواهی نداشته است.
بدین ترتیب سینا قنبری در تهران، محسن عادلی در دزفول، وحید حیدری و شهاب ابطحی زاده در اراک، حسین قادری ، کیانوش زندی، سارو قهرمانی و آرام معاذی در سنندج، محمد نصیری در زنجان، علی پولادی در چالوس، آریا روزبهی و مریم جعفرپور ( دانشجوی ۲۷ ساله رشته مهندسی) زیر وحشیانه ترین شکنجه ها به قتل میرسند و جنازه آنها با عناوینی چون خودکشی یا زیاده روی در مصرف مواد مخدر و یا مرگ در حین درگیری مسلحانه با مامورین رژیم به خانواده های آنها تحویل می شود و این خانواده ها نیز به شدت تحت فشار قرار میگیرند که اطلاع رسانی نکنند و دست به افشاگری نزنند. این قتل های خاموش اما همه ماجرا نیست. صادقی نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی از قول برخی خانواده های دستگیر شده میگوید که زندانیان سیاسی اخیر را برای اعتراف گیری و … به زور وادار به خوردن قرص های روان گردان میکنند که حالشان را به شدت بد میکند و حتی سبب مرگ و یا دیوانه گی آنها می شود. از رشت گزارش میرسد که دو دختر جوان بعد از رهایی از زندان دیوانه شده اند. در مشهد برای زهر چشم گرفتن از توده های معترض، اقدام به قطع دست یکنفر به جرم دزدی میکنند.
بدین گونه کهریزک دوم، وسیع تر و شنیع تر از کهریزک اول در زندانهای علنی و مخفی رژیم در حال اجرا است و روزی نیست که جنازه عزیزی را به خانواده او تحویل ندهند و یا جنازه ای در گوشه ای از یک شهر شورشی پیدا نشود. به همین خاطر در یک هفته اخیر خانواده های دستگیر شدگان با تجمع در برابر زندان اوین و برخی از زندانها در شهرستانها نگرانی عمیق خود را نسبت به سرنوشت عزیزان خویش ابراز داشته اند. ما از همه انسانها و نیروهای آزادیخواه در داخل و خارج از کشور میخواهیم که کارزار وسیعی را برای توقف ماشین کشتار رژیم و برای آزادی فوری و بی و قید و شرط همه دستگیرشدگان و زندانیان سیاسی و عقیده تی بر پا کنند. اگر ما نتوانیم دامنه این کارزار بین المللی را گسترش دهیم نخواهیم توانست جلوی ابعاد فاجعه را بگیریم .
سرنگون باد رژیم سرمایه داری اسلامی ایران
زنده باد ازادی ، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۲۹ دیماه ۱۳۹۶ – 19 ژانویه 2018
www.rahekaregar.com
