با روی‌کار آورده‌شدن دولت یازدهم ، افزون بر از دست‌رفتن همه‌ی صنایع هسته‌ای ، تن در دادن به برجام ( برنامه‌ی اقدام مشترک برای به بندکشیدن و اسارت مردم و ملت ایران ) ، عاقد قرارداد « کرسنت » دو باره برکرسی وزارت نفت تکیه زد .
این‌بار زیان بزرگ‌تری از کرسنت متوجه کشور گردید یعنی با هم‌کاری آقای بیژن نامدار زنگنه ، بهای هربشکه نفت در جهان بیش از 50 در صد کاهش یافت که این کاهش ادامه دارد .
می‌دانیم که تصمیمات وزیران نفت اوپک ( کشورهای تولید کننده و صادرکننده‌ی نفت ) با « اجماع » است . در نشست دوسال پیش ( 1392 ) ، عربستان سعودی و دیگر کشورهای هم‌راه ، پیشنهاد افزایش تولید به سطح 32 میلیون بشکه در روز را مطرح کردند که می‌توانست ضربه‌ی مرگباری بر پیکر بهای نفت باشد . نماینده‌ی جمهوری اسلامی ( آقای بیژن نامدار زنگنه ) با عدم اعتراض و در نتیجه هم‌‌‌صدا شدن با عربستان سعودی و ایجاد « اجماع » ، سطح تولید نفت اوپک به 32 میلیون بشکه در روز افزایش یافت . این امر ، باعث کاهش شدید بهای نفت در بازارهای جهانی گردید که این روند هنوز هم ادامه دارد .
توجیه سعودی‌ها به ظاهر جلوگیری از تولید نفت از « لایه‌‌‌‌های نفتی » از سوی آمریکا و کانادا و در حقیقت ، ضربه‌زدن به حریفان و کشورهایی بود که در برابر آمریکا قدعلم کرده بودند یا « خارراه » آمریکا شده بودند یعنی در درجه‌ی یکم ، روسیه ، ونزوئلا ، ایران و …
در اجلاس سال پیش نیز « عاقد قرارداد کرسنت » حتا برای « خالی نبودن عریضه » دست به یک اقدام نمایشی اعتراضی نزد . در آستانه‌ی اجلاس اخیر که از پیش آشکار بود که « اجماع » برای کاهش سطح تولید وجود نخواهد داشت ، « آقای کرسنت » در گفت‌وگوی خبری در تهران اعلام کردند که ماخواهان کاهش سطح تولید برای افزایش بهای نفت هستیم ؛ اما تصمیمات در اوپک با « اجماع » است ؟! یعنی « آب پاکی » را روی دست مردم و ملت ایران ریختند .
بسیاری از دیده‌بانان مسایل داخلی بر این باور اند که هم‌گامی برای کاهش بهای نفت که نتیجه‌ی مستقیم آن کاهش درآمدهای نفتی و وخیم‌تر شدن اوضاع اقتصادی کشور بود ، تمهید و زمینه‌چینی از سوی دولت « تدبیر و امید » در راستای تن در دادن مردم و ملت ایران به « ترکمان‌چای هسته‌ای » بوده و هست .
البته در این جا باید از حضور وزیر جلیل‌القدر فرهنگ و ارشاد اسلامی که به « قلم و لفظ مبارک » ، سخن‌گفتن از فاجعه‌ی « کرسنت » را « اکیدا ممنوع » اعلام فرموده اند ، پیشاپیش پوزش‌خواهی کنم ؟!
شنبه 14 آذرماه 1394 ـ هوشنگ طالع
